"Ah, u bent dus
mevrouw van Holstein. Wat leuk dat u er bent". Zo werd ik enkele maanden
geleden op een doordeweekse avond door een jongedame heel prettig begroet in
het Rotterdamse Robeco-hoofdkantoor. Dat vanwege een groepsrondleiding langs de
kunst in het gebouw (waarvan hier tussendoor foto's). Leuke ontvangst natuurlijk, maar dat tussenvoegsel
'dus' intrigeerde me direct. Dus vroeg ik even door naar de oorzaak ervan. Die
was zeer verrassend. Ik bleek namelijk, zonder ook maar de flauwste notie
daarvan, in hoogst eigen persoon de oorzaak van die rondleiding te zijn. Absoluut
een complete verrassing en ook een verhaal met een clou. Want hoe dat kwam?
Daarvoor moet ik nog weer een paar maanden verder terug in de tijd. Naar juli,
naar de serie Robeco SummerNights 2018 concerten in het Amsterdamse Concertgebouw.
 |
| uitzicht vanuit het Robecokantoor op het Centraal Station van Rotterdam |
Daar verkeerden levensgezel en ik toen op uitnodiging bij
een operaconcert. Als de grote sponsor van de SummerNights concerten nodigt
beleggingsmaatschappij Robeco al jarenlang regelmatig rekeninghouders daarvoor uit. In het kader van 'je klanten af en toe
eens in de watten leggen'.
Omdat wij beiden er elk een rekening hebben, kwam er vaak
ook voor elk van ons apart zo'n uitnodiging binnen. Konden we toch maar mooi twee
keer gaan. Want je partner mag mee. Maar de laatste jaren kreeg ik niks meer binnen
en levensgezel nog wel. Jaloersmakend en natuurlijk ook helemaal niet eerlijk. Vandaar
dat ik me stellig had voorgenomen daar dit keer wat van te zeggen, mocht de
mogelijkheid zich voordoen.
 |
| werk van Daniel van Straalen in een kantoorkamer |
 |
| een evenwichtswerk dat symbolisch aangeeft hoe een beleggingsmaatschappij moet balanceren in de markt |
En dat deed ie. Want we werden na het concert ook nog
verwacht in het Robeco-Zomercafé voor een after party. Een borrel dus. Maar ja,
dat klinkt wel erg eenvoudig. Nou, geen probleem! Er liepen daar tussen de
genodigden keurig verpakte Robeco medewerkers rond die duidelijk als taak
hadden iedereen even aan te schieten. Public relations in volle actie. Toen er
zo'n keurig verpakte en beslist ook aardige jongeman bij ons aanschoof, heb ik
hem gelijk maar verteld hoe schromelijk verwaarloosd ik me voelde. Daar kon hij
natuurlijk helemaal inkomen. Hij had trouwens eens wat anders moeten durven
zeggen!! Maar het jonkie kwam, heel knap, ook gelijk met een idee. Stel nou
eens dat we ter compensatie werden uitgenodigd voor een rondleiding langs de
kunst in hun nieuwe hoofdkantoor in Rotterdam? Moest ie eerst nog wel even
voorleggen aan een hogere baas, maar voelde ik daar eventueel iets voor? Allicht!
 |
| bij een lichtsculptuur waarvan het lichtritme verandert met het tijdsritme van de beurs |
 |
| nog een lichtsculptuur |
Vandaar dat we op die doordeweekse avond in het
Robecogebouw op de hierboven aangehaalde manier werden begroet. Maar nu komt de
al aangekondigde clou! Die keurige jongeman had zijn voorstel ter plekke bij
die borrel instantaan verzonnen. Er bestonden bij Robeco namelijk nog helemaal
geen publieke kunstrondleidingen. Wel hadden ze dit al eens gedaan voor
personeel. Maar nog helemaal nooit en te nimmer voor klanten. Met andere
woorden, ik was de trigger geweest om dit te gaan organiseren. En vandaar dat
'dus' in de begroeting. Mijn naam had al rondgezongen. Kun je je voorstellen
dat ik me een zeer welkome gast voelde en dat 't bij de borrel achteraf aan de
kantoorbar nog heel gezellig werd?
 |
| voor de toelichting hierbij zie onderstaande tekst in het Engels |
 |
| Snap je? Bij de volgende werken hoorde ook zulk soort bordjes die ik dus maar niet zal laten zien |
 |
| designtrap waarop alle zitjes kunnen worden verschoven |
Ga ik dan nu wel weer worden uitgenodigd voor de Robeco
SummerNights 2019? Nee! Want stom toevallig stopt Robeco dit jaar met de
sponsoring. Ze gaan zich, zo leerde ik die avond, met dat sponsorgeld op andere,
jongere doelgroepen richten. Veel te veel 'grijze koppen' in het huidige klantenbestand. Om op den duur als
beleggingsmaatschappij geen knekelhuis te worden, moeten andere kleuren haar aan
de klantencollectie worden toegevoegd. Toch een typisch geval van jammer. Maar
ja, het leven kan hard zijn. Tot volgende week.
TOOS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten