 |
| Promenade des Anglais |
Ik was weer even in Nice, mijn tweede woonstad. Nooit een
straf met de vrijwel altijd betere weersomstandigheden en die ook altijd weer
bruisende ambiance van Parijs in het klein op z'n Italiaans. Nog steeds, ondanks
de gruwelijke aanslag die er een aantal maanden geleden plaatsvond op de
Promenade des Anglais. Die beroemde, prachtige boulevard aan de Baie des Anges.
 |
| het MAMAC |
Met de tram op weg naar Quadrige, mijn galerie in Nice, passeerde
ik het MAMAC en zag in een flits op de
gevel in grote letters de naam Ernest Pignon-Ernest voorbij schuiven. Met als
instantane reactie "daar moet ik heen!". Dat MAMAC is het Musée d'Art
Moderne et d'Art Contemporain. En die Ernest Pignon-Ernest(1942) is de
kunstenaar uit Nice die ik ruim 20 jaar geleden daar voor het eerst ontdekte.
Een geweldige artiest die in Nederland volkomen onterecht nog steeds volstrekt onbekend is, maar destijds in
Frankrijk en Italië al wereldberoemd was door zijn straatkunst in o.a. Parijs,
Avignon, Grenoble en Napels.
 |
| werk van Ernest Pignon-Ernest in Napels |
In feite is hij een Banksy avant la lettre. Je weet wel,
die Banksy die al een aantal jaren wereldwijd furore maakt door op de gekste
plekken overal ter wereld ineens afbeeldingen op muren tevoorschijn te toveren.
Anoniem midden in de nacht stiekem op muren gespoten, in een altijd herkenbare
wat cartooneske stijl. En altijd met een
maatschappijkritische ondertoon.
 |
| werk van Banksy |
Maar naar mijn nederige interpretatie vooral
wereldberoemd door zijn gimmick. Proberen zijn identiteit geheim te houden. Dat
'm dat nog steeds lukt is op zich al een prestatie. Wel zijn er vermoedens wie
hij is, maar daar blijft 't bij. Anoniem proberen te blijven en daarmee toch wereldberoemd
worden in de kunst. Best een aardig kunstje.
Daar doet Ernest Pignon-Ernest, voor het gemak ook wel
EP-E genoemd, niet aan. Al vanaf het begin van zijn carrière heeft hij met zijn
straatkunst in de openbaarheid gewerkt. Zoals in 1971 in Parijs met grote doeken op de
trappen van de Sacré-Coeur.
 |
| op de trappen van de Sacré-Coeur |
En jaren later in de vergane straten van het oude centrum
van Napels. Foto's van zijn werk daar ter plekke zag ik destijds voor het eerst
in het MAMAC. Ik was er gelijk door gegrepen. Prachtige, bijna renaissancistisch
getekende levensgrote muurwerken die als een trompe l'oeil in hun omgeving opgingen. Je moet 't maar durven en
doen in een tijd waarin de kunstkritiek de abstractie hoog in het vaandel had
en het realisme in de officiële "kleren van de keizer" kunstkringen
als 't even kon geheel werd verguisd.
 |
| in Napels |
 |
| in het museum |
 |
| in Napels |
 |
| in het museum |
 |
| in het museum |
Nu was er dus eindelijk een grote
overzichtstentoonstelling van hem in zijn geboortestad Nice. Met o.a. de originele
krijt, pastel en inkt tekeningen die later verwerkt werden in zijn straatkunst.
In de vorm van bijvoorbeeld graffiti of op muren geplakte zeefdrukken. Zoals in
Soweto (Zuid-Afrika).
 |
| in Soweto |
Of zoals in Rome waar hij een Pasolini-parcours gemaakt
had. Met als inspiratiebron de in 1975 vermoorde, altijd spraakmakende
filmregisseur Pier Paolo Pasolini.
 |
| in het museum |
 |
| in Rome |
Wat te denken ook van zijn project in de St.Paul gevangenis in Lyon?
 |
| in Lyon |
 |
| in het museum |
Of deze vanwege de huidige grote vluchtelingenproblemen
wel heel actuele muurschilderingen. Gemaakt in de jaren 70 in Parijs en Calais!
Hoezo vooruitziende blik?
 |
| in Parijs |
 |
| in Calais |
Dit alles was echt smullen. Die hele Banksy, alhoewel
beslist niet slecht, kan vergeleken met EP-E wat mij betreft wel inpakken. En dit was nog niet alles. Er wachtte nog een
heel speciale EP-E verrassing. Maar daarvoor tot volgende week.
TOOS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten