Odysseus, Griekse held van top tot teen, beleefde tijdens
zijn omzwervingen avonturen op vele plekken rond en in de Middellandse Zee.
Maar in Nice was hij nooit. Dat ging ook moeilijk. Want de stad werd pas in de
4de eeuw voor Christus door de Grieken gesticht. En toen verkeerde Odysseus al
eeuwen lang, naar ik aanneem, in de Elysese velden, de verblijfplaats voor
gelukzalige Griekse helden. Toch is hij nu in Nice. Zelfs een heel jaar lang.
In de vorm van een aantal tentoonstellingen. Dat alles vanwege een nieuwe,
kunstzinnige uitgave van de Odyssee van Homerus door galerie Quadrige en uitgeverij La Diane Française. Gecombineerd met exposities
van zes kunstenaars die met steendrukken, zeefdrukken, houtsneden en gravures
aan dit nieuwe kunstboek hebben meegewerkt. En mijn expositie, want ik ben één
van die zes, is nu gaande.
 |
| Odysseus verlangend kijkend naar de horizon, olieverf van Toos van Holstein |
Maar voordat het zover was, zijn er heel omzwervingen en
onverwachte kunstavonturen aan vooraf gegaan. Net dus zoals bij Odysseus zelf.
Twintig jaar lang werd hij als speelbal voortgedreven door onenigheid tussen
een paar Griekse goden. Toen pas mocht hij van hen bij thuiskomst op Ithaka
zijn trouw wachtende Penelope weer in de armen sluiten. Zo erg was dat bij mijn
expositie gelukkig niet. Maar toch!
Als illustraties voor de Odyssee maakte ik in 2014 al
vier steendrukken. Mijn meestersteendrukker Rudolf Broulim uit het Belgische
Ekeren ging namelijk met welverdiend pensioen. En voor die tijd wilde ik toch
graag nog een keer van zijn uitgebreide ervaring gebruik maken. Vier litho's
van de vereiste afmetingen creëerde ik nog bij hem, op papier van Quadrige en
net passend op één steen.
 |
| bij Broulim werkend aan de steendrukken |
Maar voor die Odysseus uitgave had ik er wel vijf beloofd
aan galerie-eigenaar Jean Paul Aureglia. Hoe nu? Daarvoor deed zich in 2015 een
elegante oplossing voor. Bij het Nederlands Steendrukmuseum in het Brabantse
Valkenswaard. De directie daar vroeg of ik hun jaarlijkse relatielitho wilde
maken. Kon ik toch mooi die vereiste vijfde steendruk maken in combinatie met
dat relatiegeschenk, ook weer op één steen.
 |
| werkend aan de 5de steendruk in het Steendrukmuseum |
Dat was dus keurig allemaal klaar
voor de in 2016 in Nice geplande expositie. Maar voor zo'n tentoonstelling is nog
wel iets meer nodig dan vijf litho's.
 |
| de 5 steendrukken op rij bij galerie Quadrige |
Nu maak ik voor een steendruk altijd eerst wat ontwerpen in
de vorm van niet al te grote tekeningen en aquarellen. Die had ik dus al begin
2014. Waarom daar niet iets mee gedaan? Zo gezegd zo gedaan. Een aantal van die
voorstudies scande ik in hoge resolutie in om ze bij mijn vertrouwde adres van
ZWF in Bolsward op hoogwaardig schildersdoek in kleur te laten afdrukken. In
een veel groter formaat, namelijk 100-90 cm. Maar daarbij bleef op mijn verzoek
aan de zijkant telkens een strook van 10 cm breed onbedrukt. Toen met die losse
doeken op naar de Martinikerk in Franeker. Om daar te knielen bij de oude
grafstenen in de kerkvloer. Niet vanwege boetedoening. Maar wel om met oliekrijt
en rubben delen van oude teksten en gebeeldhouwde fragmenten van die stenen
over te brengen op die onbedrukte,witte stukken.
 |
| rubben in de Martiniker van Franeker |
Vervolgens heb ik die losse
doeken op laten spannen op aluminium frames bij ook al weer zo'n vertrouwd
adres, Artel in Rucphen. Dus voordat ik er in mijn atelier in Middelburg mee
verder kon, hadden die werken al een hele reis en geschiedenis achter de rug.
En toen ineens kwam in 2014 "O die zee",
georganiseerd door Trudi Warns van Theater de Wegwijzer in Nw.- en St. Joosland,
op mijn pad. Een muziekspektakel gebaseerd op de Odyssee en plaatsvindend bij
Fort Rammekens in Ritthem. Logisch natuurlijk dat die serie schilderijen
waaraan ik toch al werkte, daar een aantal maanden konden komen te hangen.
 |
| bij "O die zee" in fort Rammekens |
Maar
daarmee was hun reis nog niet afgelopen. Want daarna kwam de uitnodiging om mee
te doen met een kunstmanifestatie tijdens de Biënnale in Venetië in 2015. Waarom
dan niet ook in Venetië die serie integreren in mijn deel van de expositie?
 |
| in Venetië |
Maar na al die kunstomzwervingen kwam de eindbestemming
van mijn Niçoise Odyssee dan toch in zicht. De opening in galerie Quadrige in
de loop van mei 2016. Een zeer geanimeerde vernissage met natuurlijk een
uitgebreide Niçoise specialiteitenmaaltijd 's avonds laat er achteraan.
 |
| foto's van de opening |
 |
| een opening zonder diner achteraf in Frankrijk? Onmogelijk! |
Toen ik
uiteindelijk mijn moeie hoofd op mijn kussen kon leggen, wist ik één ding
zeker: Odysseus was thuisgekomen in Nice. En daar hangt ie nu. In de vorm van de
steendrukken, die mixed media werken met o.a. rubbings en olieverfschilderijen
die ik speciaal voor deze expositie maakte. Ook hij mag nu tot rust komen. Net
zoals ik trouwens. In mijn atelier in Nice. Tot volgende week.
TOOS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten