Ik weet 't nog goed. We schrijven januari 2007. Ik ben te
gast bij het internationale PETS-congres in Kopenhagen. Een wereldwijd congres
voor de huisdierenindustrie waarvoor ik een aantal keer de zogenaamde
PETS-Award heb gemaakt. Een schilderij als prijs voor het bedrijf dat tijdens
het congres de beste presentatie houdt. Maar dat terzijde.
Op dat congres kwam ik in gesprek met een Amerikaan die
trots zijn nieuwste aanwinst toonde. De allereerste versie van de iPhone , net
op de markt gekomen. Al heel handig stond hij ter demonstratie met zijn
wijsvinger te vegen op het aanrakingsscherm. De term swipen moest toen, volgens
mij, nog worden uitgevonden. Ook toonde hij hoe je met duim en wijsvinger foto's
en tekst kon vergroten of verkleinen. Echt magisch. Tegenwoordig allemaal
gesneden koek, toen volstrekt revolutionair.
 |
| bezig met de nieuwe TOOS-doodle 2016/2017 |
Door naar 2010. Ik ben op bezoek in de USA bij Jeff, mijn
galerist destijds in Phoenix (Arizona). Hij wist iets prachtigs voor me. Wij
naar zo'n gigantisch grote elektronicazaak waar ze in Amerika patent op lijken
te hebben. En daar lag ie, de iPad. De allereerste tablet met ook weer zo'n
magisch scherm. Maar dan een stuk groter. Ik was gelijk verkocht. Want je kon
er namelijk ook op schilderen. Met je vingers! Maar dan wel zonder ze vies te
maken. Zo'n iPad maakte dus gelijk de oversteek met mij terug naar Nederland.
Kun je je nu de wereld nog voorstellen zonder smartphone en
tablet waarvan de iPhone en iPad de eerste waren? Kijk om je heen op straat, op
kantoor, in de bibliotheek, in het restaurant, bij een boot met vluchtelingen,
midden in de Sahara of waar dan ook. 't Is net of die dingen er altijd al zijn
geweest. Met recht revolutionaire vindingen waarvan we tot voor tien jaar niet
wisten dat we ze heel erg misten en dus absoluut nodig hadden. Maar Steve Jobbs
van Apple wist dat wel. De rest is geschiedenis en toekomst.
Toen ik met die iPad in Nederland terug was, ben ik
gelijk gaan doedelen. Mijn TOOS-doodles ontstonden. Eigenlijk kleine
kunstwerkjes. Meestal gemaakt met Doodle Buddy, een programma dat ik er in
Amerika gelijk al op had gezet. Nu zijn er overigens veel geavanceerder
programma's beschikbaar.
Vooral rond mijn grote expositie "TOOS" in Fort
Rammekens bij Ritthem in 2011 heb ik er heel wat van gemaakt en op social media
gepubliceerd. Gewoon voor de lol. Maar die doodles vielen zo in de smaak dat er
een traditie uit is ontstaan.
 |
| de TOOS-doodle van vorig jaar |
Elk jaar in december zet ik er eentje in hogere resolutie
op internet. Die is dan voor iedereen volledig vrij te downloaden of te
kopiëren en te gebruiken als afbeelding bij de persoonlijke wensen voor de
feestdagen en het nieuwe jaar. Met eventueel eigen kunstzinnige en
teksttoevoegingen erbij voor de persoonlijke toets. Daarom heb ik de doedel dit
jaar heel bewust ook in maar één kleur gedaan. Dan is het makkelijker er iets
aan toe te voegen. Om een oude reclamekreet te parafraseren door Maggi in Toos te veranderen: een beetje van Toos en
een beetje van mezelf. Want daar is die eindejaars TOOS-doodle juist voor bedoeld.
De nieuwe staat hieronder.
 |
| de nieuwe TOOS-doodle |
Ga naar http://bit.ly/2gEOaeg
op Dropbox en daar vind je 'm in hoge resolutie. En mocht je 'm inderdaad gaan
gebruiken met nog een eigen toevoeging erbij? Dan zou ik het heel erg leuk
vinden er zelf ook een te ontvangen. Of dat nu via internet of met de
"echte" post is. Tot volgende week.
TOOS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten