dinsdag 30 juli 2013

Zacht als steen


 Senefelder wist wel wat ie deed, zo rond 1800, toen hij bezig was zijn uitvinding van het steendrukken te ontwikkelen. Graniet, dat was 't niet, te hard. Had hij even mazzel dat bij hem in Beieren de Solnhofer kalksteen ruim voorradig was.  Daarop kon je met inkt tekenen en het oppervlak was makkelijk weg te schuren. Zacht als steen dus. En daarvan maak ik op het moment gebruik. In het steendrukatelier van Rudolf Broulim in Ekeren bij Antwerpen. Daar ga ik een paar duizend jaar terug in de tijd om een paar jaar vooruit te kunnen werken. Cryptisch taalgebruik? Oké, ik leg 't uit.

Rudolf is van een uitstervend soort.  De soort "meestersteendrukker". Binnen die soort zijn alle kneepjes en geheimen van het steendrukvak bekend. Maar steendrukken is uit, zodat de op leeftijd komende meesters er de brui aan geven en er nauwelijks nieuwe voor in de plaats komen. Zo gaat Rudolf eindelijk met pensioen en bij wie moet ik dan mijn litho's gaan maken? Om dat probleem voor te zijn, ben ik al vast aan de gang gegaan met een serie die waarschijnlijk pas in de openbaarheid zal komen in 2015. Vandaar dus dat vooruit werken voor een paar jaar. Overigens, ik ben nu pas aan de gang met de eerste stappen voor de eerste drukgang.  Er zullen nog heel wat volgen.

En die paar duizend jaar terug? Dat is de schuld van Jean Paul Aureglia, eigenaar van galerie Qvadrige/drukkerij La Diane Française in Nice. Geen onbekende voor de lezers van dit blog, net zo min als Rudolf Broulim trouwens. Met Jean Paul heb ik al aan diverse van zijn bijzondere projecten meegedaan. Gelimiteerde oplagen van iconen uit de wereldliteratuur als de Divina Commedia van Dante en de Ilias van Homerus. Geïllustreerd met originele kunst in de vorm van steendrukken, zeefdrukken, etsen en houtsneden.
Nu heeft Jean Paul een nieuw project op stapel staan. De Odyssee van Homerus. In feite het vervolg op de Ilias. Verhaalt die alles rond de strijd om Troje, in de Odyssee worden de avonturen van Odysseus beschreven als hij probeert na de verovering van Troje weer op huis aan te gaan. Daarbij wordt hij door sommige goden heftig tegengewerkt, door andere juist geholpen. Kijk, die Grieken houden nu dan wel hun handje op, maar in het verleden hebben ze ons ook heel wat nagelaten waaraan we nog steeds inspiratie ontlenen. Ik wel in ieder geval, omdat Jean Paul me heeft gevraagd ook weer aan deze nieuwe uitgave deel te nemen. Een editie dus die pas over een paar jaar het licht zal zien. Maar in de tussentijd zal ik er vast nog wel eens over berichten. Zoals nu. Tot volgende week.

TOOS

dinsdag 23 juli 2013

Ik zie, ik zie wat jij niet ziet

 Aan dat spelletje moest ik denken toen ik de foto hier links maakte. Dat was aan de kop van de oude haven in Marseille. Trouwe lezers van dit blog weten dat ik daar een poosje geleden was omdat Marseille dit jaar Culturele Hoofdstad van Europa is.
De dag voor het maken van deze foto had ik in het nieuwe museum MuCEM een oude film gezien van het leven aan de haven vanaf ongeveer dezelfde plek. Toen die oude haven dus ook nog een echte zeehaven was en niet alleen een verzamelplaats voor jachten en zeilboten zoals nu.  En op de dag zelf dat ik de foto maakte, zag ik in het ook al nieuwe regionale museum een paar schilderijen met ook al weer die plek als onderwerp. Die moeten in mijn blog, dacht ik toen al, als ik mijn fotoboek en filmpje over Marseille klaar heb.  Om dan twee processen heel goed te laten zien. Allereerst de gigantisch veranderingen ter plekke,  maar ook hoe kunstenaars hun eigen werkelijkheid creëren onder het mom van "ik zie, ik zie wat jij niet ziet".


