Afgelopen zaterdag gaf ik weer eens open huis, of open
deurdag zoals ze in Vlaanderen zeggen. Het was ten slotte Open Monumentendag,
een uitstekende gelegenheid om in heel Nederland Rijksmonumenten te
bezichtigen. Maar dan moeten die natuurlijk wel open zijn. Voor mijn pakhuis
uit 1738 zie ik dat min of meer als een morele verplichting. Want toen ik in
1999 bij de eerste aanblik verliefd werd op het pand, moest er nog heel wat
gebeuren voor het als woon/werkverblijf bruikbaar was. En daarbij heeft het
Rijk, indirect wij dus met z'n allen, een deel subsidie verleend op de
restaurabele, oorspronkelijke elementen. Dus waarom dan niet de gemeenschap de
gelegenheid geven te zien wat daarmee destijds is gebeurd? Niet alleen in mijn
atelier dus, maar ook in het woongedeelte.
Nou, er gebeurde dus ontzettend veel. Want 't was, zacht
uitgedrukt, een ontiegelijke rotzooi. Er had nog nooit iemand gewoond, er was
geen gas, geen water, geen zelfstandige elektriciteit. Daarbij moest de eigenaar
dertien grote containers, zo bleek
achteraf, met onbruikbare spullen naar
de stort brengen om het geheel leeg op te leveren. Hierbij een paar foto's van
hoe het ooit was en hoe 't er nu uitziet. Klein verschilletje, nietwaar?
Ik vind het dus altijd heel leuk bezoekers op
Monumentendag te vertellen over de geschiedenis van het pand. Over de
haringpakkerij die er eerst is geweest op die plek, over de Middelburgse
Commercie Compagnie die het pakhuis in 1738 liet bouwen. Over de balken die uit
het Balkengat achter de Kinderdijk en Korendijk werden gevist. Met daarbij
balken die waarschijnlijk ooit onderdeel waren van VOC-schepen die op de werf
daar werden gebouwd en onttakeld. Over het graan uit de Baltische staten en
delen van Duitsland, als Sleeswijk en Holstein, dat er zeer waarschijnlijk
opgeslagen heeft gelegen. Over het feit dat ik daarom het pand officieel
Holstein heb mogen noemen. Over de muren die eigenlijk van de buren zijn. Over,
ja, over wat eigenlijk niet. En over mijn kunst natuurlijk die overal in het
huis hangt.
Ook dit jaar vond ik het weer een geslaagde dag met heel veel
nieuwsgierige bezoekers die zeer verrast waren door alles dat we in dat oude
pakhuis tot stand hebben gebracht. Bezoekers ook, die 't toch wel heel erg
gastvrij vonden 's morgens met koffie en
's middags met een glaasje met bubbels (nee, geen mineraalwater) verwend te
worden. Want je moet, als 't even kan, een feestje proberen te maken van het
leven. Tot volgende week.
TOOS
YouTube http://bit.ly/ij4Pag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten