Kunststukjes bij donkere dagen

Is ’t een kunststukje om stukjes over kunst te schrijven? Nou, niet echt. Zeker niet als je, zoals ik, al van kleins af aan altijd met kunst bent bezig geweest. Onderwerpen liggen voor het oprapen. Kunst en krisis, de Apocalyps die er volgens de Maya-kalender zit aan te komen. En dan nog dat gevaar van lezende vrouwen. Eigenlijk doe ik in dit blog niet anders. Maar dat zijn altijd kortere stukjes. Gedurende zeven jaar al weer schrijf ik ze ook een stuk langer voor het kwartaalmagazine van de Nederlandse Club aan de Côte d’Azur. Hoezo dat? Nou, ik verkeer regelmatig in Nice in mijn atelier daar. Zodoende dus!

 Hebben de foto’s in deze blogaflevering daarmee toevallig iets te maken? Inderdaad. Maar wat is dan het verband tussen die plaatjes? Een gravure van Collaer (rond 1580) met het 15^de eeuwse atelier van Jan van Eyck als onderwerp, een nogal opmerkelijke tekening van onze 17^de eeuwse  Rembrandt en het olieverfschilderij “De korenraapsters” van de 19^de eeuwse Franse kunstenaar Millet.

Ben je  nieuwsgierig naar de link tussen die werken? Dan is hier de link http://www.toosvanholstein.nl/artikelen/artikel27.html die de nieuwsgierigheid kan bevredigen. Op mijn website http://www.toosvanholstein.nl/ staan namelijk alle Kunsstukjes die in dat Magazine tot nu toe zijn verschenen. Ook dus het laatst gepubliceerde “To innovate or not to innovate, that’s the question”.

Maar er staan nog veel meer!

Mocht je tijd hebben en behoefte voelen je in deze donkere dagen rond Kerst te laten verlichten door verhalen over kunst van vroeger en nu? Je kunt er te kust en te keur. Dan Brown en de DaVinci code, diepte zien, De vrouw in de kunst, De gephotoshopte wereld en nog zo een en ander. Klik maar op http://www.toosvanholstein.nl/artikelen/artikelen.html .

Tot volgende week,

TOOS.

http://www.toos.biz/

http://www.toosvanholstein.nl/

YouTube http://bit.ly/ij4Pag

TOOS-doodle Twaalf

’t Was al weer een poosje geleden, mijn laatste TOOS-doodle. Die dateert nog van voor de blognaamswisseling van “TOOS in Fort Rammekens” in “TOOS&ART”. En omdat dit de 8^ste wekelijkse aflevering onder de nieuwe naam is, kun je wel ongeveer nagaan wanneer die laatste is gepubliceerd op mijn website http://www.toos.biz/ .

Nog even ter herinnering. Het leek me leuk om tijdens de expositie “TOOS in Fort Rammekens” af en toe een tekening te maken op mijn iPad en dat via die site voor iedereen vrij downloadbaar ter beschikking te stellen. Een zogenaamde TOOS-doodle. Kunst dus helemaal gratis voor niks en niemandal en nog gesigneerd ook!

Op mijn YouTube-kanaal staan een paar filmpjes over het maken van zo’n TOOS-doodle waarvan ik er één hier heb ingebouwd.

Elf heb ik er op zo’n manier gemaakt tijdens het halve jaar dat fort Rammekens ook een beetje van mij was. Maar het lijkt met toch wel leuk om af en toe, in een ook voor mij onvoorspelbare frequentie, nieuwe te maken. Nu dus bijvoorbeeld. De twaalfde.

 Op de openingspagina van  http://www.toos.biz/  is direct al duidelijk hoe je bij die doodle komt. Ze staan er trouwens allemaal nog. Dus mocht je van je kerstboom een kunstboom willen maken, wat let je dan om ze alle twaalf uit te printen en er in op te hangen. Ik ben benieuwd of er iemand ook zo gek is om dat te doen! Stuur me er dan als bewijs maar een foto van. Wie weet ben ik dan weer zo gek dat op één of andere manier te laten zien.

Is ’t trouwens ook nog een ideetje anderen met behulp van dit blog of de site te wijzen op het bestaan van die TOOS-doodles? Van mij mag ‘t, lijkt me leuk!

Tot volgende week,

TOOS.

http://www.toos.biz/

http://www.toosvanholstein.nl/

 YouTube http://bit.ly/ij4Pag        

Wasquehal. Wat is dat, Wasquehal? Nou, gewoon Wasquehal!

Wasquehal, een exotisch klinkend woord. En toch is het gewoon een voorstad van Lille in Noord Frankrijk.  Maar wat heeft Wasquehal met mij te maken? Ik ga proberen dat uit te leggen. Halverwege 2010 kreeg ik een éénregelig Engelstalig mailtje uit Frankrijk. ‘’Of ik binnenkort nog een expositie had in Lille of omstreken?’’.  Mijn antwoord was ‘’nee’’ gekoppeld aan de vraag over het waarom van dit mailtje. Hierdoor ontspon zich een mailwisseling met  afzender Gérard die leidde tot een keten van gebeurtenissen. Kort samengevat: Gérard had van mij een schilderij, ooit gekocht op een beurs in Kortrijk bij een galerie uit Knokke en dat werk hing in zijn tweede huis in de badplaats Le Touquet-Paris Plage. Daarbij vond hij dat mijn kunst goed zou kunnen aanslaan in Noord Frankrijk. Nou, wie was ik om dat tegen te spreken! Gérard kende in Le Touquet kunstliefhebber Georges en Georges kende daar weer Jean-Marie Wagner, eigenaar  van Galerie Derrière la Dune. Beide heren zaten dus op een bepaald moment bij Jean-Marie met een boek van mij. En ik zat als gevolg daarvan in januari van dit jaar bij Jean-Marie in de galerie. Resultaat? Afgelopen  mei een vernissage in de grootste galerie van die gerenommeerde badplaats. Want gerenommeerd is die plek zeker sinds begin 20^ste eeuw tout chique Paris zich daar per trein heen spoedde. Het leek me wel leuk hier nog even mijn YouTube-filmpje in te bouwen over die opening en de ambiance van Le Touquet  zelf.

Maar dit verhaal moet nog  worden rondgemaakt. Afgelopen zaterdag was ik door Gérard en zijn vrouw Josy uitgenodigd om met hen  in hun nieuwe appartement in Wasquehal het dejeuner te nuttigen. Op z’n Frans betekent dat dus een uitgebreide maaltijd met,  want het is ten slotte Noord Frankrijk, champagne vooraf. In de eetkamer staarden nog lege wanden ons aan (zie foto). En op zo’n wand komt volgend jaar een ‘’Toos’’ te hangen: een drieluik. Er zijn slechtere redenen te bedenken voor een bezoek aan Lille/Wasquehal! 

Tot volgende week,

TOOS.

http://www.toos.biz/

http://www.toosvanholstein.nl/

YouTube http://bit.ly/ij4Pag

  

Linea recta naar de Lineart

Is Gent ver? Tja, dat hangt er natuurlijk vanaf waar je woont. Vanuit Middelburg is het maar een uur rijden en dat vind ik niet ver. Afgezien van een enkele afslagen rijd je bijna linea recta  via de Westerscheldetunnel naar het beursterrein  van Gent. Want daarheen was op 5 december de reis. Mijn Sinterklaasactiviteiten hadden zich al afgespeeld in het weekeinde, waardoor ik me van mijzelf vrijaf mocht gegeven voor een bezoek aan één van de grootste kunstbeurzen die België kent, de Lineart.

Dat is altijd een leuke beurs om rond te lopen omdat je er heel veel, maar ook heel andere galerieën en kunstenaars tegenkomt dan op Nederlandse beurzen. Dit jaar, naast natuurlijk uit België zelf, waren ze er uit Japan en Zuid-Korea, en van dichterbij uit Engeland, Duitsland, Frankrijk en ook Spanje. Sinterklaas zat hier ten slotte ook al zullen die hebben gedacht, want vergeet niet dat ons kinderfeest ook in Vlaanderen populair is.

Ondanks de ontzettend grote diversiteit aan kunst, voor mij één van de interessantste kenmerken van de Lineart, zag ik toch dezelfde tendensen als in Nederland. Veel fotografie, alhoewel wat minder dan op de Amsterdamse Affordable Art Fair waarover ik een poosje geleden schreef. Veel cartoonachtige kunst met felle kleuren. Steeds minder pure abstractie en steeds meer figuratieve elementen. Bij dat laatste is jammer genoeg, vind ik, af en toe toch te zien dat op diverse kunstacademies de basis die je vroeger kreeg met modeltekenen en goed leren kijken nu minder strak onderwezen wordt. Een aantal jaren geleden beschreef een kunstrecensent, die vooral viel op abstract werk, dit eens als “bewust onbeholpen”. Op zich is dat natuurlijk een prachtige taalkundige vondst. Maar ik kreeg soms toch de neiging om dat “on” ook voor “bewust” te zetten. In gesprekken met kunstenaars en galeriehouders is mij trouwens wel gebleken dat ik in die mening niet alleen sta.

Maar ik was hoe dan ook weer blij verrast om te zien wat voor grote variatie de kunstwereld heeft te bieden en hoeveel moois er jaar in jaar uit toch maar weer wordt gecreëerd. Tot volgende week.

TOOS

http://www.toos.biz/

http://www.toosvanholstein.nl/

YouTube http://bit.ly/ij4Pag

Een XL-opening

Alhoewel Breukelen niet echt om de hoek ligt bij Middelburg was het voor mij toch min of meer een gewone opening met werken op dibond en kunststofbeelden als onderdeel van een groepstentoonstelling. Maar voor Peter Leen was het heel erg spannend. En niet alleen omdat ze woensdagnacht tot 5 uur bezig waren met de nieuwe galeriekrant, zaterdagnacht tot 3 uur met het maken van Thaise hapjes en zondag op cruciale momenten computer en printer vonden dat ze even rust nodig hadden .

Een paar weken geleden schreef ik er al over. Hij stak zijn nek ver uit door zijn Galerie Peter Leen in Breukelen meer dan 2x zo groot te maken. Dat vergt echte moed in tijden waarin overal in de kunstwereld wordt geklaagd over sterk teruglopende verkopen.

Mijn “meisjes” die midden in de nieuwe ruimte stonden waren dan ook heel erg nieuwsgierig. In fort Rammekens hadden ze deze zomer meer dan 10.000 bezoekers voorbij zien komen, maar hoe zou dat nu zijn? Tegen de galerieverlichting hadden ze voor alle zekerheid maar hun zonnebril opgezet, gewend als ze waren aan de donkerder fortruimten.

Wel, het werd dus een XL-opening, heel gezellig en ontzettend druk, echt passend bij de nieuwe benaming Galerie Peter Leen XL. Met direct ook een aantal verkopen. En waarom ook niet trouwens! We worden dan wel overstroomd met een zondvloed aan negatieve economische berichten, maar hoe komt ’t dan dat we in de EU bovenaan de lijst staan met het hoogste gemiddelde inkomen per inwoner? Alleen Luxemburg gaat ons nog voor omdat daar heel veel rijke buitenlanders wonen. We zouden gewoon onze zegeningen eens moeten gaan tellen, waaronder ook de rijke culturele traditie die we al kennen vanaf de 17^de eeuw. Laten we dat met z’n allen in stand houden!

Hoeveel negatiefs is er de laatste paar jaar niet afgekomen op de kunstwereld, soms terecht en soms volkomen onterecht. Ik noem maar wat trefwoorden: elite, subsidie, Henk en Ingrid, kunstbobo’s, graaiers, volkscultuur, musea, enz. Daarmee zou ik heel wat stukjes in dit blog kunnen vullen. Dat zal in de toekomst ook beslist wel gebeuren, maar nu dus nog even niet.

Laten we gewoon hopen dat de trend die Peter Leen dit weekeinde neerzette, zich doorzet! Waarom zouden we Sinterklaas alleen op 5 december vieren?

Tot volgende week,

TOOS

www.toosvanholstein.nl

www.toos.biz

De stilte van het atelier

Het verkeerde stereotyp van de kunstenaar is dat ie óf in het atelier óf in de kroeg zit. Nou, dat laatste ligt hoe dan ook al hééél ver achter me. En dat eerste? Dat gebeurt af en toe zelfs te weinig. Want de afleveringen in dit blog, samen met die van het voorgaande “TOOS in Fort Rammekens”, tonen wel aan dat er buiten mijn atelier ook erg veel gedaan moet worden.

Dus als ik een aantal dagen achter elkaar echt ongestoord in mijn atelier kan werken, is dat gewoon heerlijk! Geen andere prikkels dan die van mijn fantasie, de olieverfgeur, witte en pas halfaffe doeken,  te bewerken dibonds of een klomp was waaruit een nieuw beeld moet groeien. Gewoon de stilte van mijn atelier, in alle rust in mijn eigen wereld. Alles verloopt dan bijna als vanzelf zonder besef van tijd. Tegenwoordig heet ’t dan dat je in een flow zit. Ach, dat zal wel, maar ik houd ’t er maar gewoon opdat ik dan lekker in “die eigen wereld” zit.

De afgelopen tijd had ik daarvoor mooi de gelegenheid en kon ik ook gelijk aan de gang met twee nog maagdelijk witte doeken (zie de foto’s). Want in Zeeuws-Vlaanderen wil een stel kunstliefhebbers graag een grote “Toos” aan hun collectie toevoegen. Nou, daar heb ik dus niks op tegen! Maar zoiets is wel altijd extra spannend omdat in mijn achterhoofd natuurlijk de gedachte aan de opdrachtgevers zit en de ruimte waar het schilderij moet komen te hangen. Zo’n opdracht maak ik overigens altijd vrijblijvend want ik zou niet graag willen dat iemand verplicht is iets te kopen dat niet helemaal naar de zin is. Maar gelukkig is dat laatste een zeer zeldzaam verschijnsel gebleken bij al die opdrachten die ik in de loop van vele jaren heb uitgevoerd.

  Overigens zal het nog wel een aantal maanden duren voor die schilderijen af zijn. Want mijn schilderstechniek met olieverflaag over olieverflaag vraagt nu eenmaal heel veel tijd. Even in een dag een werk maken? Ik moet er niet aan denken! Na die dag begint het werk voor mij eigenlijk pas. Aan de slag dus en tot volgende week,

TOOS

www.toosvanholstein.nl

www.toos.biz

Het achterste van TOOS’ haar tong



De provincie Zeeland heeft een rijk, gevarieerd cultuurleven waarin ook de hedendaagse kunst een behoorlijke rol speelt. Ik spreek nu uit een al tien jaar lange ervaring sinds ik in 2001 in Middelburg kwam te wonen. Veel van dat cultuurleven is natuurlijk terug te vinden in media zoals krant, radio en tv. Zo ben ik al een aantal jaren beslist geen onbekende meer voor  Omroep Zeeland. Afgelopen zomer was er daar bij de tv-afdeling zelfs tweemaal belangstelling voor die grote expositie “TOOS” in fort Rammekens.

Deze populaire regionale zender heeft er sinds enige tijd een concurrent bij gekregen in de vorm van CTV Zeeland, de Commerciële TV Zeeland. Die nieuwe zender leek het interessant om mij eens te interviewen in mijn atelier. Een poosje geleden is de uitzending ervan al geweest, maar nu heeft de CTV- redactie me blij gemaakt met het toesturen van de video. En misschien maak ik de bezoeker van dit blog wel weer blij met het tonen van dit interview, waarin hier en daar ook nog wat beelden uit het fort voorkomen.

Wil je dus meer weten over TOOS en over het waarom van mijn kunstenaarsschap,  klik dan op de video hieronder.

Veel plezier en tot volgende week,

TOOS

http://www.toos.biz/

http://www.toosvanholstein.nl/

Hij is een bijzondere galeriehouder, en dat is-ie!

De vader van Dik Trom, de jonge held uit de oude kinderboeken van Johan Kieviet en de gelijknamige speelfilm (2010) wist het zeker: “het is een bijzonder kind, en dat is-ie! Maar ik weet ‘t ook zeker van Peter Leen: ”hij is een bijzondere galeriehouder, en dat is-ie! Dat zijn taillemaat, net als bij Dik Trom, misschien iets te fors is, daarover kun je discussiëren. Maar zeker niet over zijn passie voor kunst, want die is beslist héél groot te noemen. Al een behoorlijk aantal jaren werk ik met hem samen en is er regelmatig werk van mij in zijn “Galerie Peter Leen” in Breukelen te zien (www.galeriepeterleen.nl) . Maar er zijn natuurlijk meer galeriehouders zoals Peter Leen. Wat maakt die rondborstige Amsterdammer dan zo bijzonder?

