Herman Koch schreef een aantal jaren geleden het
spannende 'Het diner'. Een en al succes, dat boek. En niet alleen in Nederland.
Veel vertalingen volgden en er werd zelfs een film van gemaakt. Of ik nu met
die titel 'Het Kunstdiner' van hierboven iets dergelijks nastreef? Nee hoor, niks
geen mishandeling, niks geen misdaad, niks geen kuiperijgedoe. Dat kunstdiner
is gewoon wat het zegt, een diner te midden van kunst. Mijn kunst wel te verstaan. Het speelde zich vorige
week af. In Middelburg in Sjakie's Galerie
in Sjakie's Chocolademuseum in Huis 's- Hertogenbosch aan de Vlasmarkt
52. Onder het plafond hieronder. 't Kon slechter!
Een paar weken geleden heb ik er al iets over gemeld vanwege
een tentoonstelling van mij daar. Grote drijfveer achter galerie en museum,
Richard Jansen, organiseert bij een expositie altijd zo'n kunstdiner waarbij de
kunstenaar aanwezig is en waarvoor liefhebbers kunnen inschrijven. Nu was ik
dus aan de beurt om het middelpunt te zijn. Op 14 februari. Dat is dus
tegenwoordig Valentijnsdag. Een verschijnsel waarvan ik vroeger het bestaan
niet eens kende, maar dat er door de commercie de laatste decennia van alle
kanten ingeramd wordt. Waag 't eens om niets aan Valentijnsdag te doen. Ik stel
me zo voor dat bij de hemelpoort één van de eerst vragen van Petrus
tegenwoordig is of je ooit wel eens iets aan die dag hebt gedaan. Wie weet zou
't dan kunnen dat hij zijn sleutel gewoon op zak houdt. Maar ik kan nu in ieder
geval melden dat ik op die dag wel eens een kunstdiner heb gehad voor geïnteresseerden.
Hier een paar foto's van deze geanimeerde bijeenkomst.
Ik had Richard gevraagd of hij kon zorgen voor een
vegetarisch Indiaas menu. Nou, dat was dus geen probleem met zijn horeca
-achtergrond vanuit het leven voordat hij startte met Sjakie's Chocolademuseum.
Maar het toetje,dat ging echt niet Indiaas worden. Want Richard moest
natuurlijk wel de naam van het museum hooghouden. Ik moest maar rekenen op iets
zaligs met chocola. En ook moest ik er rekening mee houden dat ik geacht werd
na het hoofdgerecht eerst een en ander over mijn kunst te vertellen en op
vragen in te gaan. Voor mij dus weer geen probleem!
Na het toetje wachtte trouwens nog een extra verrassing:
een bezoek aan de belvedère van Huis 's-Hertogenbosch. Een torentje zoals er nog
maar één is in heel Middelburg. Een torentje met geschiedenis. Want eeuwen
geleden bedoeld om vanuit het koopmanshuis de Westerschelde en het toen nog
bestaande toegangskanaal naar Middelburg in de gaten te houden. Bij het spotten
van een arriverend VOC-schip werd met afgesproken vlagsignalen gelijk
doorgegeven welke lading er aan boord was. Dan kon in Middelburg direct met de
handel daarin worden gestart. Nu hadden we in de donkere februarinacht een
prachtig uitzicht op de verlichte Renaissancetoren van het stadhuis. Een mooie
afsluiting van een heerlijk en geanimeerd kunstdiner.
Tot volgende week.
TOOS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten