Waarom Nice ‘nice’ is

Ik prijs mezelf altijd heel gelukkig met mijn twee ateliers. Dat in Middelburg en ook nog  één in Nice. Hoe ik in Nice terecht ben gekomen vormt trouwens een serie kunstverhalen apart. Dus daarover zal ik nu niet uitwijden. Maar ‘t is heerlijk om me daar op z’n tijd te kunnen terugtrekken. Echt een poos los van Nederland en lekker schilderen zonder al te veel ruis er omheen. Zalig!

 Afgelopen week was ik er maar voor maar korte tijd. Kunstzaken doorspreken en regelen. Met  Jean Paul Aureglia, eigenaar van galerie Qvadrige en uitgeverij La Diane Française. Overigens ook een vriend sinds al vele jaren. Bijgaande foto toont hoe je dan in Nice het nuttige met het aangename kunt verenigen. Lekker Frans lunchen op een strandterras aan die beroemde Promenade des Anglais. En dat is slechts één van de aantrekkelijkheden van die stad, een Parijs in het klein maar dan op z’n Italiaans. Maar die aantrekkelijkheden, ook wat betreft de kunst, vormen ook weer diverse verhalen apart.

Ik kwam nu om details door te nemen voor mijn expositie in Qvadrige komende september/oktober. Dat is er één in een reeks van speciale tentoonstellingen daar dit jaar. Jean Paul geeft namelijk zeer unieke kunstboeken uit. Zo verschijnt dit jaar een met originele kunstwerken geïllustreerde, met de hand gezette en op een oude handpers gedraaide Franstalige uitgave van de Ilias van Homerus in een oplage van slechts 140. Echt wat je op z’n Frans een livre d’art noemt. Maar die kunstwerken voor dat duizenden jaren oude Griekse epos over de oorlog rond Troje moesten natuurlijk wel eerst worden gemaakt. Zes kunstenaars uit Frankrijk, Italië, Duitsland, Denemarken en Nederland waren de uitverkorenen. Dat levert zes exposities op, telkens rond de bijdrage van één van die kunstenaars.

 Vorige week kon ik aanwezig zijn bij de start van de eerste. De vernissage van die van mij is gepland op 14 september. Met daarbij als kern de vier steendrukken die ik voor die nieuwe Ilias-uitgave maakte. Eén daarvan staat hierbij al vast afgebeeld. Over de rest bericht ik tegen september. Want dit blog loopt voorlopig wel door. Zoals hierboven al staat, verhalen genoeg! Tot volgende week.

TOOS.

www.toosvanholstein.nl

www.toos.biz

YouTube http://bit.ly/ij4Pag

Zij de diepte in, wij de hoogte

Bij mijn recente reis door Ethiopië moest ik denken aan de bouw van al die middeleeuwse, gothische kathedralen in Frankrijk en Engeland. Raar? Ik zal ’t uitleggen..

Met nieuwe bouwtechnieken die in de 12^de en 13^de eeuw werden ontwikkeld, bleek het mogelijk groter en hoger te bouwen dan eeuwenlang mogelijk was geweest. De nieuwe kathedralen met hun steeds langere torens werden daardoor de skyscrapers van die late Middeleeuwen. Steeds hoger reikend naar de hemel, symbolisch gezien steeds dichter bij God. Het geloof zat zo diep geworteld in het dagelijks leven dat rijk en arm er gigantisch veel voor over hadden om maar de prachtigste kerk te bouwen met daarin ook de prachtigste kunst. Op mijn YouTube-kanaal staat een filmpje dat ik maakte van de kathedraal van Amiens, zo’n beetje de grootste in Frankrijk (link http://youtu.be/j5lA5tcizDE ).

 Maar nu die link met Ethiopië! Wel, in Noord-Ethiopië vond rond dezelfde tijd ook zo’n soort ontwikkeling plaats. O.a. in de stad Lalibela is daarvan het bewijs te vinden. Alleen ging men daar niet de hoogte in, maar juist de diepte. Met als resultaat een aantal kerken die letterlijk aan je voeten liggen, in de rotsgrond uitgehouwen. Je moet je voorstellen dat je een groot rechthoekig rotsblok in de grond vrijmaakt door er vier gangen omheen te hakken. En dan ga je van dat rotsblok een kerk maken door daarin al het overbodige materiaal weg te beitelen. Eigenlijk zoals een beeldhouwer doet die een stuk graniet of marmer bewerkt om daar een beeld uit te voorschijn te laten komen. En precies tegenovergesteld dus aan de manier van bouwen van onze kathedralen waarbij van de grond af aan alles werd opgebouwd door er steeds meer aan toe te voegen.

Ook daar moet de gemeenschap er ontzettend veel voor hebben over gehad om zoiets te maken. Want één kerk was niet genoeg, het moesten er gelijk een aantal worden. Het achtergrondverhaal laat ik maar zitten want anders wordt deze aflevering echt veel te lang. Maar bijgaande foto’s van enkele van die kerken vertellen al genoeg als je bedenkt dat bijna alles wat je ziet is ontstaan door het alleen maar weghakken van rots uit één groot stuk: ramen deuren, ruimtes, pilaren, versieringen. Echt wonderbaarlijk!

Tot volgende week,

TOOS.

http://www.toosvanholstein.nl/

www.toos.biz

YouTube http://bit.ly/ij4Pag



RAW Art, de Kaap en de Hoerenloper

Rotterdam is een stad waar op architectonisch en kunstgebied allerlei ontwikkelingen plaatsvinden. Zo ook afgelopen week en vandaar dit stukje.

Bij die architectuur denk ik dan gelijk aan het schiereiland van de Kop van Zuid. Met daarop het Nieuwe Luxor Theater, Fotomuseum, cultureel centrum Las Palmas en dat fameuze Hotel New York. En vorige week ook nog de kunstbeurs Art Rotterdam in de Cruise Terminal, vroeger de vertrekhal van de Holland-Amerika Lijn. Dat Art Rotterdam  heeft de laatste jaren de grote concurent Art Amsterdam in de international kunstpikorde mooi achter zich weten te laten. Maar ’t was niet vanwege die beurs dat ik daar was. Die profileert zich tegenwoordig vooral met conceptuele kunst. Dat uit zich dan bijvoorbeeld in een kunstwerk bestaande  uit een groot schaduwbeeld op 10 m² oppervlak met de tekst “Ten square meter of shadow, 2011”. Niet direct mijn kunstkeuze! Je hoefde er trouwens maar €4000 voor te betalen.

Nee, ik ging voor een, zoals dat heet, spin-off van de Art Rotterdam daar in de buurt, waar concurerende galerieën een nieuwe beurs hadden opgezet. De RAW Art Fair op Katendrecht. Katendrecht, de Kaap? Was dat vroeger niet die ruige zeemanswijk waar ’t niet zo nauw werd genomen met de goede zeden? Inderdaad! Maar reken maar dat Katendrecht op een heel andere manier een hot spot gaat worden. Vorige week werd een 160 meter lange, prachtige voetgangers en fietsbrug geopend die de Kop van Zuid bij Hotel New York verbindt met Katendrecht. Op die manier was ’t maar een korte wandeling van de Art Rotterdam naar de RAW Art Fair in de grote Fenixloods op de Kaap. Over de Hoerenloper dus. Want gezien het verleden van Katendrecht is dat nu al de bijnaam van die nieuwe brug.

Die benaming RAW is goed bedacht. Want die hal is gewoon nog zo’n ruwe fabrieksloods en de kunst erin vloog alle kanten op. Nieuwe technieken, verzorgd, onbeholpen, onaf, interessant, zeer gevarieerd, puberaal, volwassen, vervreemdend, intrigerend, redelijke prijzen, belachelijk hoge prijzen. En op de 1^ste verdieping was er nog een heel mooie verrassing! Beelden en installaties heel geheimzinnig uitgelicht in twee gigantisch grote hallen. De beurs is in de tussentijd afgelopen, die tentoonstelling duurt nog tot 4 maart.

Van ’t zomer kom ik daar beslist terug. Eerst aan de Maas op het terras van Café Rotterdam op die Kop van Zuid en dan over de Hoerenloper naar het Deliplein op de Kaap waar het vast  bruist met allerlei activiteiten. Tot volgende week.

TOOS.

http://www.toosvanholstein.nl/

www.toos.biz

YouTube http://bit.ly/ij4Pag

De wondere wereld van Ethiopië



Een paar weken geleden nog maar reisde ik bij zeer aangename temperaturen door een wel heel bijzonder land. Ethiopië! De reiskeus was daarop gevallen omdat dit gebied, ondanks de armoede van nu, in het verleden grote en rijke culturen heeft gekend. Ook omdat het een Afrikaans land is waar christenen en islamieten nog vredig naast en door elkaar leven. En omdat het land een heel bijzondere kerk kent, de Ethiopisch Orthodoxe Kerk. Al heel vroeg, vanaf de 4^de eeuw, kreeg die vaste grond onder de voeten in vooral het noordelijk deel van het land. Geïsoleerd en ver van de Roomse en andere orthodox christelijke geloofsgebieden ontwikkelde deze kerkrichting zich met daarin duidelijke invloed van het Joodse geloof dat daar al ver voor het begin van onze jaartelling was geïntroduceerd. Zoiets maakt heel nieuwsgierig, vooral ook naar de bijbehorende kunstontwikkeling in die afgelopen paar duizend jaar. Maar dat spreekt bij mij natuurlijk voor zich!

Nou, voor die kunst kon ik terecht in de vele eeuwenoude kloosters en kerken die er nog te vinden zijn. Op bijgaande foto’s is te zien dat de manier van schilderen bijna naïef is te noemen. Ook kwam ik voortdurend dezelfde, geschilderde verhalen tegen. Echt een kenmerk voor orthodox christelijke kerken waar vaak strenge voorschriften gelden voor de manier van afbeelden. Denk maar aan al die iconen uit de Russisch Orthodoxe Kerk die alleen volgens vastomlijnde regels mogen worden gemaakt.

Prachtig was ’t om allerlei verhalen tegen te komen die we hier in het Westen helemaal niet kennen. Ik ben katholiek opgevoed en heb daardoor heel wat kerkverhalen meegekregen. Maar ik wist echt niet dat Maria, Jozef en het kind Jezus op hun vlucht naar Egypte nog een ommetje hebben gemaakt naar Ethiopië. En dat Jezus daar nog allerlei wonderen heeft verricht waar ik nog nooit van had gehoord. Logisch ook dat er natuurlijk allerlei heiligen zijn afgebeeld die voor ons ook onbekend zijn.

Over die wondere wereld van Ethiopië en die kunst is natuurlijk veel meer te vertellen, maar dat komt een volgende keer nog wel.

Tot volgende week,

TOOS.

http://www.toosvanholstein.nl/

http://www.toos.biz/

YouTube http://bit.ly/ij4Pag