Cerby is nu daadwerkelijk op reis. Oftewel die
gigantische, kunststoffen buldog die ik heb beschilderd voor The Dogparade. In eerdere
afleveringen schreef ik al over deze manifestatie. Een manifestatie, bedoeld om
geld bij elkaar te krijgen voor de ontwikkeling van een medicijn tegen de
aangeboren, dodelijke energiestofwisselingsziekte bij kinderen. En mijn hond
heb ik dus Cerby gedoopt.
 |
| Cerby vooraan in de Stopera |
In gezelschap van vele roedelgenoten, beschilderd door
andere kunstenaars, reist Cerby nu voor het goede doel door Nederland. Met als
eerste halteplaats de Stopera in Amsterdam. Dat gebouw waar de Nederlandse
Opera en het Amsterdamse stadhuis gezamenlijk onderdak hebben. Best een interessante
combinatie. Want hebben bestuur en politiek in Amsterdam af en toe niet wat weg
van een Italiaanse opera? Maar dat terzijde. De Dogparade is er in ieder geval
de hele maand juni te zien.
Mike Zeelen, die het idee van The Dogparade ontwikkelde,
vroeg mij of ik voor haar iets wilde opschrijven over de ideeën die ik in Cerby
heb verwerkt. Ze weet dat ik bij mijn werk altijd spreek over figuurlijke kunst. Let wel, geen
figuratieve kunst dus, maar figuurlijke kunst. Vanwege de diepere lagen en
bedoelingen die ik vaak in mijn schilderijen verwerk. Ideeën die kijkers, wat
mij betreft, het liefst zelf mogen ontdekken. Maar voor Cerby en Mike wilde ik graag
een uitzondering maken. En waarom zou ik dan lezers van dit blog niet ook laten
delen in die tekst? Hierbij dus.
 |
| Venus van Willendorf |
"For me art is travelling the mind" is niet
voor niets mijn lijfspreuk. Zo heb ik ook voor Cerby een hele reis afgelegd.
Een reis in de tijd.
Die begon enkele tienduizenden jaren geleden bij de
zogenaamde Venus van Willendorf. Ons was
namelijk gevraagd in onze buldog een eigen symbool van energie te verwerken. En
voor mij is dat dit oude beeldje, de oermoeder. Daar waar het leven begint,
daar waar voor het eerst de energie van
ouder naar kind wordt overgebracht . Ik laat het aan de kijker over uit te
zoeken waar op Cerby die beeltenis van de oermoeder zich bevindt.
Mijn tijdreis voerde me verder naar de Griekse Oudheid.
Naar de mythologie van de Grieken. En dan speciaal naar Charon, de Styx en
Cerberus. De veerman Charon die in zijn bootje de zielen over de Styx naar de
andere oever roeit, waar de gevaarlijke en woeste hond Cerberus de toegang naar
het dodenrijk bewaakt. Dat bootje en het water zijn ook weer ergens in mijn
Cerby verwerkt.
 |
| mijn Charon en de Styx |
Maar Cerby zelf is het tegendeel van die woeste Cerberus.
Hij is de vriendelijkheid zelve die iedereen een zo lang en zo gezond mogelijk
leven toewenst. Die hoopt dat elk kind bescherming door liefdevolle ouders
krijgt, die hoopt dat elk kind door het leven kan gaan als een dansende
vlinder. De vlinder die na het ontpoppen weer zo'n symbool is van leven, van
pracht en van energie.
Zo brengt mijn tijdreis me in het heden, bij The
Dogparade. Dat mooie initiatief, dat ons doet beseffen dat niet elk kind de
gelegenheid krijgt zo'n energieke vlinder te worden. Maar een initiatief dat
ook het besef wakker maakt dat we daar met z'n allen iets aan kunnen doen. Ik
hoop dat Cerby daar een bijdrage aan kan leveren.
Tot volgende week.
TOOS
YouTube http://bit.ly/ij4Pag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten