Vorige week was ik er. In 's-Hertogenbosch, bij
"Jheronimus Bosch, Visioenen van een genie". Volgens het
Noordbrabants Museum de grootste Bosch-tentoonstelling ooit. Maar dat pikt het
Prado in Madrid weer niet want die krijgen straks, eind mei, de grootste. Zeggen
ze. Waarom laten die grote museum-ego's zich nu eigenlijk kennen als
kleinzielige geesten? Waarom zijn ze bezig met iets dat nog het meest lijkt op
een wedstrijdje verpiesen van kleine jongetjes?
't Begon allemaal
vorig jaar oktober. Toen lekte vroegtijdig uit dat het BRCP, het Bosch Research
and Conservation Project, na uitgebreid onderzoek drie werken van het Prado niet
langer toeschreef aan de grote meester zelf. Oeps, dat was natuurlijk tegen het
zere Pradobeen. Want die conclusie was volgens het Prado gebaseerd op
"buitengewoon subjectieve stilistische criteria". En dat terwijl het
BRCP (www.boschproject.org) juist jarenlang
bezig was geweest met het tot nu toe meest uitgebreide wetenschappelijke
onderzoek van het werk van Bosch ooit. Met alle geavanceerde technieken van
tegenwoordig.
Toen het in 2010 werd opgericht was dat de uiterst slimme
zet waardoor er nu tijdelijk zoveel werk van Bosch in zijn geboorte en
woonplaats hangt. Musea met werk van hem werd een begeerlijke worst
voorgehouden. Het Bosch Project had een aantal miljoenen beschikbaar voor
wetenschappelijk onderzoek aan en restauratie van zijn schilderijen en
tekeningen. Nou, als jouw schilderijen voor niks kunnen worden gerestaureerd
ben je natuurlijk wel gek als je die kans voorbij laat gaan. Dat je ze daarvoor
dan ook een poosje moet uitlenen aan het Noordbrabants Museum is slechts een
klein offer. Op die manier hangen er toch bijvoorbeeld maar mooi vier
schilderijen uit musea in Venetië. En op die manier hadden er ook een aantal
uit het Prado moeten hangen. Nu is dat alleen "De Hooiwagen". Die was
namelijk toch al in Nederland door het eerder uitlenen aan Museum Boymans Van
Beuningen in Rotterdam.
Wat er in Den Bosch nu niet hangt en toch was beloofd? Verzoeking van de Heilige Antonius en Keisnijding. Laten dat nu net twee van
de werken zijn die door het BRCP worden beschouwd als kopieën gemaakt na de
dood van onze Jeroen. Net als De Zeven
Hoofdzonden, ook in het bezit van het Prado. Kleinzielig? In mijn ogen wel.
Als ze dan toch niet echt zijn, krijg je ze ook niet. Lekker puh! Maar straks,
als ze op onze grote expositie in Madrid hangen, staat er toch bij dat ze zijn van
El Bosco, de Spaanse naam van Bosch. En dan hebben wij lekker de grootste en
jullie niet! Is 't niet heerlijk, dit gedoe?
Voor mijn gevoel maakt het bij de expositie in Den Bosch
allemaal niet uit. Het is gewoon een prachtige tentoonstelling die terecht nu
al helemaal is uitverkocht met 380.000 toegangskaarten. Dat het daardoor dag in
dag uit ook een tikje druk is? Ach, dat moet je maar op de koop toenemen.
Gewoon de tijd nemen, geduld hebben en je kunt alles prima bekijken. Mocht je
denken "maar op die foto's van jou zie ik toch nauwelijks iemand staan",
dan klopt dat. Maar dat zijn geautoriseerde plaatjes voor de pers. Het is
namelijk niet toegestaan foto's te maken. En kun je even niet bij een
schilderij, dan hangen er tussendoor schermen met heel interessante en
informatieve video's. Zoals een waarin details van het beroemde Ecce homo, een echte Bosch, prachtig worden
vergeleken met vergelijkbare details van een namaak ervan.
Ecce homo, niet van Bosch, waarschijnlijk wel uit zijn atelier |
Hoe ik dan aan die foto hieronder van de Aanbidding door de koningen kom?
Aanbidding door de koningen |
Die
maakte ik afgelopen november in het Metropolitan Museum in New York. Daar mocht
je wel fotograferen en stond er niemand naar dat werk te kijken. Nu trekken er
dus de hele dag door van 's morgens 9 tot 's avonds 11 uur horden aan voorbij.
Maar je hoeft er dan ook niet voor naar New York. Scheelt toch een vliegreisje
heen en weer.
toch nog een foto, bij de stapels catalogi |
Wie nu de grootste heeft? Ach, 't zal allemaal wel! Het
overgrote deel van wat nog over is van het oeuvre van Jheronimus Bosch hangt
hoe dan ook in Den Bosch. Want we weten dat er heel veel werken verdwenen zijn
in de loop der eeuwen. Ook dat wordt duidelijk gemaakt op de expositie. Verbrand,
vernietigd, weggeteerd, weggegoooid? Wie zal 't zeggen. Interessant daarbij is
wat ik laatst ergens in een oud boekje las.
In 1619 zijn er nog zes schilderijen van Bosch beschreven die hingen in
de Sint-Janskathedraal . Toen 's-Hertogenbosch in 1629 door Prins Frederik
Hendrik werd veroverd op de Spanjaarden moest de katholieke geestelijkheid de
stad verlaten. Maar van Frederik Hendrik mochten ze die zes schilderijen meenemen.
Daarna zijn ze nooit meer gezien. Eigenlijk toch wel dom van onze stadhouder.
Want stel nou eens dat die werken in de stad hadden moeten blijven. Hadden ze
daar dan nu absoluut de grootste gehad? Tot volgende week.
TOOS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten