Vorige week schreef ik in dit blog al over een tentoonstelling in Norcia (Italië) waaraan ik deelnam, samen met enkele andere kunstenaars. Dat Norcia ligt weer in Umbria, de bergachtige streek ten zuiden van het rijke Toscane. Van oudsher een armer gebied dan Toscane maar daarom niet minder rijk aan cultuur. Denk alleen maar aan Assisi. Overdonderend met al z'n middeleeuwse cultuur omdat, en dit is beslist te kort samengevat, de heilige Franciscus van Assisi goed met dieren kon praten. Zo zegt althans het verhaal.
Daarbuiten echter stikt 't ook van de prachtigste oude
stadjes, Spoleto bijvoorbeeld , met al hun
kerken, kloosters, kastelen en paleizen. Maar ook met winkels vol uitstallingen van de
lekkerste etenswaren. Want daar zijn Italianen gek op. Hun keuken wordt niet
voor niks over de hele wereld geroemd.
En daar stuit ik voor mijn gevoel steeds weer op die grote
paradox. Want hoe kan een volk dat wortelt in zo'n oude cultuur en dat houdt van mooie en lekkere
dingen, in een land waar je om de haverklap de prachtigste kunst tegenkomt, nu
weer opnieuw zo'n figuur als Berlusconi politiek
belangrijk maken. Ik snap dat dus gewoon niet.
Maar goed, Norcia dus. Ter illustratie bij deze
aflevering wat foto's van de etenswaren waarom Norcia bekend staat. De norcineria, salami maar ook allerlei
andere soorten worst. En de zwarte truffel natuurlijk. Daarvan liet ik vorige
week al een plaatje zien. € 600 tot € 800 per kilo. Een leuke bijverdienste dus
om truffels te vinden. Honden met een goeie truffelneus, die dat "zwarte
goud" opsporen in de bossen in de grond onder eikenbomen, worden dan ook
regelmatig gestolen. Zo heb ik mij ten minste laten vertellen.
Ondanks de kou in Norcia, 't ligt op 700 m hoogte in het
Apenijnse gebergte, was het de afgelopen paar weekeinden tijdens de grote
truffelbeurs goed druk bij de vele
stands in de straten en op het grote
plein.
Daar waar ook op de achtergrond
het museum staat met daarin
tijdelijk mijn werk. Onder de zegenende arm van de rond het jaar 480 geboren Benedictus.
Toch knap dat ze, ondanks het gebrek aan een burgerlijke stand destijds, nog
wisten waar dat was gebeurd. Want op die plek staat nu, achter hem, zijn eigen
kerk. Met in de crypte de exacte geboorteplek. Tot volgende week.
TOOS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten