In de kunst beweeg
ik mij nogal eens op onverwacht kronkelige paden waarvan het eind soms plots weer blijkt aan te sluiten op het begin.
Een soort cirkel dus, maar op z'n Toosiaans verre van rond. Ik kwam op dit
beeld door de opening afgelopen week van een expositie met o.a. werk van mij in
het Italiaans Consulaat in Nice. Maar dit soort vaagpraat verdient natuurlijk
verduidelijking.
Alweer een aantal
jaren geleden zette Jean Paul Aureglia, eigenaar van Galerie Qvadrige in Nice,
mij op de weg van Italiaanse middeleeuwer Dante Alighieri. Daardoor zwierf ik met
Dante in zijn Divina Commedia achtereenvolgens door Hel, Voorgeborchte en
Hemel. Niet letterlijk natuurlijk, maar wel geestelijk. Dat 13de eeuwse meesterwerk kende ik
vanzelfsprekend al uit de kunstgeschiedenis. Maar Jean Paul wilde mij er kunstwerken
bij laten maken. Voor een nieuwe uitgave, een livre d'art in zeer gelimiteerde oplage, geïllustreerd door een
beperkt aantal kunstenaars. Later heb ik dat vaker gedaan, bij andere beroemde
literaire werken uit het verleden. Maar voor alles in het leven is er een
eerste keer. Zo ook hier. Dus verdiepte ik mij meer dan ik ooit gedaan had in
die Goddelijke Komedie. Het eerste resultaat bestond uit vier zeefdrukken.
Gemaakt in een atelier in de binnenlanden achter Nice. Zeefdrukken vol met
symboliek. Bekijk de bijgevoegde foto's maar eens. Die symboliek ga ik hier nu verder
niet uitleggen. Want dan wordt dit stukje een stuk, een héééél lang stuk. Maar dat
kronkelpad, hoe zit dat nou eigenlijk?
Allereerst gaf Dante mij voor die zeefdrukken veel inspiratie. Maar een schilderijententoonstelling
in Nice, daar waar het begon, kon natuurlijk niet uitblijven. Verder speelde
hij een rol in mijn expositie "De Mens op Weg" in 2004 in de
Martinikerk in Franeker en voor "Men on his Way" in 2006 in hartje
Londen. Er kwam een speciale tentoonstelling
in het prachtige Musée Goya in Castres (Frankrijk) met alle
kunstillustraties van alle kunstenaars die meewerkten aan dat project rond de
Divina Commedia. Illustraties die zich nu trouwens ook in de grote bibliotheek
van Alexandrië in Egypte bevinden.
En afgelopen week is dus die tentoonstelling uit het
Musée Goya als een soort reizend kunstcircus neergestreken in het Italiaanse
Consulaat in Nice.
Met natuurlijk alle
bijbehorende openingsplechtigheden. En met Dante dus weer terug in Nice! Maar
dan heb ik Nibbixwoud in Noord-Holland nog niet genoemd. Nibbixwoud? Ja, dat
gaat deze zomer voor mij nog een Dante-rol spelen. Terwijl hij ook nog sporen
zal nalaten bij mijn grote solo "Helden" in Franeker.
Nice, Franeker, Londen, Castres, Alexandrië, Nibbixwoud,
Nice. Zeg maar eens dat dit geen kronkelpad is! Tot volgende week.
TOOS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten