dinsdag 29 januari 2013

Geen kerkelijke kunst maar wel kunst in de kerk


In 2012 was ik al druk bezig met 2013. Want als kunstenaar moet je altijd flink vooruit denken. Het roept toch wel wat kleine probleempjes op als ik vlak voor de start van een nieuwe expositie me ineens iets zou bedenken in de trant van "oh ja, dat is waar ook, kom, aan het werk".

Zo ben ik dus al een hele poos bezig, zowel in mijn hoofd als met mijn handen, voor een grote solotentoonstelling in de fraaie middeleeuwse Martinikerk in Franeker. Een kerk die trouwens ook nog steeds als kerk in gebruik is. 
 De prachtig lichte ruimte ervan is mij trouwens niet echt onbekend. Voor het eerst exposeerde ik er in 1996, voor de tweede keer in 2004. Daarbij nam ik elke keer de kerk zelf als uitgangspunt. Ze hebben daar namelijk een unieke collectie van oude grafstenen met prachtig uitgehouwen reliëfs en teksten in Gotische letters. Die gebruikte ik om er zogenaamde rubbings mee te maken. Het losse schilderscanvas over zo'n steen leggen, met oliekrijt er stevig overheen wrijven, en zie, delen van de steen komen op het doek te voorschijn. Doek laten opspannen, er op doorgaan met schilderen en je krijgt prachtige resultaten. 
En omdat driemaal scheepsrecht is, ben ik nu dus weer druk bezig  een speciale tentoonstelling voor die Franeker Martinikerk te maken. Ik weet dat de gemeenschap daar in Franeker dat heel erg op prijs stelt. Zij zijn het die er voor zorgen dat mijn expositie straks dagelijks te bezoeken is van eind april tot eind augustus. En dan is het toch mooi meegenomen als ze ook nog trots zijn op die expositie waar zo'n 15.000 bezoekers worden verwacht. Ik houd jullie op de hoogte van de vorderingen.

Kunst en Cultuurroute in Middelburg
Op veel kortere termijn begint weer het nieuwe jaar van de maandelijkse  Kunst en Cultuurroute in Middelburg (www.kunstroutemiddelburg.nl) . Aanstaande zondag 3 februari gaan zo'n 40 ateliers en galerieën om 13 uur  weer van start. Eén van de oudste kunstroutes in Nederland mogen we hier in Middelburg wel met enige trots zeggen. En ook, net als in Franeker, dank zij de inzet van heel wat vrijwilligers. Ik heb wel eens het idee dat als morgen alle vrijwilligers in Nederland hun vrijwillige werk neerleggen onze hele maatschappij in één klap volledig stil komt te liggen. Een intrigerende gedachte! Tot volgende week.
TOOS

dinsdag 22 januari 2013

Realisme? Hoezo?


Zondag liep de Realisme Kunstbeurs in Amsterdam af, alweer voor het 10de achtereenvolgende jaar. Want zo vaak is die beurs al gerealiseerd. Ik kan me nog goed de openingsavond van de 1ste keer herinneren vanwege de gigantische puinhoop toen bij het parkeren. Sinds die tijd ben ik, ten minste als ik kon, maar op een gewone dag gegaan.

Het mooie van zo’n beurs is dat je er heel veel aan kunt aflezen. Ik weet nog goed hoe de kinnesinne in de kunstwereld bij die 1ste keer een grote rol speelde. Er waren namelijk enkele kwalitatief goede galerieën, gespecialiseerd in figuratieve en realistische kunst, om onduidelijke redenen niet toegelaten. Terwijl andere galerieën, overigens ook van goede naam, die nog nooit iets hadden gehad met het Realisme in de kunst, er wel stonden. Die hadden snel even enkele realistisch schilderende kunstenaars aangetrokken waarmee ze normaal nooit werkten. Het was net de echte grote mensenwereld!

Nu is het wel een relatief kleine beurs vanwege de ruimtebeperking in de Terminalhal, daar in Amsterdam. Er kunnen maar iets meer dan 30 galerieën een plek vinden. En alleen als er iemand afhaakt komt er een plaats vrij. Voor degenen die 10 jaar geleden geen plek konden krijgen, zou het nu totaal geen probleem zijn geweest. Want zoals bekend gaat het niet echt goed in de Nederlandse kunstwereld. Allerlei galerieën verdwijnen op dit moment. Of ze kunnen of willen geen geld meer in zo’n dure kunstbeurs steken omdat de revenuen er niet tegen opwegen. De laatste paar jaar kwamen dus veel plaatsen vrij. Die worden nu opgevuld met galerieën die je er vroeger beslist niet zou hebben aangetroffen. Voor mijn gevoel heeft dit de kwaliteit van het geheel en ook de prijs/kwaliteitsverhouding niet bevorderd.

Dat bedoelde ik hierboven dan ook met de constatering dat je veel aan zo’n beurs kunt aflezen. Ook de term Realisme dekt zo langzamerhand alleen nog maar een deel van de lading. Maar ja, je gaat de merknaam van een als goed bekend staande kunstbeurs natuurlijk niet zomaar veranderen. Daarnaast was toch ook weer duidelijk dat de fotokunst, en dan vooral de gefotoshopte kunst, nog steeds aan een opmars bezig is. Dat is een richting die het professionele “echte schilderen” beslist veel concurrentie aandoet. Maar wat wil je als de wereld zich middenin een digitale revolutie bevindt! Tot volgende week.

TOOS



dinsdag 15 januari 2013

Belofte maakt schuld

Als je iets belooft, moet je dat ook nakomen. Zo ben ik opgevoed en zo zit ik nog steeds in elkaar. Maar soms duurt het iets langer dan bedoeld  voor een belofte kan worden ingelost. Die waarop ik hier doel, stamt van begin oktober van vorig jaar. In mijn blog schreef ik toen over een bezoek aan Genua, een heel verrassende stad. Ik gaf aan van dat bezoek een fotoboek te gaan maken en dat ook hier te publiceren. En dan komt er natuurlijk weer van alles tussen. Maar het is er nu dus!

 De komende paar weken kan het bekeken worden via de verkorte link http://bit.ly/VDIa49 . Die opent een pagina waarop de volgende toegangscode moet worden ingevuld:  3RW8G5 . Klikken op "verder", op de volgende pagina nog eens klikken op "fotoboek bekijken" en je bent er. Sneller kan ik het niet maken, dat ligt aan de software van PostNL.

Overigens is het wel interessant in dit verband dat ik vorige week schreef over Marseille, Culturele Hoofdstad van Europa in 2013. Want Genua was dat, samen met Lille, in 2004. Ik hoop dat Marseille er meer uitsleept voor de toekomst dan Genua deed. Ze hebben daar nu wel een aantal prachtig opgeknapte paleizen die als musea dienst doen en een havenboulevard waaraan destijds het nodige is gedaan. Maar dan houdt 't op. Je merkt er eigenlijk weinig meer van dat ze Culturele Hoofdstad waren.
Lille heeft dat toch anders aangepakt. Daar zie je langs de autoroute nog steeds een heel groot bord staan waarin herinnert wordt aan 2004. Ook vinden er nog steeds grootse kunstmanifestaties plaats die hun oorsprong vinden in dat jaar. Maar het voert iets te ver daar nu op in te gaan.

Bekijk in ieder geval maar mijn foto's van Genua om te zien waarom ik het toch een heel aantrekkelijke en verrassende stad vind. Een paar van die plaatjes heb ik er hier al vast tussendoor gestrooid. Tot volgende week.
TOOS



dinsdag 8 januari 2013

Kunst? Onvermijdelijk!


Voor die onvermijdelijkheid van kunst wordt wel gezorgd. Door ons allemaal. Want kunst is, in al haar vormen, een bestanddeel van ons leven. Kunst zit gewoon in ons aller genen. Vandaar dus kunstbijlagen, kunstdiscussies, kunstsubsidies, discussies over kunstdiscussies, kunst aan de muur, galerieën, musea, grotschilderingen en wat al niet. En dan natuurlijk nog de Culturele Hoofdstad van Europa.
Begin december schreef ik hierover al iets naar aanleiding van een lezing die ik ging geven in Zuid-Frankrijk. Want Marseille, met de verre omgeving daarbij, is in 2013 onze Culturele Hoofdstad. Komend weekeinde zijn in Marseille, Arles en Aix-en Provence de groots opgezette openingsfestiviteiten. Intussen heb ik ook mijn lezing gehouden voor de leden van de ANM, de Association Néerlandaise du Midi.



 Dat was heel  leuk om te doen, en echt niet alleen vanwege het aangeboden diner, maar ook omdat ik me daarvoor meer moest verdiepen in alles wat er in Marseille dit jaar te doen is. Ik meldde al eerder dat ze daar zo'n € 600.000.000 gestoken hebben in infrastructuur en nieuwe musea. De artist impressions  van die nieuwe kunsttempels zien er werkelijk indrukwekkend uit.

Dus als ik deze zomer weer in Nice verblijf om daar te werken, ga ik zeker naar Marseille en Aix om daar de manifestaties  te bekijken. En om te zien of Marseille er van opknapt. Want ook dat is de bedoeling. De stad een flinke zet geven om van de naam van criminele hoofdstad van Frankrijk af te komen. Die hebben ze daar niet zomaar. Lang geleden liep ik er rond in gezelschap van een politie inspecteur die in bepaalde wijken heel duidelijk liet zien dat hij zijn pistool bij zich had. "Gewoon om problemen te voorkomen" zoals hij zei. Als ik de krantenberichten van nu lees over het aantal moorden  daar in het misdaadcircuit zijn ze nog steeds aardig bezig met een inhaalslag.

Maar als kunstenaars zich er gaan vestigen of als er musea gebouwd worden, blijken stadsdelen zich vaak heel positief te ontwikkelen. Daarvoor zijn genoeg harde bewijzen. Dus wie weet gaat dat in Marseille ook lukken. Afgelopen oktober was dat trouwens nog niet helemaal het geval. Toen ondervonden diverse leden van die ANM van hierboven bij een excursie dat je toch niet al te opvallend met dure spullen moest rondlopen. Dat ga ik dus komende zomer daar ook duidelijk niet doen. Te zijner tijd vertel ik er wel over. Tot volgende week.
TOOS

dinsdag 1 januari 2013

Tweeduizendendertien?


We zitten in het jaar 2013. Alhoewel? De Chinese en Joodse jaartelling vertellen heel iets anders. Zo’n getal is dus maar betrekkelijk. Maar ach, van goeie tradities moet je niet afstappen. Vandaar ook het steendrukje dat ik als nieuwjaarswens naar bijna 100 adressen stuurde. Ik schreef er al over in een vorige aflevering. Nu kan ik de afbeelding wel onthullen in "TOOS&ART". Samen met de bijbehorende tekst natuurlijk.

“Het kunstgen is nog niet gevonden, maar het bestaat vast wel. Want kunst zit in ons allemaal. Kunst verbroedert. Kunst roept heftige discussies op. Kunst reikt van het pure conceptuele tot het "zigeunerjongetje met de traan". Kunst wordt in de politiek wel eens onderschat. Kunst wordt op de veiling wel eens overschat. Een wereld zonder kunst is een arme wereld. Kunst in al haar facetten verrijkt ons leven. Laten we met z'n allen dat vooral zo houden.

 In 2013 zal ik weer proberen daaraan mijn steentje bij te dragen. Dat begint dan met dit steendrukje. Een uniek kunstwerkje, gemaakt met een techniek die dreigt te verdwijnen. Honderd drukte ik er in samenwerking met meestersteendrukker Rudolf Broulim uit Antwerpen. Eén houd ik er zelf. Deze hier hoort bij de resterende 99. Een verzamelaarsitem dus.

Wij wensen een ieder hiermee een heel goed, gezond en kunstzinnig 2013 toe.”

En direct een steengoed begin!

Op de kerst/nieuwjaarsborrel  bij galerie Peter Leen XL in Breukelen (www.galeriepeterleen.nl) werd ik volstrekt onverwacht verrast met een prijs. Elk jaar reikt Peter Leen de zogenaamde Brooklyn Gallery Award uit aan één van “zijn kunstenaars”. En dit jaar was ik dat dus! Een bekroning van een al jaren durende vriendschappelijke en zakelijke relatie met een bevlogen kunstliefhebber die van kunst zijn business heeft gemaakt. Als ik over een poosje weer eens in New York ben ga ik in Brooklyn maar  goede sier maken met die prijs. Want even voor degenen die dat niet weten: die Amerikaanse naam Brooklyn is dus gewoon een verbastering van ons Nederlandse Breukelen. Een overblijfsel uit onze Gouden Eeuw en van de West Indische Compagnie. Tot volgende week.
TOOS