dinsdag 27 september 2016

Poëzie I: gedicht op maat bij een vliegend paard

Dandelion, brons
Ik ben weer eens voor een poosje verdwenen onder de internetradarhorizon. Gevlogen zogezegd. Niet als een vogel, maar als een paard. Cryptisch? Lees vooral verder.
Maar als ik onder die horizon zit, zorg ik toch altijd trouw voor een paar speciale blogafleveringen. Gewoon enkele, van te voren klaar gezette, korte stukjes.

Rob Van de Zande
 Dichterlijke stukjes in dit geval. Ik kreeg een tijdje geleden namelijk een verzoek van de mij toen nog onbekende Rob Van de Zande. Een Vlaams dichter die, zoals hij zelf meldt op zijn website http://robvandezande.blogspot.nl/, gespecialiseerd is in klassiek dichtwerk. In zowel het episch als lyrische genre. Mocht hij een dichtwerk maken bij een bronzen beeld van mijn hand waardoor hij zich zeer getroffen voelde. Hoe zou ik zo'n verzoek kunnen weigeren. Wil mijn kunstenaarsego ten slotte niet regelmatig worden gestreeld?

Rob Van de Zande kwam, om kennis te maken, daarvoor zelfs vanuit zijn woonomgeving Gent in het vlakke Vlaamse land naar mijn toenmalige expositie in Diepenheim in het verre Nederlandse oosten. Met een vriendin in háár auto want zelf rijdt hij niet. Noem dat maar eens geen kunstliefde!

Rob componeerde daarna het op maandag 16 mei gepubliceerde dichtwerk op maat bij mijn Pellegrinos. Dat bronzen beeld. (http://robvandezande.blogspot.nl/2016_05_01_archive.html )

In galop ontstijg ik
De versplinterde bast,
Die al wat vurig is
Met z'n kunde verast

En vlucht ik naar
Apollo zijn hand,
Aleer hij een gelijke
Voor 't rijtuig spant,

Om zo de kroon
Der gulden soeverein
Te hoeden voor een val
Van troebeler schijn.

Dandelion
 Tot volgende week.

TOOS

dinsdag 20 september 2016

TOOS op audiëntie bij Sint Nicolaas

Een paar maanden geleden was ik op audiëntie bij Sint Nicolaas. Was ik dan in Spanje, zul je vragen? Nee, natuurlijk niet. Wel in Italië. In Bari om precies te zijn. Waarom wij hier in Nederland allemaal denken dat de Sint uit Spanje komt, is me echt een raadsel. Zal wel liggen aan dat liedje van "Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan". Echt een volstrekt misverstand. Want sinds het jaar 1087, om precies te zijn vanaf de 9de mei, resideert de heilige in dat Bari, de hoofdstad van Apulië, de hak van Italië.

de residentie van Sint Nicolaas
steendruk van St. Nicolaas met de drie geredde maagden
 Dus toen ik daar toch was, leek me een bezoek aan hem in zijn residentie in de Basilica di San Nicola wel op zijn plaats. Ik heb namelijk een speciale band met die man. In de eerste plaats omdat hij 't ver heeft geschopt. Want ga er maar aan staan. Als katholiek heilige (270-343 n.C.) in de van oorsprong zeer protestantse Republiek der Verenigde Nederlanden een nationaal  vereerd figuur worden. Dat is niet niks. En in de tweede plaats omdat ik over hem een viertal steendrukken heb gemaakt. Als illustraties bij zijn leven en de door hem verrichte wonderen. Speciaal voor een nieuwe, Franse  uitgave van "La Légende dorée", het beroemde middeleeuwse  boek met beschrijvingen van heel, heel veel heiligenlevens. Destijds naast de bijbel het meest gelezen boek in Europa. Een nieuwe uitgave dus, verzorgd door galerie Quadrige/ La Diane Française, mijn galerie in Nice.
 
steendruk met de zeeman die uit de mast valt en door Nicolaas weer tot leven wordt gewekt
Maar goed, daar lag hij dan, de goede Sint. In alle rust. In de crypte van zijn eigenste basiliek, in een mooi versierde kist. Want al komt hij dan nog steeds elk jaar naar Nederland, hij ligt daar in Bari toch echt dood te zijn. Die rust zij hem overigens gegund. Want wat die man niet allemaal aan wonderen heeft verricht! Ga maar na. Drie jongens worden vermoord door een slager, in stukken in vaten gestopt om ze als ham voor de verkoop te bestemmen, maar worden daarna door de gebeden van de toen nog niet heilige bisschop Nicolaas weer tot leven gewekt. Waarna ze nog lang en gelukkig leefden.
Gentile da Fabriano, foto vorig jaar gemaakt in het Vaticaans museum, Nicolaas redt de drie jongens uit hun pekelvat
Of wat te denken van de drie meisjes wier opvoeding door de vader niet meer was te bekostigen. Tja, dan restte in die tijd alleen nog een leven als prostituee. Maar onze bisschop van Myra, het huidige Demre in Turkije, gooide anoniem voor elk meisje een buidel met gouden munten door het raam. Met dat geld als bruidschat werden ze gered van het moeten leven van de zonde.
Fra Angelico, 1437, geboorte van Nicolaas, zijn prediken en het redden van de 3 maagden
En dan die pelgrimage van hem per schip naar het Heilige Land. Door opnieuw stevig bidden weet hij niet alleen een hevige, levensbedreigende storm tot bedaren te brengen om zo het schip te redden, maar wekt hij ook nog een uit de mast gevallen bemanningslid weer uit de dood op. Over de vermenigvuldiging van graan om een hongersnood te voorkomen, zal ik 't dan nog maar niet hebben.
 
Gentile da Fabriano, foto ook uit het Vaticaan, het redden van het schip

het graan blijkt plots vermenigvuldigd en in de verte wordt het schip gered
Kijk, zo iemand verdient een pluim, die moet heilige worden. Een heel belangrijke en veel aanbeden heilige zelfs in de middeleeuwen. En zo iemand heb je natuurlijk graag in je kerk want dat trekt pelgrims aan en daarmee welvaart. Om dat te begrijpen hoef je geen economie gestudeerd te hebben. Dus toen Myra, en daarmee het graf van de Sint, in de 11de eeuw even in handen van de Turken viel, hebben zeelui zijn bottige resten bij een inval gestolen en meegenomen naar Bari. Waar ze in de crypte van de basiliek een welverdiende rust genieten onder het oog van de vele bezoekers die hij daar dagelijks trekt. Want reken maar dat hij nog steeds flink wordt aanbeden.

In mei is er zelfs een dagen durend feest. Daarbij wordt een groot beeld van Nicolaas in een processie vanaf de basiliek gedragen naar de kathedraal van Bari, de Cattedrale di San Sabino. 
beeld van St. Nicolaas in de kathedraal
Maar hij moet ook weer terug. Dat maakte ik live mee. Prachtig om te zien. Dat beeld schommelend en dansend boven de hoofden van toegestroomde bevolking en natuurlijk omring door  allerlei kerkelijke en wereldlijke hoogwaardigheidsbekleders. Met letterlijk veel toeters en bellen erbij.
 
de processie
Maar hoe Sint Nicolaas nu elk jaar weer in Nederland verzeild raakt, is me toch nog steeds een raadsel. Maar ach, hij heeft zoveel wonderen verricht tijdens zijn leven dat zo'n jaarlijkse opstanding voor hem waarschijnlijk een peulenschil is. Daarbij moet hij trouwens nog wel elke keer een klein logistiek probleempje oplossen. Want toen zijn resten snel vanuit Myra werden meegepikt, waren de rovers in hun haast enigszins slordig. Er bleven nog flink wat kleine botjes achter. Die zijn een poosje later door Venetianen  bij elkaar geveegd en worden nu aanbeden  in de Chiesa di San Nicoló op het Lido(Venetië).  Probeer dan maar eens netjes als één geheel op die stoomboot uit Spanje aan te komen! Tot volgende week.

TOOS

dinsdag 13 september 2016

Briljanten Dubbelslag met 25 Karaats Toeslag bij Galerie Peter Leen in Breukelen op 24/25 september

Wat wil je nog meer, twee voor de prijs van één! Heb ik 't over de Hamsterweken van ons aller Appie Heijn? Nee, beslist niet! Dit gaat niet over de noodzakelijkheden ter voeding van ons lijf. Het betreft het voeden van de geest. Want daarvoor wordt kunst al gebruikt sinds heel veel duizenden jaren geleden de eerste wandschilderingen door mensenhanden ontstonden in o.a. de grotten van Lascaux in de Franse Dordogne streek.
 
schilderij in de brochure bij "25 karaats Briljant"

Kunst dus. Maar hoe zit 't dan met die 2 voor de prijs van 1? Trouwe lezers van dit blog is 't vast niet ontgaan dat ik afgelopen jaar bij de verkiezing van de Kunstenaar van het Jaar werd uitgeroepen tot de Briljanten Kunstenaar 2016. En het zal die trouwe lezer dan ook niet onbekend zijn dat ik daaraan dit jaar een speciale actie heb gekoppeld. De actie "25 Karaats Briljant". In het kader daarvan wordt bij de Nederlandse galerieën waarmee ik samenwerk een speciaal weekeinde georganiseerd met een speciale expositie en een speciaal cadeau voor kopers van mijn werk.


nog een paar uit die brochure

Gebeurde dit een aantal maanden geleden al bij Galerie Àlafran in Diepenheim, nu is Galerie Peter Leen in Breukelen aan de beurt (http://www.galeriepeterleen.nl/). Logisch eigenlijk. Want daar is in een deel van die grote galerie met bijbehorend Thais restaurant mijn expositie met naakten al aan de gang (zie voorgaande afleveringen). Nu neem ik in het weekeinde van 24 en 25 september bijna de hele galerie over voor die actie "25 Karaats Briljant". Bij aankoop van een schilderij krijg je er nog eentje gratis en voor niks bij. Helemaal naar eigen keus één van 40 bij 40 cm uit een serie die ik speciaal hiervoor heb gemaakt. 

paar schilderijen uit de serie van 40 bij 40 cm
En stel nou dat je die keus niet kunt maken? Dan heeft Peter als mijn galeriehouder geheel de vrije hand iets anders met je te regelen in het kader van die "25 Karaats Briljant".

Een dubbelslag dus, daar in Breukelen. Allereerst die naaktexpositie van mij en dan nog al die extra olieverfschilderijen met bijbehorende 40-40 serie. 
Combinaciòn, mixed media op alu-dibond uit de naakt-serie
deel van het restaurant Same Same
 Je zou er zelfs nog een drieslag van kunnen maken. Peter heeft ten slotte niet voor niets nog een uniek terras aan de Vecht vlak voor zijn galerie en het Thaise restaurant Same Same erin. Een restaurant dat in de paar jaar van zijn bestaan al een zeer goede naam heeft opgebouwd tot in de verre omgeving en daarbuiten. Je merkt, voor Peter en zijn levensgezellin Teem maak ik graag gratis reclame. Of ik daarin gelijk heb? Dat zul je dan natuurlijk toch moeten komen constateren! Wie weet tot 24 of 25 september. En so wie so tot volgende week.

TOOS

dinsdag 6 september 2016

Korendijk 56 Middelburg en Monumentendag 2016 op zaterdag 10 september

 Zo zag 't er uit toen ik een aantal jaren geleden mijn toekomstige atelier/woonhuis aan de Korendijk in Middelburg verwierf. Toch wel een beetje klimmen en klauteren voordat je via de voordeur naar binnen kon. Tja, het was vanaf 1738 dan ook alleen maar pakhuis geweest. Dus wat kun je verwachten? In ieder geval geen bewoner die het af en toe even opruimt. Ik ging zelfs de allereerste bewoner worden. Daarna is er dus nog heel wat water door gracht van de Korendijk gestroomd voordat het verwaarloosde rijksmonument er uitzag als hieronder.


10 September aanstaande, de 2de zaterdag van september, is 't van 10 tot 17 uur traditioneel weer Monumentendag in Nederland. Dit keer onder het thema "Iconen en Symbolen. En, ook al bijna traditioneel, stel ik dan mijn pand weer open voor het publiek. Opdat het kan zien hoe dit oude pakhuis een icoon is voor de tijd waarin het werd gebouwd en hoe het vol symbolen zit. Alles is toegankelijk behalve de zolder. Want levensgezel en ik vinden dat het Middelburgse erfgoed getoond mag en moet worden. En dan zeker dit specifieke erfgoed. Want als de balken erin konden spreken, zouden ze zeer waarschijnlijk prachtig kunnen verhalen van woeste stormen en zeeën  en van verre, vreemde landen. Ooit wees namelijk een expert mij aan welke balken in het oude pakhuis van voormalige schepen afkomstig waren. Dat kon hij zien aan de vorm.

Het straatje achter de Korendijk draagt dan ook niet voor niets de naam Balkengat. Ooit bevond zich hier de werf van de VOC en werden er schepen in elkaar getimmerd voor reizen naar de Oost, naar Afrika en naar het Amerikaanse continent. Met hout dat daar in 't Balkengat ronddreef. 
Schilderij door Jan Arends, 1778, met daarop de werf en het Balkengat
Het Balkengat op een oude foto
Werden die schepen moe, oud en de zeeën zat na een aantal reizen, dan werden ze onttakeld. Maar materiaal weggooien was er niet bij. Hout en balken werden zoveel mogelijk opnieuw gebruikt. Zogezegd recycling avant la lettre. En toen mijn pakhuis in 1738 door de MCC, de Middelburgse Commercie Compagnie, werd opgebouwd, zijn daarvoor dus de nodige balken uit het water van het Balkengat opgevist. Op oude kaarten van Middelburg is nog het op te vullen gat te bespeuren in de gevelrij van de Korendijk. Niet te missen met de middeleeuwse Bellinkbrug als richtpunt,bijna bij mij voor de deur.
 
bij de pijl de open ruimte waar nu mijn pakhuis staat
Aan de voorkant van mijn pakhuis is in de loop van de afgelopen kleine drie eeuwen trouwens niet echt veel veranderd. Behalve dan dat je nu op de begane grond naar binnen kunt kijken in mijn atelier. Vroeger zat daar alles dicht. Zoals geïllustreerd op bijgaande oude foto met Korendijk 56 bij de pijl. 
de Korendijk
In de rij gevels rechts is overigens wel heel veel veranderd. Zo zijn er een paar panden verdwenen op de plek waar nu het grote pand van de bekende Zeeuwse fotograaf en daarmee collega-kunstenaar Ruden Riemens in zijn donkere kleur staat te pronken. En dat is niet het enige. Toch leuk, zo'n oud zoekplaatje.

een leeuw als symbool op de dakkapel aan de voorkant
 Ik zou zeggen "kom op 10 september naar mijn pand 'Holstein', de officiële naam zoals die sinds de restauratie in het namenregister voor rijksmonumenten is opgenomen. Daarvoor heb ik destijds wel gemeentelijke toestemming moeten vragen. Want op een rijksmonument mag je niet zomaar een of andere naam schilderen. Maar die naam lag wel voor de hand in dit geval. De MCC verdiende namelijk niet alleen aan de slavenhandel maar ook aan de graanhandel met landen aan de Oostzee. Grote kans dus dat er ooit graan in mijn pakhuis opgeslagen heeft gelegen. En waar dat o.a. vandaan zou kunnen zijn gekomen? Uit het aan graan rijke gebied Holstein, nu onderdeel van de Duitse deelstaat Sleeswijk-Holstein. Maar ook de streek van waaruit een aantal eeuwen geleden de voorvader van het Nederlandse geslacht "van Holstein" naar de Republiek der Nederlanden emigreerde. Zeg maar eens dat we niet zijn geïntegreerd nu er in Middelburg een eeuwenoud pand staat met de nieuwe naam Holstein en met als eerste bewoner een van Holstein. Tot ziens op zaterdag 10 september van 10 tot 17 uur. Te midden natuurlijk ook van mijn kunst. En anders tot volgende week.

TOOS