Bekijk die schilderijen maar eens. Zo'n heerlijk romantische weergave van een simpele vissershaven en die bijna lege, veel grotere haven met een paar stoomschepen. En vergelijk dat eens met de gigantische drukte in dat oude filmpje. Want een deel daarvan heb ik in het museum zelf gefilmd en opgenomen in mijn video over Marseille die nu op YouTube staat met de link http://youtu.be/TGJlp84iesw . Overigens is dat filmpje ook hieronder in deze aflevering ingebouwd.


Verder staat hier nog de link http://bit.ly/12ZwVrh naar het fotoboek dat ik van mijn bezoek maakte. Dat boek is hiermee de komende paar weken op internet te bekijken. Wat zouden we tegenwoordig toch zonder internet moeten! In Amerika en de data opslag bij de NSA via het PRISM- programma zal deze opmerking, hoop ik,  geen al te grote ongerustheid veroorzaken. Tot volgende week.
TOOS

dinsdag 16 juli 2013

Een' Tour de Toos' in plaats van Tour de France


Martinikerk, Franeker


 Het spektakel van de Tour de France is in zijn laatste week. En dat het een spektakel is, heb ik tijdens mijn "schildersverblijf" in Nice kunnen meemaken toen daar zo'n twee weken geleden de ploegentijdrit werd
Kesk-Art, Bolsward
 verreden. Drie dagen lang  lag de beroemde boulevard Promenade des Anglais en dus ook het verkeer volledig overhoop. Maar ja, een stad moet er natuurlijk wel iets voor over hebben om die Tour te mogen ontvangen.
Dan is het toch aangenaam rustiger bij de, overigens veel langer durende, Tour de Toos. Bestaat die dan? Jazeker! Maar wel alleen dit jaar. Want toevalligerwijs is er deze zomer werk van mij te zien op vier locaties in het noordelijk deel van Nederland. Om die alle vier te bezoeken kun je dus etappe- gewijs een soort Tour de Toos uitzetten in een geheel persoonlijke volgorde. Als de etappeplaatsen Franeker, Grou en Workum in Friesland en Nibbixwoud in Noord-Holland er maar in op zijn genomen. Voor herkenningspunten heb ik hier wat plaatjes van expositieruimten rondgestrooid. 
 
Museum Art-Land, Nibixwoud
Het overkomt een kunstenaar niet vaak dat er tegelijkertijd zoveel exposities draaien met werk van haar of hem. Voor mij is 't in ieder geval de eerste keer. 't Was dan ook wel een kwestie van doorwerken en alles logistiek goed organiseren om dit voor elkaar te krijgen. Maar met het resultaat ben ik beslist tevreden.
 En juist omdat dit zo bijzonder is, is er ook een twee pagina's groot artikel over mij en mijn werk verschenen in het juli/augustus nummer van de KunstKrant. Dat is een kunstblad met grote oplage en  verspreiding over heel Nederland. Bij galeries, musea, culturele centra, enz. Niet slecht dus. Zeker niet omdat de voorpagina ook nog eens geheel in beslag wordt genomen door een schilderij van mij (zie foto).
Dit artikel met foto's is een grote ruimtevreter en daardoor niet zo geschikt voor dit blog. Maar voor de nieuwsgierigen kan ik het volgende doen. Vraag het artikel gewoon even aan via mijn e-mailadres toos@toosvanholstein.nl  en ik stuur het toe als een pdf-je. Alle gegevens over de verschillende tentoonstellingen staan er ook in opgenomen. Tot volgende week.
TOOS


dinsdag 9 juli 2013

Verkiezen hier toch anders dan in Egypte

Verkiezingen en de gevolgen daarvan staan in Egypte toch wel voor een heel andere tak van sport dan bij ons. Ik verwacht in ieder geval geen Tahirplein-achtige beelden  in Nederland bij de verkiezing van de Kunstenaar van het Jaar 2014. Die verkiezing is net weer van start gegaan. Voor het elfde achtereenvolgende jaar. Dat zegt zo langzamerhand wel iets over de status ervan. Daarom vind ik het beslist een eer dat ik opnieuw genomineerd ben, samen met nog 89 andere beeldende kunstenaars. Die 90 zijn uit de hoge hoed gekomen van een panel van zo'n 100 kunstkenners met een brede blik op onze kunstwereld.
Nu is het publiek aan zet om 25 van de genomineerden aan te wijzen voor de volgende ronde. Zou 't niet leuk zijn als ik daar ook weer bij kon komen, net als vorig jaar? Zelf vind ik eigenlijk van wel. Maar ja, ik ben natuurlijk enigszins bevooroordeeld.

