Ooit vond er in 1568 de Slag bij Heiligerlee plaats. Met
de eerste overwinning van de opstandelingen tegen het Spaanse leger. Heus,
Oranje wint ook wel eens. Vandaar trouwens ook de naam Tachtigjarige Oorlog
omdat de uiteindelijke vrede in 1648 gesloten werd. En ooit, in 1628, werd er
het vestingstadje Nieuweschans gebouwd. Als grensverdediging tegen die nog
steeds vervelende Spanjaarden. Waar dan wel? In het oosten van Groningen. Daar
waar de horizon heel ver weg ligt in een laag en leeg landschap. Daar ook waar
de slogan "Er gaat niets boven Groningen" je duidelijk wordt. En daar
waar ook lang geleden Galerie Wiek XX neerstreek.
 |
| Nieuweschans in roeriger tijden (17de eeuw) |
 |
| samen met Henriëtte en Frans voor hun woonboerderij |
Galerie Wiek XX, een gerenommeerde naam in de Nederlandse
kunstwereld. De galerie die vanaf 1977 de zogenaamde Noordelijke Realisten een
podium gaf. Met als gevolg dat de namen van o.a. Wout Muller, Matthijs Röling,
Sam Drukker, Douwe Elias en Pieter Pander niet meer zijn weg te denken uit het
galerie en museum circuit. En ook de galerie waarmee ik een aantal jaren
succesvol samenwerkte. Tot Henriëtte Mulder en Frans Boersma 't in 2008 't
eigenlijk wel mooi vonden.
Maar ja, hoe gaat dat als je bloed is besmet met het
kunstvirus? Zulk bloed blijft kriebelig en zoekt stiekem die plaatsen waar 't dan
misschien niet kan gaan maar wel kan kruipen. Tot het uiteindelijk overwint. Dus
verrees eind vorig jaar de galerie weer. Als een Phoenix met wiekende vleugels.
Niet meer op de oorspronkelijke locatie in Nieuweschans, maar als huisgalerie
in de woonboerderij van Henriëtte en Frans (https://www.wiekxx.nl/)
.
Vandaar dat ik mij kort geleden onverwacht weer eens
richting Nieuweschans begaf. Of beter gezegd richting Bad Nieuweschans. Want
dat is sinds enkele jaren de officiële nieuwe naam. De reden daarvoor? Als ik
dat een beetje kan inschatten vanwege het eerste echte Nederlandse kuuroord dat
er ooit verrees. Het Fontana Resort. Op een steenworp afstand van de grens trek
je vermoedelijk meer Duitse gasten als er Bad in je plaatsnaam voorkomt. Kijk
maar eens naar de hoeveelheid Bad Zus of Zo kuurplaatsen op de landkaart van
onze oosterburen.
Tijdens zo'n rit merk je toch ook weer dat Nederland
helemaal niet zo klein is. Daar kwam ik lang geleden achter na een vochtrijke tentoonstellingsopening
en idem dito maaltijd bij Wiek XX. De afstand van het noordoostelijke
Nieuweschans naar het zuidwestelijke Middelburg bleek 390 km. En dat is zogezegd
best een klere end midden in de nacht. Gelukkig reed levensgezel. Die stelt zich
bij een ver-weg opening op voorhand altijd in op soberheid.
 |
| En ville, olieverfschilderij op de expositie |
 |
| Nocturno, olieverfschilderij op de expositie |
Nu zat ik dus opnieuw in de huiskamer bij Henriëtte en
Frans. In een weidse omgeving die in niets meer doet denken aan die van rond
1600. Want van de oorspronkelijke vestingplaats is weinig meer over. Net zo min
als van het oude landschap. Je kunt je absoluut niet meer voorstellen dat Nieuweschans
toen aan het nu heel ver weg gelegen open water van de Dollard lag. En dat 't zich
op een militair zeer strategische positie bevond te midden van water, van uitgestrekte
ontoegankelijke moerassen en van veengebieden. Maar dat heeft dan wel weer als
voordeel dat je er nu zoevend heenrijdt over een vierbaans snelweg. Niks geen moeilijk
begaanbaar modderig pad meer als enige toegangsweg.
 |
| de Voorstraat in Nieuweschans, ooit het exercitieterrein voor de militairen |
 |
| een herinnering aan vroeger |
Een eitje dus, zo'n bezoek aan de expositie "Met een knipoog" op nummer 50
van de Voorstraat. Er staat je letterlijk niets meer in de weg voor de vrij, zater en zondagen van 13 tot 17 uur
in de periode van 14 april tot 16 juli. Met niet alleen mijn werk maar ook
dat van andere gerenommeerde kunstenaars als Candace Charlton en Caius Spronken. Tot volgende week.
TOOS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten