Het verkeerde stereotyp van de kunstenaar is dat ie óf in het atelier óf in de kroeg zit. Nou, dat laatste ligt hoe dan ook al hééél ver achter me. En dat eerste? Dat gebeurt af en toe zelfs te weinig. Want de afleveringen in dit blog, samen met die van het voorgaande “TOOS in Fort Rammekens”, tonen wel aan dat er buiten mijn atelier ook erg veel gedaan moet worden.
Dus als ik een aantal dagen achter elkaar echt ongestoord in mijn atelier kan werken, is dat gewoon heerlijk! Geen andere prikkels dan die van mijn fantasie, de olieverfgeur, witte en pas halfaffe doeken, te bewerken dibonds of een klomp was waaruit een nieuw beeld moet groeien. Gewoon de stilte van mijn atelier, in alle rust in mijn eigen wereld. Alles verloopt dan bijna als vanzelf zonder besef van tijd. Tegenwoordig heet ’t dan dat je in een flow zit. Ach, dat zal wel, maar ik houd ’t er maar gewoon opdat ik dan lekker in “die eigen wereld” zit.
De afgelopen tijd had ik daarvoor mooi de gelegenheid en kon ik ook gelijk aan de gang met twee nog maagdelijk witte doeken (zie de foto’s). Want in Zeeuws-Vlaanderen wil een stel kunstliefhebbers graag een grote “Toos” aan hun collectie toevoegen. Nou, daar heb ik dus niks op tegen! Maar zoiets is wel altijd extra spannend omdat in mijn achterhoofd natuurlijk de gedachte aan de opdrachtgevers zit en de ruimte waar het schilderij moet komen te hangen. Zo’n opdracht maak ik overigens altijd vrijblijvend want ik zou niet graag willen dat iemand verplicht is iets te kopen dat niet helemaal naar de zin is. Maar gelukkig is dat laatste een zeer zeldzaam verschijnsel gebleken bij al die opdrachten die ik in de loop van vele jaren heb uitgevoerd.
Overigens zal het nog wel een aantal maanden duren voor die schilderijen af zijn. Want mijn schilderstechniek met olieverflaag over olieverflaag vraagt nu eenmaal heel veel tijd. Even in een dag een werk maken? Ik moet er niet aan denken! Na die dag begint het werk voor mij eigenlijk pas. Aan de slag dus en tot volgende week,
TOOS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten