TOOS & ART, blog van Nederlands Briljanten Kunstenaar 2016: Knielen in een koude kerk

bezig in de Martinikerk van Franeker, 1996

Ik heb de laatste jaren heel wat keertjes geknield in de kerk. Niet vanwege boetedoening trouwens. Mijn katholieke opvoeding en bijbehorende verschijnselen heb ik al heel lang achter me gelaten. Dat knielen was voor de kunst. Op grafstenen nog wel! Om te rubben.

Ik heb hierover al eens eerder geschreven. Maar kort geleden vond ik 't, even kort samengevat, weer noodzakelijk om wat te knielen in Franeker vanwege de Odyssee van de oude Griek Homerus, "O die zee" van Theater De Wegwijzer in Nieuw en Sint Joosland (www.odiezee.com) en fort Rammekens bij Ritthem.

Nu iets minder kort samengevat. In 1996 had ik een grote expositie in de middeleeuwse Martinikerk in het Friese Franeker. Daar hebben ze nog een prachtige verzameling eeuwenoude grafstenen te zien op de vloer en tegen de muren. Delen van die grafstenen heb ik toen met oliekrijt gerubd op schilderslinnen en blauw zeildoek om er daarna op door te werken met olieverf. Op de foto hier boven is een duidelijk jongere en roodharige versie van mij daarmee bezig.

Deze techniek heb ik later diverse keren opnieuw toegepast, bijvoorbeeld voor de tentoonstellingen "De mens op weg" en "Helden" in diezelfde Martinikerk in respectievelijk 2004 en 2013 Bijgevoegde plaatjes, met een steeds wat oudere Toos-uitgave, getuigen hiervan.

Martinikerk, 2004

Martinikerk 2013

Zoals ik een paar weken geleden meldde, kwam ineens het in komende augustus plaatsvindende theaterspektakel "O die zee" op mijn pad met de mogelijkheid voor een tentoonstelling. En dat terwijl ik al bezig was met een expositie over de Odyssee komend jaar in Nice. Versneld aan de gang dus!

Bij de Odyssee had ik al een aantal aquarellen gemaakt als studie voor steendrukken die een nieuwe Franse uitgave van die klassieker opsieren. Zes van die aquarellen heb ik nu als basis gebruikt voor mixed media werken op doek. Doeken van 100 bij 90 cm waarop ik links of rechts naast de al aanwezige rudimentaire afbeelding bewust een baan leeg had gelaten om daarop te kunnen rubben. Dus wat was een van mijn stops toen ik laatst toch in Friesland moest zijn? Franeker! Mijn band daar met de koster is zodanig groot na al die jaren van samenwerking dat ik zonder enig probleem de sleutel krijg om in alle rust in die Martinikerk te kunnen werken. Rubben dus. Op mijn knieën. Maar wel met een kussentje eronder! In een koude kerk. Want voor mij alleen zetten ze de verwarming toch maar niet aan in die gigantische ruimte. Nou, daar kan ik inkomen.

Daarna heb ik die losse doeken afgeleverd bij Artel in Rucphen. Een bedrijf waar ik al jaren kom en dat perfect doeken opspant op zelf gefabriceerde aluminium schilderijenframes. Even overleg over hoe ik het wilde hebben en een paar dagen later waren ze klaar.

overleg bij Artel, Rucphen

doeken opgespannen

Nu werk ik verder in mijn atelier aan deze gedeeltelijk gerubde doeken. Want in augustus moeten die komen te hangen in het hoofdbastion van fort Rammekens. Dat dient dan als centrum voor heel veel publieksactiviteiten bij de rockopera "O die zee" die zich daar buiten de fortmuren in de gracht gaat afspelen. Ik hou jullie op de hoogte. Tot volgende week.