Mijn moeder zei dat wel eens. "Misschien doen de
kaboutertjes 't vannacht wel". Nou, mooi niet dus! Ze moest het de
volgende dag toch allemaal zelf doen.
Soms heb ik die gedachte ook wel eens bij het voorbereiden en inrichten van een
tentoonstelling. Want daar zit toch altijd een hele hoop werk aan vast, zoals
gisteren in de Martinikerk van Franeker. Natuurlijk was er daarbij wel de hulp
van Anita van Os van galerie De Roos van Tudor uit Leeuwarden, want samen met haar heb ik deze expositie
opgezet.
Zij had zelfs nog hulptroepen meegenomen waardoor alles toch
relatief snel ging. Maar bij zo’n uitgebreide
tentoonstelling als "Helden", daar in die grote middeleeuwse kerk, is
het hoe dan ook een heel gesjouw en gehang voordat alles is uitgezet en
opgehangen . "Was ik nog maar die jonge meid van vroeger" ging even
door me heen. Een reële gedachte maar geen reële wens natuurlijk. Want het is toch echt een natuurkundig
gegeven dat de tijd alleen maar vooruit gaat en niet, zoals wij mensen
regelmatig doen, achterom kijkt. Maar uiteindelijk geeft ’t altijd weer een
goed gevoel als het totaal er bij de definitieve aanschouw mooi en esthetisch
uitziet.
En dan na zondag is het afwachten wat de vele bezoekers,
zo'n 15.000 is de schatting, er de komende vier maanden van gaan vinden. Altijd
weer spannend! Tot volgende week.
TOOS
YouTube http://bit.ly/ij4Pag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten