dinsdag 29 november 2011

Een XL-opening

Alhoewel Breukelen niet echt om de hoek ligt bij Middelburg was het voor mij toch min of meer een gewone opening met werken op dibond en kunststofbeelden als onderdeel van een groepstentoonstelling. Maar voor Peter Leen was het heel erg spannend. En niet alleen omdat ze woensdagnacht tot 5 uur bezig waren met de nieuwe galeriekrant, zaterdagnacht tot 3 uur met het maken van Thaise hapjes en zondag op cruciale momenten computer en printer vonden dat ze even rust nodig hadden .
Een paar weken geleden schreef ik er al over. Hij stak zijn nek ver uit door zijn Galerie Peter Leen in Breukelen meer dan 2x zo groot te maken. Dat vergt echte moed in tijden waarin overal in de kunstwereld wordt geklaagd over sterk teruglopende verkopen.
Mijn “meisjes” die midden in de nieuwe ruimte stonden waren dan ook heel erg nieuwsgierig. In fort Rammekens hadden ze deze zomer meer dan 10.000 bezoekers voorbij zien komen, maar hoe zou dat nu zijn? Tegen de galerieverlichting hadden ze voor alle zekerheid maar hun zonnebril opgezet, gewend als ze waren aan de donkerder fortruimten.

Wel, het werd dus een XL-opening, heel gezellig en ontzettend druk, echt passend bij de nieuwe benaming Galerie Peter Leen XL. Met direct ook een aantal verkopen. En waarom ook niet trouwens! We worden dan wel overstroomd met een zondvloed aan negatieve economische berichten, maar hoe komt ’t dan dat we in de EU bovenaan de lijst staan met het hoogste gemiddelde inkomen per inwoner? Alleen Luxemburg gaat ons nog voor omdat daar heel veel rijke buitenlanders wonen. We zouden gewoon onze zegeningen eens moeten gaan tellen, waaronder ook de rijke culturele traditie die we al kennen vanaf de 17de eeuw. Laten we dat met z’n allen in stand houden!
Hoeveel negatiefs is er de laatste paar jaar niet afgekomen op de kunstwereld, soms terecht en soms volkomen onterecht. Ik noem maar wat trefwoorden: elite, subsidie, Henk en Ingrid, kunstbobo’s, graaiers, volkscultuur, musea, enz. Daarmee zou ik heel wat stukjes in dit blog kunnen vullen. Dat zal in de toekomst ook beslist wel gebeuren, maar nu dus nog even niet.
Laten we gewoon hopen dat de trend die Peter Leen dit weekeinde neerzette, zich doorzet! Waarom zouden we Sinterklaas alleen op 5 december vieren?
Tot volgende week,
TOOS

dinsdag 22 november 2011

De stilte van het atelier

Het verkeerde stereotyp van de kunstenaar is dat ie óf in het atelier óf in de kroeg zit. Nou, dat laatste ligt hoe dan ook al hééél ver achter me. En dat eerste? Dat gebeurt af en toe zelfs te weinig. Want de afleveringen in dit blog, samen met die van het voorgaande “TOOS in Fort Rammekens”, tonen wel aan dat er buiten mijn atelier ook erg veel gedaan moet worden.
Dus als ik een aantal dagen achter elkaar echt ongestoord in mijn atelier kan werken, is dat gewoon heerlijk! Geen andere prikkels dan die van mijn fantasie, de olieverfgeur, witte en pas halfaffe doeken,  te bewerken dibonds of een klomp was waaruit een nieuw beeld moet groeien. Gewoon de stilte van mijn atelier, in alle rust in mijn eigen wereld. Alles verloopt dan bijna als vanzelf zonder besef van tijd. Tegenwoordig heet ’t dan dat je in een flow zit. Ach, dat zal wel, maar ik houd ’t er maar gewoon opdat ik dan lekker in “die eigen wereld” zit.

De afgelopen tijd had ik daarvoor mooi de gelegenheid en kon ik ook gelijk aan de gang met twee nog maagdelijk witte doeken (zie de foto’s). Want in Zeeuws-Vlaanderen wil een stel kunstliefhebbers graag een grote “Toos” aan hun collectie toevoegen. Nou, daar heb ik dus niks op tegen! Maar zoiets is wel altijd extra spannend omdat in mijn achterhoofd natuurlijk de gedachte aan de opdrachtgevers zit en de ruimte waar het schilderij moet komen te hangen. Zo’n opdracht maak ik overigens altijd vrijblijvend want ik zou niet graag willen dat iemand verplicht is iets te kopen dat niet helemaal naar de zin is. Maar gelukkig is dat laatste een zeer zeldzaam verschijnsel gebleken bij al die opdrachten die ik in de loop van vele jaren heb uitgevoerd.
  Overigens zal het nog wel een aantal maanden duren voor die schilderijen af zijn. Want mijn schilderstechniek met olieverflaag over olieverflaag vraagt nu eenmaal heel veel tijd. Even in een dag een werk maken? Ik moet er niet aan denken! Na die dag begint het werk voor mij eigenlijk pas. Aan de slag dus en tot volgende week,
TOOS

dinsdag 15 november 2011

Het achterste van TOOS’ haar tong


De provincie Zeeland heeft een rijk, gevarieerd cultuurleven waarin ook de hedendaagse kunst een behoorlijke rol speelt. Ik spreek nu uit een al tien jaar lange ervaring sinds ik in 2001 in Middelburg kwam te wonen. Veel van dat cultuurleven is natuurlijk terug te vinden in media zoals krant, radio en tv. Zo ben ik al een aantal jaren beslist geen onbekende meer voor  Omroep Zeeland. Afgelopen zomer was er daar bij de tv-afdeling zelfs tweemaal belangstelling voor die grote expositie “TOOS” in fort Rammekens.

Deze populaire regionale zender heeft er sinds enige tijd een concurrent bij gekregen in de vorm van CTV Zeeland, de Commerciële TV Zeeland. Die nieuwe zender leek het interessant om mij eens te interviewen in mijn atelier. Een poosje geleden is de uitzending ervan al geweest, maar nu heeft de CTV- redactie me blij gemaakt met het toesturen van de video. En misschien maak ik de bezoeker van dit blog wel weer blij met het tonen van dit interview, waarin hier en daar ook nog wat beelden uit het fort voorkomen.
Wil je dus meer weten over TOOS en over het waarom van mijn kunstenaarsschap,  klik dan op de video hieronder.
Veel plezier en tot volgende week,
TOOS

dinsdag 8 november 2011

Hij is een bijzondere galeriehouder, en dat is-ie!

De vader van Dik Trom, de jonge held uit de oude kinderboeken van Johan Kieviet en de gelijknamige speelfilm (2010) wist het zeker: “het is een bijzonder kind, en dat is-ie! Maar ik weet ‘t ook zeker van Peter Leen: ”hij is een bijzondere galeriehouder, en dat is-ie! Dat zijn taillemaat, net als bij Dik Trom, misschien iets te fors is, daarover kun je discussiëren. Maar zeker niet over zijn passie voor kunst, want die is beslist héél groot te noemen. Al een behoorlijk aantal jaren werk ik met hem samen en is er regelmatig werk van mij in zijn “Galerie Peter Leen” in Breukelen te zien (www.galeriepeterleen.nl) . Maar er zijn natuurlijk meer galeriehouders zoals Peter Leen. Wat maakt die rondborstige Amsterdammer dan zo bijzonder?

Dat is simpel. Wat stagneert er op dit moment niet? Huizenbouw, economie, horeca, lonen,werkgelegenheid, culturele ontwikkeling, onderwijsniveau, enz. En wat doet Peter? Die gaat zijn galerie uitbreiden. Kom daar tegenwoordig maar eens om. Wie durft zoiets vandaag de dag? Peter Leen dus! Direct naast zijn al bestaande expositieruimte kon hij er een grote, hoge hal bij krijgen. Dat zag hij helemaal zitten. Speciale kunstprojecten en een horecafunctie plus in de zomer een terras direct aan de Vecht om daar “tout Amsterdam en het Gooi” in hun glimmende sloepen en een glas witte wijn in de hand voorbij te zien tuffen.

Afgelopen zaterdag was ik in Breukelen om een aantal werken te brengen voor de openingsexpositie van de vernieuwde galerie op zondag 28 november. Want toen Peter mijn nieuwe TOOS-werk op alu-dibond in fort Rammekens had gezien, wist ie ’t gelijk. “Toos, dat wil ik erbij hebben in mijn nieuwe ruimte bij de opening”. Nou, wie ben ik dan om daar tegenin te gaan.

Zondagmiddag 28 november dus, een feestje dat je eigenlijk niet mag missen!

TOOS


dinsdag 1 november 2011

Knielen op een grafsteen

Nee, niet vanuit geloofsoverwegingen “Knielen op een bed violen”, zoals in die veel gelezen roman van Jan Siebelink, maar gewoon knielen op een grafsteen voor de kunst. Dat was bij mij het geval op deze foto, genomen in de middeleeuwse Martinikerk in het Friese Franeker.
In de vorige aflevering van dit blog meldde ik al dat ik “TOOS in Fort Rammekens” na het beëindigen van mijn expositie daar, zou voortzetten als “TOOS&ART”. Wat is dan een mooiere start dan daarmee te beginnen in een nog ouder bouwwerk dan het fort. Die prachtige Martinikerk!

Met die kerk heb ik een speciale band. Héééél lang geleden in de grijze oudheid, in 1996 dus, had ik daar een grote tentoonstelling gedurende de zomermaanden, wanneer het gebouw dagelijks open is voor het publiek. Eén van de attracties wordt gevormd door de eeuwenoude grafstenen waarvan sommige nog uit de 15de eeuw. De uitgehakte teksten en symbolen erop waren toen voor mij uitgangspunt voor die tentoonstelling. Dat werd zo gewaardeerd door de kerkgemeenschap en de duizenden bezoekers dat ik er in 2004 weer  terugkwam voor een nieuwe expositie, “De mens op weg”. Voor beide manifestaties heb ik er veel op mijn knieën gelegen, niet om boete te doen, maar om met de rubbingstechniek delen van de grafstenen met oliekrijt over te nemen op schildersdoek. En nog steeds maak ik af en toe een afspraak met de koster als ik weer eens iets wil rubben voor een kunstwerk. Zo ook afgelopen week om oude teksten over te nemen op Japans papier, waarvan ik in 2008 een grote rol kocht in Peking toen ik daar artist in residence was. Wat er met deze nieuwe rubbings gaat gebeuren weet ik al wel, maar dat ga ik nu nog niet verklappen. Net zo min als waarom ik daar in Friesland ook nog even in Elahuizen, Workum en Leeuwarden was. Dat wordt te zijner tijd wel onthuld in dit blog. Wel kan ik hierbij vertellen dat in 2013 Toos weer de hele Martinikerk gaat vullen met kunst.

Op naar de AAF

Als kunstliefhebber geniet ik ook graag van de kunst van vakgenoten en dan zijn beurzen daarvoor een prima plek. Zo was er afgelopen week alweer voor de 5de keer de AAF, de Affordable Art Fair, in de Amsterdamse Westergasfabriek. De unieke formule voor die kunstbeurs is voor het eerst ontwikkeld in Londen en houdt in dat de te kopen kunstwerken nietr duurder mogen zijn dan € 5000 en dat men zich richt op een jong en dynamisch publiek. Dit idee is zo aangeslagen dat de organisatie erachter nu over de hele wereld zulke Art Fairs organiseert. Afgelopen zaterdagmiddag was het daar in Amsterdam ook weer razend druk. Het leuke is dat je daar goed de ontwikkeling van kunsttrends kunt waarnemen. Drie jaar geleden werd al duidelijk dat jongere generaties grote belangstelling hebben voor digitale fotografie. Photoshoppen is daarbij een begrip geworden dat heel veel verschillende kunstladingen dekt. En, zo kon ik zien, die ontwikkeling is alleen nog maar sterker geworden. Galerieën waarbij vroeger echt geen foto binnenkwam, zie je nu stuk voor stuk overstag gaan. Overigens ben ik daar als TOOS natuurlijk ook mee aan de gang gegaan voor mijn expositie in fort Rammekens, zoals uitgebreid is te zien op http://www.toos.biz/ en de video’s op mijn YouTube-kanaal http://bit.ly/ij4Pag. Tot volgende week.
TOOS