Dat is simpel. Wat stagneert er op dit moment niet? Huizenbouw, economie, horeca, lonen,werkgelegenheid, culturele ontwikkeling, onderwijsniveau, enz. En wat doet Peter? Die gaat zijn galerie uitbreiden. Kom daar tegenwoordig maar eens om. Wie durft zoiets vandaag de dag? Peter Leen dus! Direct naast zijn al bestaande expositieruimte kon hij er een grote, hoge hal bij krijgen. Dat zag hij helemaal zitten. Speciale kunstprojecten en een horecafunctie plus in de zomer een terras direct aan de Vecht om daar “tout Amsterdam en het Gooi” in hun glimmende sloepen en een glas witte wijn in de hand voorbij te zien tuffen.

Afgelopen zaterdag was ik in Breukelen om een aantal werken te brengen voor de openingsexpositie van de vernieuwde galerie op zondag 28 november. Want toen Peter mijn nieuwe TOOS-werk op alu-dibond in fort Rammekens had gezien, wist ie ’t gelijk. “Toos, dat wil ik erbij hebben in mijn nieuwe ruimte bij de opening”. Nou, wie ben ik dan om daar tegenin te gaan.

Zondagmiddag 28 november dus, een feestje dat je eigenlijk niet mag missen!

TOOS

http://www.toos.biz/

http://www.toosvanholstein.nl/



Knielen op een grafsteen

Nee, niet vanuit geloofsoverwegingen “Knielen op een bed violen”, zoals in die veel gelezen roman van Jan Siebelink, maar gewoon knielen op een grafsteen voor de kunst. Dat was bij mij het geval op deze foto, genomen in de middeleeuwse Martinikerk in het Friese Franeker.

In de vorige aflevering van dit blog meldde ik al dat ik “TOOS in Fort Rammekens” na het beëindigen van mijn expositie daar, zou voortzetten als “TOOS&ART”. Wat is dan een mooiere start dan daarmee te beginnen in een nog ouder bouwwerk dan het fort. Die prachtige Martinikerk!

Met die kerk heb ik een speciale band. Héééél lang geleden in de grijze oudheid, in 1996 dus, had ik daar een grote tentoonstelling gedurende de zomermaanden, wanneer het gebouw dagelijks open is voor het publiek. Eén van de attracties wordt gevormd door de eeuwenoude grafstenen waarvan sommige nog uit de 15^de eeuw. De uitgehakte teksten en symbolen erop waren toen voor mij uitgangspunt voor die tentoonstelling. Dat werd zo gewaardeerd door de kerkgemeenschap en de duizenden bezoekers dat ik er in 2004 weer  terugkwam voor een nieuwe expositie, “De mens op weg”. Voor beide manifestaties heb ik er veel op mijn knieën gelegen, niet om boete te doen, maar om met de rubbingstechniek delen van de grafstenen met oliekrijt over te nemen op schildersdoek. En nog steeds maak ik af en toe een afspraak met de koster als ik weer eens iets wil rubben voor een kunstwerk. Zo ook afgelopen week om oude teksten over te nemen op Japans papier, waarvan ik in 2008 een grote rol kocht in Peking toen ik daar artist in residence was. Wat er met deze nieuwe rubbings gaat gebeuren weet ik al wel, maar dat ga ik nu nog niet verklappen. Net zo min als waarom ik daar in Friesland ook nog even in Elahuizen, Workum en Leeuwarden was. Dat wordt te zijner tijd wel onthuld in dit blog. Wel kan ik hierbij vertellen dat in 2013 Toos weer de hele Martinikerk gaat vullen met kunst.

Op naar de AAF

Als kunstliefhebber geniet ik ook graag van de kunst van vakgenoten en dan zijn beurzen daarvoor een prima plek. Zo was er afgelopen week alweer voor de 5^de keer de AAF, de Affordable Art Fair, in de Amsterdamse Westergasfabriek. De unieke formule voor die kunstbeurs is voor het eerst ontwikkeld in Londen en houdt in dat de te kopen kunstwerken nietr duurder mogen zijn dan € 5000 en dat men zich richt op een jong en dynamisch publiek. Dit idee is zo aangeslagen dat de organisatie erachter nu over de hele wereld zulke Art Fairs organiseert. Afgelopen zaterdagmiddag was het daar in Amsterdam ook weer razend druk. Het leuke is dat je daar goed de ontwikkeling van kunsttrends kunt waarnemen. Drie jaar geleden werd al duidelijk dat jongere generaties grote belangstelling hebben voor digitale fotografie. Photoshoppen is daarbij een begrip geworden dat heel veel verschillende kunstladingen dekt. En, zo kon ik zien, die ontwikkeling is alleen nog maar sterker geworden. Galerieën waarbij vroeger echt geen foto binnenkwam, zie je nu stuk voor stuk overstag gaan. Overigens ben ik daar als TOOS natuurlijk ook mee aan de gang gegaan voor mijn expositie in fort Rammekens, zoals uitgebreid is te zien op http://www.toos.biz/ en de video’s op mijn YouTube-kanaal http://bit.ly/ij4Pag. Tot volgende week.

TOOS

http://www.toosvanholstein.nl/

http://www.toos.biz/

“TOOS in Fort Rammekens” wordt “TOOS & ART”

Na de ontmanteling van de tentoonstelling “TOOS-de ontdekkende mens” in fort Rammekens en het nog snel plaatsen van zowel de video als de fotoshow “Expo TOOS in Fort Rammekens” op YouTube http://bit.ly/ij4Pag was ik echt wel toe aan een potje afkicken. En zeg nou zelf, wat is daarvoor aangenamer dan een warme en zonnige omgeving. Dat werd dus Nice, de stad die ik altijd typeer als “Parijs in het klein, maar dan op z’n Italiaans”.

Ik heb daar een atelier in een heerlijk levendige en kleurrijke buurt met een dagelijkse ochtendmarkt voor de deur (zie foto) en le tramway om de hoek om binnen een paar minuten aan de beroemde Promenade des Anglais van het boulevard en strandleven te kunnen genieten. Tegelijkertijd had ik zo de gelegenheid om met de eigenaar van Galerie Qvadrige, met wie ik al jaren samenwerk, details te bespreken voor mijn expositie daar volgend jaar september. Want het tentoonstellingsleven gaat natuurlijk wel gewoon door, ook al is fort Rammekens dan nu afgelopen.

Daarmee is de naam van dit blog, na 42 afleveringen, natuurlijk ook over de houdbaarheidsdatum heen. Maar, zoals ik een paar weken geleden al liet doorschemeren, heb ik de smaak te pakken en lijkt het me interessant om er mee door te gaan. Het karakter van het blog zal natuurlijk wat algemener worden omdat het nu niet meer aan het fort gelinkt hoeft te zijn. Daarom leek TOOS & ART me een goeie. Want uiteindelijk zal de kunst met van alles er omheen toch leidraad blijven.

Op die manier kan ik nu ook aandacht geven aan een tentoonstelling van mij in galerie Tolg’Art in Wierden (http://www.tolg-art.nl/) . Van de topografie op school weet iedereen zich vast nog te herinneren dat deze plaats vlak bij Almelo ligt. Of ben ik nu misschien iets te optimistisch? Hoe dan ook, tot en met 19 november zijn daar zowel olieverfschilderijen als werk op alu-dibond van mij te bekijken (zie ook foto). Meer gegevens staan in mijn laatste Nieuwsbrief op de website http://www.toosvanholstein.nl/ . En naast de galerie kan ik ook de omgeving daar ten zeerste aanraden. Ik heb er nu een paar dagen doorgebracht en spreek dus als ervaringsdeskundige.

Tot volgende week op TOOS & ART.

TOOS

Video van de expo “TOOS” in fort Rammekens nu op YouTube

Het fort is dus weer leeg, bijna klaar om in de winter te midden van de natuur aan zichzelf te worden overgelaten. Overigens zou dat nog wel eens tegen kunnen vallen gezien de restauratieplannen voor die machtige muren waaruit stenen beginnen weg te vallen en waarin allerlei scheuren ontstaan. Er was in de afgelopen lente zelfs sprake van dat er misschien in de zomer al steigers zouden komen te staan. Maar mijn levensgezel, die enige ervaring heeft met ambtelijke en wettelijke procedures, wist mij gerust te stellen. Dat zou allemaal nog wel wat langer gaan duren dan in de pers werd vermeld. En hij had gelijk. 

Vandaar dat de enige steigers in het fort die waren die er speciaal voor de expositie werden opgebouwd. Die zijn dan ook te zien in “video expo “TOOS” in fort Rammekens” over de tentoonstelling,  nu aan te klikken

op YouTube http://bit.ly/ij4Pag. Het leek me namelijk wel interessantom als afsluiting van “TOOS-de ontdekkende mens” nog een filmpjete maken over de expositie. Dat is een leuke herinnering voor al die mensen die het fort bezochten en voor hen die dat niet deden is het misschien aanleiding tot het besef “nou weet ik wat ik gemist heb, toch jammer dat ik niet ben geweest”.

Naast de video opnamen zijn er natuurlijk ook nog heel veel foto’s van de expositie. Daarom heb ik, naast de film, ook nog een speciale fotoshow gemaakt. Mijn Apple kan daarmee heel goed overweg. Dus op YouTube staat nu ook nog “photoshow expo “TOOS” in fort Rammekens”.

Tot volgende week.

TOOS

http://www.toos.biz/

http://www.toosvanholstein.nl/

De laatste loodjes

Het is altijd verbazingwekkend hoe in een paar dagen iets snel is af te breken dat een aantal weken heeft gekost om op te bouwen (zie de diverse foto’s). In die zin vallen de laatste loodjes dan wel weer mee. Alhoewel het toch met enige weemoed is dat ik nu die kazematten in fort Rammekens langzaam leeg zie worden. Het heeft ten slotte ook heel wat energie en hoofdbrekens gekost om ze te vullen. Ik zie ons nog staan zoeken naar spijkers in de muren om werk aan op te hangen. Want in de muren van zo’n rijksmonument mag natuurlijk geen spijker meer geslagen worden tenzij er via ondoorgrondelijke

bureaucratische wegen toestemming voor wordt gegeven. En electriciteitssnoeren voor de extra aangeschafte

bouwlampen, die nodig waren voor de uitlichting, mogen natuurlijk niet zomaar over de vloer liggen te slingeren. Daarvan heb ik wel weer geleerd dat je dan leert heel inventief te zijn, waardoor alles uiteindelijk toch goed komt. Houtjes, touwtjes, latjes, steigers, piepschuimblokken, plastic binders, kneedgum, houten wiggen, punaises, gootjes en wat al niet hebben we gebruikt. Het heeft tijdens de opbouw in april lichamelijk menige zweetdruppel gekost, mondeling af en toe een krachtterm en geestelijk vele nachtelijke denkuurtjes als ik niet kon slapen.

En nu? Nu is het een mooi avontuur dat een half jaar heeft geduurd. Alhoewel, in feite is het natuurlijk veel en veel langer geweest als je alle voorbereidingstijd meetelt. Maar dat heeft me ook weer op allerlei nieuwe sporen in mijn kunstcarrière gezet, nog afgezien van dit blog, alle video’s op mijn YouTube-kanaal http://bit.ly/ij4Pag, mijn tweede website www.toos.biz en de activiteiten op social media als Facebook, Twitter en LinkedIn.

