Alice

TOOS-doodle, gemaakt op mijn iPad

Toos van Holstein, Alice, kunststof beeld

Nog steeds zit ik onder de internetradarhorizon. Dus vandaar ook deze week nog een heldin in het reeksje van heldinnen en helden dat vanwege die horizon hier van te voren is klaar gezet. Een heel jonge heldin deze keer. En ook een heel leuke.

 Wie heeft er nooit gehoord van Alice in Wonderland! Speelfilms, tekenfilm, illustraties, het is bijna onmogelijk Alice niet te kennen. Lewis Carroll maakte van haar een onsterfelijke heldin.

Voor mij is ze gewoon dat kleine, nieuwsgierige meisje dat onbevreesd de wereld wil ontdekken. En als 't goed is hebben we op latere leeftijd altijd nog zo'n klein meisje, of jongetje natuurlijk, in ons die nieuwsgierig blijft naar het onbekende, het avontuurlijke. Ik probeer zelf altijd dat kleine meisje in me te koesteren, want op die manier kan ik al schilderend en boetserend met was mijn eigen wereld, mijn monde interieur, blijven ontdekken.

Daardoor is niet alleen dit olieverfschilderij ontstaan maar heb ik ook een reeks beelden in kunststof laten gieten nadat ik eerst mijn eigenste Alice met was had opgebouwd. Alice, het meisje dat Wonderland aan kan!

Toos van Holstein, Alice, olieverf 150-120 cm

Tot volgende week.

TOOS

William Shakespeare

TOOS-doodle, gemaakt op mijn iPad

Zoals ik vorige week al aankondigde ben ik even met m'n koppie onder de internetradarhorizon verdwenen. Vandaar geen echt actuele afleveringen enkele weken lang maar een serietje over mijn heldinnen en helden. Karakters die tot mij kwamen via literatuur van een paar duizend jaar geleden tot nu en die ik verwerkt heb in schilderijen. Vandaag William Shakespeare.

 Shakespeare is natuurlijk zo'n grote literaire held omdat hij in zijn toneelstukken nog zoveel andere helden heeft gecreëerd. Tragisch, heldhaftig, verdorven, 't doet er niet toe, hij heeft het hele menselijke scala aan karakters op papier en op het toneel tot leven gebracht.  Ook karakters zoals Romeo en Julia die juist dankzij de liefde onvermijdelijk hun noodlot tegemoet gaan.

Geef mij mijn Romeo; en als hij sterft

deel hem dan op in duizend sterretjes

die het uitspansel doen schitteren,

dat heel de aard' verliefd wordt op de nacht,

en geen nog eren zal verkwister zon.

(uit "De Tragedie van Romeo en Julia")

Toos van Holstein, Destination, olieverf 160-120 cm

Tot volgende week.

TOOS

She

TOOS-doodle, gemaakt op mijn iPad

Ik verdwijn voor enkele weken onder de internetradarhorizon. Het waarom daarbij wordt wel duidelijk als ik met m'n koppie er weer boven kom. Maar voor die komende weken heb ik wel korte afleveringen voorgeprogrammeerd. Afleveringen over mijn 'heldinnen' en 'helden'. Dat is natuurlijk niet echt genderneutraal uitgedrukt, maar het LHBT rumoer heeft ook niet zo mijn aandacht.

Wie zijn dat dan, die heldinnen en helden? Dat zijn personages die ons in de loop van voorbije millennia via heel oude, middeleeuwse en recente literatuur zijn overgeleverd en die mij hebben geïnspireerd bij het maken van schilderijen.

Deze week is dat 'She'.

 She, of Ayesha, de vrouw met het eeuwige leven uit de boeken "She" en "Ayesha, the Return of She" van Henry Rider Haggard is mij altijd bijgebleven als het prototype van de krachtige, machtige en bepalende vrouw. De naam van Haggard zal velen nu onbekend voorkomen, maar hij was aan het eind van het Victoriaanse tijdperk dé schrijver van romantische, avontuurlijke romans. Diverse van zijn boeken zijn meerdere malen verfilmd. "She"dus, maar "De Mijnen van Koning Salomon" zegt waarschijnlijk nog meer. Echt wereldliteratuur is 't niet, maar zijn boeken in kleurrijk proza zetten de toon voor vele navolgers. Lees onderstaande maar.

 "Je droomde dat ze je over land en zee meenam, voorbij door je geheugen bezochte plekken, over de mysterieuze bergen van het Onbekende naar een onontdekte top. Leidt ze je zo ook niet door het leven naar die top die ligt achter de Poorten des Doods? Je droomde--."

(uit Ayesha, de Terugkeer van She)

Toos van Holstein, She, olieverfschilderij 145-115 cm

Tot volgende week.