Stemmen kan via een link die op de Nederlandse openingspagina van mijn eigen website www.toosvanholstein.nl staat. Maar ook met een klik op www.kunstweek.nl/verkiezing2013/ronde2. Die link voert naar de verkiezingspagina  van de Stichting Kunstweek. Deze stichting organiseert de verkiezing, tegelijkertijd met heel veel andere kunstzaken. En dat allemaal zonder een cent subsidie. Al elf jaar dus. Petje af!

Nieuwe video op YouTube
 't Heeft even moeten duren. Maar ja, een mens kan nu eenmaal niet altijd alle ideeën tegelijkertijd uitvoeren. Waarover dit gaat? Over een nieuw filmpje dat sinds vorige week op mijn YouTube-kanaal staat. En waarover gaat dat filmpje dan wel? Over de voorbereidingen en de opening van mijn tentoonstelling "Helden" in de Martinikerk van Franeker. Ik schreef al eerder over die expositie, maar het is dan ook wel een bijzondere op een heel bijzondere, prachtige locatie.
Voor de gemakzuchtigen onder ons staat die video hieronder ingebouwd.  Wil je een overzicht van alle video's die ik de afgelopen jaren aan mijn kanaal heb toegevoegd? Dan even klikken op http://bit.ly/ij4Pag. Tot volgende week.

TOOS

dinsdag 2 juli 2013

To culture or not to culture


Vrij naar Shakespeare hebben ze in Marseille besloten niet aan dat "not" te willen doen. Daarom wist de stad enkele jaren geleden de titel 'Culturele Hoofdstad van Europa 2013' binnen te halen. En als Fransen iets aan hun cultuur gaan doen, dan mag dat een paar centen kosten. Zeshonderd miljoen euro's waren beschikbaar om die arme, vervallen en door allochtonenproblemen geplaagde stad aan te pakken. Zowel infrastructureel als cultureel. Nieuwe wegen, te renoveren wijken en vooral rondom de oude haven in het hart van de stad op te knappen winkelstraten . Ooit legden in die Vieux Port de oceaanstomers aan, net als in Rotterdam. Wereldhavens midden in de stad. Rotterdam heeft daar nu de Maasvlakte voor, Marseille heeft haar Vieux Port omgetoverd in een gigantische plezierhaven met rondom de bijbehorende  horeca .



Met nu ook nog voor dat culturele aspect drie nieuwe musea erbij. Daarvan is het MuCEM, 't Musée des civilations de l'Europe & de la Méditerranée, zondermeer de grootste trekpleister. Geïntegreerd met het oude, prachtig opgeknapte Fort Saint-Jean heeft de architect een echt kunststukje verricht. Zie de foto's hierboven.
Op een steenworp daarnaast is de Villa Méditerranée verrezen, ook al zo'n iconisch bouwwerk (zie foto's hieronder). De vervallen aanblik van Marseille vanuit zee is helemaal opgepimpt. Oud met nieuw kan echt iets moois opleveren.

Met nog een tweede steenworp erbij kom je nu bij een groot, oud sanitairgebouw dat is omgebouwd tot het Musée Regards de Provence, een nieuw museum voor regionale kunst. En al die musea geven aandacht aan wat de landen rond de Middellandse Zee met elkaar bindt en van elkaar scheidt. Geschiedenis, toekomst, cultuur, godsdienst, wat al niet.
Wat er nu getoond wordt is interessant maar in mijn ogen nog geen top. Dat was er wel in het gerenoveerde 19de eeuwse Musée des Beaux-Arts. Van Gogh, Matisse, Cézanne, Monet, Renoir, Gauguin, om maar een paar kunstenaars te noemen die hun sporen nalieten aan de Zuid-Franse kust.
Veel museumgeweld dus dat een paar dagen Marseille beslist de moeite waard maakt. Afgezien nog van ander cultureel geweld op het gebied van bijvoorbeeld muziek en dans, in zowel Marseille als ook  Arles en Aix-en-Provence. Want die steden doen ook mee onder de noemer van Culturele Hoofdstad. Dus als je kans ziet, op naar de zonnige Provence!

Maar wat dit voor Marseille in de toekomst oplevert? Hoe ze jaar in jaar voldoende publiek naar die nieuwe musea kunnen blijven trekken? Hoe dit de stad de benodigde oppeppers kan geven? Tja, daarop weet ik nu even het antwoord niet. Tot volgende week.
TOOS