Tot volgende week.

TOOS

http://www.toos.biz/

http://www.toosvanholstein.nl/

Nr.21 nog tot 9 oktober in fort Rammekens

Expo “TOOS” bijna voorbij

Het zit er bijna op, die expositie “TOOS- de ontdekkende mens” in dat prachtige fort Rammekens. Alleen deze week nog met zondag 9 oktober als laatste dag. Met terugkijken op die lange en enerverende tentoonstelling wacht ik dus nog even. Eerst moet er op 10 en 11 oktober nog worden afgebroken. Dat wordt flink doorwerken,  maar gelukkig is de temperatuur in de kazematten van het fort altijd zodanig laag dat de spreekwoordelijke zweetdruppels waarschijnlijk ook echt spreekwoordelijk blijven.

De kunstwerken die er nu nog hangen en staan, komen vast en zeker wel weer ergens anders tevoorschijn. En daarvan zal ik dan ongetwijfeld verslag doen in dit blog. Want het lijkt me leuk om er mee door te gaan, gezien alle positieve reacties die ik op “TOOS in Fort Rammekens” kreeg. Alleen de naam zal natuurlijk wel veranderen. Hoe? Dat merk je wel.

21^ste bij de verkiezing Kunstenaar van het Jaar

Afgelopen weekeinde werd bekend welke kunstenaars door het kunstpanel van de verkiezing genomineerd zijn voor de laatste acht, die nu de laatste publieke verkiezingsronde ingaan. Daar zit ik niet bij. Maar ik ben er al heel tevreden mee dat van al die duizenden kunstenaars in Nederland mijn persoontje is geëindigd op nummer 21. Kijkend naar de totaallijst van 100 kunstenaars met daarin heel bekende namen vind ik dat helemaal geen gek plekkie! Nieuwsgierig naar die lijst? Kijk maar eens op http://www.kunstweek.nl/verkiezing/galerie2012.asp .

Wie nog een stem wil uitbrengen op maximaal twee van de kunstenaars bij de laatste acht kan dat doen via http://www.kunstweek.nl/verkiezing . Ik heb ‘t al gedaan natuurlijk.

TOOS

www.toos.biz

www.toosvanholstein.nl

Photoshoppen versus steendrukken

 Nog maar even (t/m 9 oktober) en dan is “TOOS” in fort Rammekens voorbij. Daarom leek het mij wel interessant nog wat aandacht te geven aan de steendruk “Renaissance” die ik speciaal voor deze expositie maakte. Want uit allerlei reacties merk ik dat velen niet meer goed weten wat een steendruk is. Je kunt je nu niet meer voorstellen dat lang geleden zonder de steendruktechniek geen reclame met afbeeldingen mogelijk was en dat sommige kunstenaars er wereldberoemd mee werden. Daarom heb ik een paar affiches bijgevoegd van enkele van die kunstenaars, Toulouse Lautrec en Alphonse Mucha. Wie kent die afbeeldingen eigenlijk niet? Hoeveel kamers zijn vroeger niet versierd geweest met dit soort posters?

 

Zelfs tot voor zo’n 20 jaar maakten beroemde kunstenaars nog regelmatig steendrukken die dan in oplagen van enkele 10-tallen tot 100-tallen door speciale uitgeverijen op de markt werden gebracht. De steendruk als kunstvorm bloeide nog. Maar door de komst van de computer en bijbehorende digitalisering, ook in de kunst, is dat snel  veranderd. Het echte handwerk van de steendruk is vervangen door het bedienen van het toetsenbord bij  het  photoshoppen. Daarmee is op zich niks mis, maar ik vind het wel jammer dat het een het ander verdrijft. Zelf vind ik juist het werken met beide kunstvormen heel aantrekkelijk, beide hebben hun eigen soort magie. Niet voor niets is er in het fort werk van mij te zien waaraan de computer te pas is gekomen. Maar ook hangt daar dus “Renaissance”, met de poort van fort Rammekens als onderwerp. Want het blijft heel aantrekkelijk met speciale krijtjes en inkten een kunstwerk op een steen tevoorschijn te toveren in een atelier waar het nog ruikt naar verf en waar indrukwekkende persen staan. Op YouTube http://youtu.be/FllnbULjCqY , maar ook in onderstaand venster staat de video waarmee het onstaan van die steendruk wordt weergegeven.

  

Overigens zijn er van de door mij gesigneerde oplage van 50 nog exemplaren beschikbaar tegen de, voor een steendruk, zeer lage prijs van € 100. Die prijs is ook alleen maar mogelijk omdat  meestersteendrukker Rudolf Broulim uit Antwerpen, met wie ik al meer heb samengewerkt,  zo vriendelijk was om het maken van “Renaissance” te sponsoren.

Nieuwsgierig geworden en meer weten over het maken van een steendruk? Kijk dan maar eens bij http://www.toosvanholstein.nl/lithoned.html. op mijn website http://www.toosvanholstein.nl/ . Daar staat heel veel over deze kunstvorm.

TOOS

www.toos.biz

http://www.toosvanholstein.nl/

Al TOOS-doodlend naar de laatste 25

‘t Is weer eens TOOS-doodle tijd! Want ik had beloofd tijdens de expositie “TOOS-de ontdekkende mens” in fort Rammekens regelmatig zo’n doodle  te publiceren. En belofte maakt schuld. Of ik het ook blijf doen als die tentoonstelling straks, na zo’n zes maanden, op 9 oktober voorbij  is, weet ik nog niet. Misschien wel, misschien niet, misschien onregelmatig, ik ben daar zelf nog niet uit.