TOOS

Toos, Terneuzen en Mathilde Willink

MathildeWillink

Carel Willink met zijn muze

 Wat ik met Mathilde Willink heb? Nou, tot voor kort niet veel meer dan de meeste Nederlanders. Oké, ze was een aantal jaren lang de extravagant opgemaakte muze en Amsterdamse societykoningin van de veel oudere magisch-realistische schilder Carel Willink (1900-1983), ze verscheen in de prachtig barokke en ook al extravagante kleding van mode-ontwerpster Fong Leng, ze maakte Willink bekender, hij maakte een groot, iconisch portret van haar en ze stierf veel te jong. Zelfmoord of moord? Dat is nooit opgelost. Maar dat was dan wel zo'n beetje wat ik wist.

Zo moet ik tot mijn grote schande toegeven dat 't mij volstrekt onbekend was dat ze uit Terneuzen kwam. Die stad op 'de andere kant', zoals Zeeuws-Vlaanderen hier op Walcheren wordt betiteld. De Westerschelde, zo klinkt daarin door, vormt dus niet alleen een geografische scheiding.

Maar in Terneuzen zelf wisten ze dondersgoed dat Mathilde daar op 7 juli 1938 was geboren. Dit jaar dus op de kop af 80 jaar geleden. Reden voor een groep enthousiastelingen om daar een uitgebreide manifestatie omheen te gaan bouwen die in juli moet gaan plaatsvinden. Een manifestatie die verder moest reiken dan alleen Zeeuws-Vlaanderen. Meer noordwaarts dus, via Zeeland de rest van Nederland in. Naar hun 'die andere kant'. Want dat sentiment is tweekantig.

Vandaar dat de organisatie ook graag kunstenaars uit bijvoorbeeld Walcheren bij hun evenement wilde betrekken. Op hun uitnodiging heb ik heel spontaan en enthousiast ja gezegd. Leuk leek me dat. Alhoewel, leuk? Tegenwoordig moet je dan, geloof ik, zeggen dat je 't een uitdaging vindt. Schijnt beter te klinken. Op dus naar die andere kant, naar Terneuzen, voor een bespreking en een rondgang langs de verschillende beoogde manifestatielocaties.

Het gevolg? Dat ik nu heel druk aan het 'mathilden' ben. 

bezig met het maken van de installatie

Met een installatie die, zoals 't er naar uitziet, in de Grote Kerk komt. Met een met groot drieluik dat in galerie Lokaal 54 komt te hangen. En met nog iets anders dat toch al op mijn verlanglijst stond maar nu helemaal een verplicht nummer werd. Een bezoek aan het uit de middeleeuwen stammende kasteel Ruurlo in de Achterhoek. Daar waar kunstverzamelaar en mecenas Hans Melchers sinds juni vorig jaar het grootste deel van zijn Willink-collectie heeft ondergebracht. Het kleinere deel bleef achter in zijn tweede museum, 't prachtige MORE in Gorssel, niet ver van Ruurlo.

 

voorkant van kasteel Ruurlo

achterkant

Was mijn verlangen destijds gewoon 't zien van dat gerestaureerde kasteel en de Willinks, na die Terneuzense uitnodiging was ik nu natuurlijk extra gefocust  op Mathilde. Hoe werd zij er gepresenteerd? Wat kon ik daar nog van opsteken?

Dat museum is echt een must!Prachtig zoals dat kasteel is gerestaureerd. Prachtig zoals er nieuwe zowel oud als modern aandoende houten vloeren zijn gelegd. Prachtig zoals met modern design en moderne materialen de muren zijn behangen op een manier die doet lijken of het al eeuwen zo is geweest. En prachtig ook de nieuwe brug en glazen ingang die perfect zijn geïntegreerd. Chapeau! Voor zowel de miljoenen van Melchers als de architecten.

 

een paar van de Willink-zalen

Carel Willink laat ik maar even zitten, 't gaat nu om Mathilde. Aan haar werd ook ruim aandacht besteed. Met centraal een aantal Fong Leng gewaden die ze ooit heeft gedragen en natuurlijk dat iconische portret met jurk. Met in een vitrinekast een bijna gelijkend exemplaar van dat glinstergewaad. De 'echte' kan namelijk niet meer worden getoond. Over haar turbulente laatste paar levensjaren na de scheiding van Willink werd ik echter niet veel wijzer gemaakt. Maar ja, het museum is ten slotte ook gewijd aan Carel.

jurken van Mathilde

HET schilderij en DE jurk

Dat Mathilde als icoon nog steeds aanspreekt blijkt wel uit allerlei boeken over haar leven en de misdaadroman die Thomas Ross over haar dood schreef. Net zoals uit de vele filmpjes die er over haar op YouTube staan. Zoals bijvoorbeeld een interview met haar door die enge roddelkoning Henk Van der Meyden, de man waaraan je als societyfiguur destijds niet voorbij kon.

Nu op naar 7 juli. Ik ga in ieder geval mijn bijdrage leveren, inspiratie genoeg. Dit wordt vervolgd, da's duidelijk. Tot volgende week.

TOOS