Venice revisited

 In het Engels klinkt die titel toch veel leuker dan in het Nederlands vanwege de allitererende klanken die er in zitten. "Venetië herbezocht" heeft 't toch niet helemaal. Als titel dan. Want in het echt zou ik er zo weer heen willen. Ook al was ik er afgelopen lente al tweemaal een week vanwege mijn deelname daar aan de expositie "Differences on Identity: Artistic Perspectives". Destijds heb ik er uitgebreid over geschreven. Waarom ik daar nu dan op terugkom? Ik kon Venetië weer even herbeleven door het fotoboek dat ik op de deurmat achter de brievenbus vond. Gemaakt vlak voor een aantal weken Verweggistan waarbij ik verdween onder de internetradarhorizon. Leuk woord trouwens voor Scrabble. Nu, bij terugkomst, kon ik me gelijk verlustigen aan mijn eigen maaksel. Een heel kleine keus uit de foto's staat hier verspreid. Met misschien een net even andere kijk op de stad dan de obligate.

Dat is toch maar een groot voordeel van onze digitale revolutie. Vroeger was 't knippen, plakken en schrijven met de afgedrukte foto's om er een vakantieboek van te maken. Nu kun je de digitaal gemaakte foto's eerst digitaal bewerken. Ze daarna, zonder plakhandjes te krijgen, digitaal plakken in een digitaal fotoboek met ontzettend veel digitale lay-out en opleuk mogelijkheden. En daarna stuur je het digitaal op. In dit geval naar Engeland. De digitale internetkabels op de Noordzeebodem zijn er goed voor. Dan nog digitaal drukken en klaar is Kees. Alhoewel? Dan hebben we toch nog de ouderwetse post en bijbehorende postbezorger nodig. Die laatste moet echt nog zorgen voor de zware plof op de deurmat. Want dat wil natuurlijk wel bij een fotoboek van 100 pagina's. Hoe snel is die hele ontwikkeling wel niet gegaan?

 

de vrachtbootvervoerders waar Venetië van afhankelijk is

de vaporetto haltes voor als je niet wilt lopen

of toch maar lopen als er geen boot is

 Ik weet nog heel goed dat Peter Leen, één van de galeriehouders waarmee ik werk, mij zo'n dikke tien jaar geleden trots zei "Toos, ik wil je iets bijzonders laten zien". Hij kwam terug met een boek. "Toos, een vriend van me heeft nu zoiets bijzonders ontwikkeld, dit moet je zien". Wat bleek? Die vriend had een computerprogramma ontwikkeld, tegenwoordig schijn je dat een app te moeten noemen, voor het drukkerijtje dat hij had opgericht. Daarmee kon je je digitale foto's  via internet in een fotoboek zetten. Gewoon één exemplaar laten drukken en als kunstenaar had je altijd gelijk, en relatief heel goedkoop, je eigen kunstboek bij je. Revolutionair! Toen! En nu? Heel gewoon toch! Over een aantal jaren weet niemand meer beter. Komt kleinkind met zo'n op zolder gevonden ouderwets fotoplakboek bij oma en vraagt "Hoe maakten jullie zoiets vroeger?"Ik kan me voorstellen dat het de "grijze koppen" en de grijze cellen daar binnenin onder de hersenpan wel eens duizelt.

Weet je nog wanneer de eerste iPad verscheen? In 2010. Ik herinner me dat nog goed omdat mijn Amerikaanse galeriehouder, bij wie ik toen op bezoek was, tegen me zei "Toos, nu is er zoiets bijzonders op de markt, dat moet je zien". Wij naar zo'n heerlijk gezellige, typisch Amerikaanse shopping mall met daarin een gigantisch grote elektronicawinkel van een aantal verdiepingen. Daar lag ie dan. De iPad1. Magisch! Ik heb er gelijk een gekocht en daarvan nooit ene chip spijt gehad. Maar dat was dus nog maar vijf jaar geleden. Eigenlijk onvoorstelbaar. Hoe zou een wereld zonder tablet nu nog kunnen functioneren? Je zou toch geen leven meer hebben! De afkickklinieken zouden volstromen en het werk niet meer aankunnen. Oké, misschien overdrijf ik hier nu een ietsiepietsie. Maar snel gaat 't.

Dus kun je nu ook heel makkelijk even een link geven naar zo'n digitaal fotoboek. Voor dat van mij is die http://bit.ly/1QyxOA4 .

Want dat hoort er natuurlijk ook bij. Ik maak zo'n boek en kan gelijk iedereen die er belangstelling voor heeft, ervan laten meegenieten. Gewoon even linken met de cloud. Niks zweverigs met kleine waterdruppeltjes overigens. Niets anders dan een serverkast die ergens op deze wereld in een héééél grote hal stevig verankerd aan de grond staat te zoemen. Dus als je wilt, beleef dan mijn Venetië van de afgelopen lente mee. Veel plezier daarbij. 

Tot volgende week.

TOOS