Maar hier is er dus weer één, in de landschapsfeer dit keer. Ga maar naar http://www.toos.biz/ en TOOS-doodles om ‘m te downloaden en op A4 te printen als kunst voor niks en niemandal.

 Ik tekende deze al een aantal weken geleden op mijn iPad zoals bezoekers van mijn YouTube-kanaal http://bit.ly/ij4Pag aan de hand van bijgaand plaatje zouden kunnen zien. Bij de vorige TOOS-doodle zette ik daar namelijk een filmpje op dat juist het maken van deze laatste tot onderwerp heeft.  Omdat het gemak de mens dient, heb ik die video  nu maar gelijk in deze blogaflevering opgenomen (zie onderaan). 

En dan nog even die landelijke verkiezing van Kunstenaar van het Jaar. Afgelopen vrijdag kreeg ik bericht dat ik was doorgedrongen tot de volgende 25 genomineerden. Eerder schreef ik al over mijn nominatie bij de eerste groep van negentig, samengesteld door een groot panel van Nederlandse kunstkenners. In de afgelopen publieksronde, waarin zo’n 20.000 stemmen zijn uitgebracht, hebben blijkbaar zoveel mensen op mij gestemd dat ik nu dus bij de laatste 25 zit. Beslist niet onaardig dus! Zeker niet als je nagaat dat daarbij namen zitten als die van de wereldberoemde Marlene Dumas, waarvan werk voor miljoenen verkocht wordt op kunstveilingen, de wijd en zijd bekende popfotograaf Anton Corbijn, de bekende stillevenschilder Henk Helmantel, BN’er Ans Markus en kunsticonen als de oude meester Co Westerik, Marte Röling en kunst/reclame fotograaf Erwin Olaf. Alle namen zijn terug te vinden op www.kunstweek.nl/verkiezing.

Het kunstpanel nomineert nu uit die groep van 25 ten slotte acht kunstenaars die de laatste publieksronde ingaan. Ik houd jullie op de hoogte.

TOOS

http://www.toos.biz/

http://www.toosvanholstein.nl/

Een kunstig rondje Nederland

Een kunstenaar is natuurlijk veel bezig in haar of zijn atelier. Maar van tijd tot tijd moet er toch ook actie worden ondernomen in de buitenwereld. Zo was ik vorige week of all places in Bolsward en Monnickendam, niet direct oorden die om de hoek liggen bij Middelburg. Maar ja, dat krijg je als je naar aanleiding van de expositie “TOOS” in fort Rammekens aan de gang gaat met allerlei nieuwe materialen en technieken (zie hiervoor diverse video’s op mijn YouTube-kanaal  http://bit.ly/ij4Pag) en als kunstliefhebbers daarvoor ook nog eens uitgebreid interesse tonen.

 In Bolsward ligt het bedrijf dat voor mij m’n kunstwerken, die ik heb bewerkt met de computer, overbrengt op alu-dibond, een lagenmateriaal waarover ik in dit blog al eens schreef. In dit geval ging het om een opdracht van 2 m bij 1,35 m die komt te hangen in een tuin in het Zuiden des lands. Want dat is het mooie van dat materiaal, het doorstaat weer en wind. Maar voordat het daar komt, moet ik natuurlijk eerst wel inspecteren of alles er goed uitziet (zie foto). Nou, dat was beslist het geval!

 Het mooie van die dibondkunst is dat je er daarna nog weer allerlei extra ideeën op kunt loslaten, waardoor zogenaamde mixed media kunst ontstaat. Dat levert prachtige resultaten op, zeker als er daarna nog eens, als een soort vernis,  een uit verschillende lagen opgebouwde dikke epoxylaag overheen gaat. Dan krijgt het geheel nog eens extra  diepte en glans. Maar zoiets stofvrij en goed aanbrengen is voorbehouden aan de ervaren specialist. Daarvoor was ik dus in Monnickendam. En ook daar kwam ik blij vandaan. Het werk op dibond met Venetië als onderwerp, een betoverende stad waar ik heel graag kom, zag er zeer geslaagd uit. Ook hiervan heb ik natuurlijk een foto bijgevoegd.

TOOS

www.toos.biz

www.toosvanholstein.nl

Nieuw gebruik- Oud gebouw en heel veel gratis

Nieuw gebruik-Oud gebouw  is dit jaar het motto van de Open Monumentendag aanstaande zaterdag 10 september. En laat ik nu toevallig betrokken zijn bij twee rijksmonumenten die perfect bij dit motto passen!

Want wie zou vroeger het eeuwenoude fort Rammekens een gebruik hebben toegedicht als plek voor het tonen van hedendaagse kunst? Toch is dat nu al een paar jaar het geval met dit jaar dus die expositie “TOOS-de ontdekkende mens” van mij.

Vanwege de Open Monumentendag is het fort zaterdag zelfs gratis toegankelijk vanaf 10 uur. Maak gebruik van die mogelijkheid zou mijn advies zijn. Kijk ook maar eens even bij de diverse filmpjes over fort Rammekens op mijn YouTubekanaal http://bit.ly/ij4Pag .

Die dag is er dan ook zeker nog wel tijd voor een bezoek aan het tweede rijksmonument dat ik aanstipte. Maar waar is dat dan? Wel, dat is het pand met de naam “Holstein” op de Korendijk 56 in Middelburg. Toen ik het een aantal jaren geleden kon aanschaffen was het vanaf de bouw in 1738 voornamelijk als pakhuis in gebruik geweest. Er was geen water, geen gas, geen electriciteit. Eigenlijk waren er alleen muren, vloeren en balken en ontzettend veel rotzooi. Nu, na een grondige restauratie en verbouwing is het mijn atelier en woonhuis. Noem dat maar eens geen “Nieuw gebruik –Oud gebouw”!

Al weer een aantal jaren op rij stel ik op Monumentendag het grootste deel van het pand open voor publiek om te laten zien wat je met zo’n pakhuis allemaal kunt doen. Omdat plaatjes hier veel beter dan woorden kunnen zeggen wat de verschillen voor en na de restauratie zijn, staan hieronder een aantal foto’s ter vergelijking. Maar iedereen is op 10 september vanaf 10 uur welkom om die verschillen ook in werkelijkheid te bekijken aan de hand van nog veel meer foto’s.

Een extra tip voor die 10^de september ( en de 11^de  trouwens) is dat het Zeeuws Museum op het Abdijplein ook gratis toegankelijk is. Beslist de moeite waard dus, even naar Zeeland!

TOOS

http://www.toos.biz/

http://www.toosvanholstein.nl/

TOOS-the movie

Een nieuwe film op mijn YouTube-kanaal  http://bit.ly/ij4Pag !

Daarbij hoort natuurlijk een toelichting. Wel, voor mijn expositie “TOOS” in fort Rammekens is een  film gemaakt die daar bij de opening op 23 april in première ging en er nog steeds draait in één van de kazematten. De film is gemaakt door Peter Havermans, al jarenlang een veelgevraagd TV-cameraman voor o.a. de NOS- nieuwsrubrieken.

Samen hebben we een filmscript  gemaakt zonder gesproken woord, waarin zowel mijn olieverfschilderijen en beelden worden belicht (www.toosvanholstein.nl) als mijn digitale TOOS-kunst (www.toos.biz) , waarvan veel in het fort is te zien. Het leek me ook interessant een link te leggen met mijn jeugd en de fascinatie die ik toen al had voor kunst, afbeeldingen en oude bouwsels. Maar mezelf als meisje spelen? Nee, dat is toch iets teveel gevraagd! De oplossing daarvoor kwam eind  vorig jaar tijdens één van de zondagen van de Kunst en Cultuurroute in Middelburg toen Puck de Nooijer mijn atelier binnenstapte in gezelschap van haar moeder. Dat was ze! Zij moest mij als meisje spelen in die film.

Zo is ’t dus gekomen dat de film begint met Puck als kleine Toos. Maar bij een film zonder woorden hoort natuurlijk wel muziek. Die werd gecomponeerd door een goede vriend van mij, saxofonist Frank During, samen met enkele vrienden van hem met wie hij speelt in een big band. Met hen nam hij de composities op in een geluidsstudio in België, waarna Peter Havermans de film verder kon monteren in het Mediapark te Hilversum.

Het leek me nu zo langzamerhand de tijd ervoor om die 9 minuten durende film “TOOS” op mijn YouTube-kanaal te zetten. Dus ga maar naar http://bit.ly/ij4Pag . Veel plezier!

TOOS.

De Finse eurodeal en de geschiedenis van fort Rammekens

Regelmatig ben ik even in fort Rammekens in verband met een of ander voor mijn expositie daar.   Elke keer als ik die Rammekense grond onder de voeten heb, voel ik mezelf lopen  op een bijzondere plek met ontzettend veel Zeeuwse geschiedenis. Vond hier in april 1573 niet de Slag bij Rammekens plaats tussen de Spanjaarden en de Zeeuwse Geuzenvloot? Dat zie je terug in de serie wereldberoemde wandtapijten in het Zeeuws Museum in Middelburg die de Zeeuwse magistraten eind 16^de eeuw lieten maken om een aantal glorieuze overwinningen tijdens de beginjaren van de 80-Jarige Oorlog te eren. Eén daarvan gaat over die Slag bij Rammekens. Overigens moet je op dat reusachtige tapijt nog heel goed speuren naar waar dat fort ligt tussen al die vurende oorlogsschepen in. Dat detail heb ik er hier maar uitgelicht. Het is echt alleen al de moeite waard het Zeeuws Museum te bezoeken voor die tapijten.

Maar wist je dat, ondanks al die overwinningen, Vlissingen en het fort van 1585 tot 1616 Engels bezit waren? Ze werden als onderpand aan Engeland gegeven voor het leveren van duizenden Engelse soldaten die meevochten tegen de Spanjaarden aan de kant van Holland en Zeeland. Vergelijk dat eens met de eurodeal die de Finnen willen maken met Griekenland voor het redden van de Griekse economie!  Na al die eeuwen zijn de tijden nog steeds niet fundamenteel veranderd.  Jammer dat dit soort details meestal niet in de geschiedenisboekjes voorkomt. Trouwens, zou de Acropolis niet een beter onderpand zijn dan een zak met euro’s?

Van het fort zijn natuurlijk meer afbeeldingen uit vroeger tijden overgebleven. Op een schilderij van Willem Hermansz van Diest zie je direct dat de omgeving van Rammekens in de loop der eeuwen behoorlijk is veranderd. Toen stak de punt ervan nog in zee, nu ligt die helemaal ingeklemd achter de dijk van de Westerschelde. Wat je op dit schilderij niet kunt zien maar op bijgaand kaartje wel, is de directe toegangsweg vanaf die Westerschelde naar Middelburg, in de 16^de eeuw de drukste handelshaven van de Noordelijke Nederlanden.

Dat kanaal is er al lang niet meer. Nu loopt daar het nieuwe tracé van de provinciale N57. En als je goed kijkt zie je dat Arnemuiden nog aan open water ligt zodat de huidige snelweg naar Vlissingen daar nu langs de Westerschelde zou voeren als later niet de polders rond Nieuw en St.Joosland zouden zijn ingedijkt. Zeeland is en blijft toch wel een heel bijzondere provincie!