heARTseat

Zo zat er anderhalve week geleden nog iemand op tijdens Art Laren, de jaarlijkse openlucht kunstbeurs op De Brink aldaar .

En zo stond ik er zelf afgelopen weekeinde bij op het terrein van Galerie Sous-Terre in het Brabantse Lithoyen. Tijden de daar jaarlijks georganiseerde Kunstbeurs van Noord-Brabant. Direct al bij de ingang liep je er tegenaan. Mijn eigenste heARTseat. Die moest gewoon aan het begin vond de organisatie. Maar even verderop vond je er nog een aantal. Ook beschilderd of bekleed door bekende Nederlandse kunstenaars. Steeds in combinatie met kunstwerken van de betrokkenen.

 

de heARTseat van Marianne Naerebout

de heARTseat van As Markus

samen met ontwerper Johan Leemkuil bij mijn heARTseat

Hoe zat dat ook al weer met die door Johan Leemkuil ontworpen hartvormige bank? Vorig jaar kwam hij maagdelijk binnen in mijn Middelburgse atelier. Om uiteindelijk beschilderd het pand  weer te verlaten. Voor een lange promotiereis door Nederland die het prachtige heARTseat-project onder de publieke aandacht moet brengen en daarmee het goede doel dient. Ik schreef er al eens over. Mijn heARTseat, en ik ook, werden er zelfs ook nog officieel voor gefilmd. Kijk maar naar dit filmpje op mijn YouTube-kanaal   (https://youtu.be/S1QPWt88iA4) .

Al die banken moeten dus geld gaan opbrengen voor de verdere ontwikkeling van een medicijn dat aan de universiteit van Nijmegen wordt ontwikkeld. Een medicijn dat kinderen met de zogenaamde energiestofwisselingsziekte een beter leven kan gaan geven. Want nu sterven ze vaak veel te vroeg, hebben ze een grote kans geremd te worden in hun lichamelijke of geestelijke ontwikkeling en kunnen ze geen normaal leven leiden. Daarom is er de stichting Energy4All (https://energy4all.nl/ ) en is, naast heel veel andere acties, dit heARTseat-project opgezet. Door Mike Zeelen, moeder van zoontje Noa die met die ernstige ziekte is geboren.

 

Noa

In de tussentijd hebben de heARTseats, dus ook mijn 'Reflection', want zo heb ik 'm genoemd, al aardig wat afgereisd.

 

voorzitter Raoul Locht van de Kunstweek en oud-minister Winnie Sorgdrager op mijn bank in Nieuwegein

luxe bezoek op wat vroeger de Miljonairs Fair heette en nu de Masters of Luxury

'koninklijk' bezoek in Halsteren bij mijn bank

En dan hebben Eindhoven, Rosmalen en Lelystad er ook nog tussendoor gezeten. Wie weet wat er allemaal nog bij gaat komen aan reisdoelen.

Uiteindelijk verzamelen alle banken zich op vrijdag 8 november in het NBC Congrescentrum van Nieuwegein. Voor de apotheose. Voor de uiteindelijke veiling! Reken maar dat ik dat jullie tegen die tijd nog wel even laat weten. Tot volgende week.

TOOS

Kunstgedoe en fakenews

zelfportret van de jonge Rembrandt, 1629

 Een poosje geleden bracht ik een min of meer verplicht bezoek aan het Mauritshuis in Den Haag. Je weet wel, Rembrandt 350 jaar geleden overleden en dat moet gevierd worden. Ik schreef er al eerder over. In het Rijksmuseum was ik al geweest, maar 'Rembrandt en het Mauritshuis' moest nog afgevinkt worden. Dat klinkt dan misschien als een moetje, maar dat is 't beslist niet. Want het Mauritshuis is altijd de moeite waard en als ze dan ook nog eens al hun 'eigen' Rembrandts bij elkaar hangen,wordt 't helemaal leuk. Dus als je kunt, gewoon gaan. Nog tot 15 september.

Waar het me nu om gaat is het iconische schilderij 'De anatomische les van Dr. Nicolaes Tulp'. Rembrandts eerste grote groepsportret waarmee hij in 1632 doorbrak.

Een werk waarin je je helemaal kunt verliezen als je er aandachtig naar kijkt. Maar alleen kijken is tegenwoordig niet meer genoeg. Er moet van alles bij. Toeters, bellen, experience dit en dat, brood en spelen, apps. Vooral dat laatste is heel erg in, ook omdat de mobiele telefoon voor velen een soort lichamelijk verlengstuk is geworden. Dat heeft absoluut allerlei voordelen. Maar elk voordeel hep ze nadeel, zoals een beroemd Nederlands filosoof jaren geleden al wist. Nu is er dus ook een app waarmee je die anatomische les in het Mauritshuis driedimensionaal kunt binnentreden. Kijk maar bij dit promotiefilmpje van het Mauritshuis en sponsor Nationale Nederlanden (https://youtu.be/uYUKT6moER4 ).

still uit het filmpje

Toen in het Mauritshuis dacht ik al 'wat voegt dit nu eigenlijk toe?'. 't Is leuk, maar hooguit dat, en dan? Is kijken naar het echte schilderij niet veel interessanter dan zo'n namaakgedoe? Maar ja, ik kijk natuurlijk wel als kunstenaar en het schilderij is voor mij 'experience' genoeg.

Die gedachte kwam opnieuw in me op toen ik een paar weken geleden het bericht las over de pratende Mona Lisa. Ook al zo'n iconisch schilderij van Leonardo da Vinci en dan nog veel wereldberoemder dan die anatomische les. Probeer er in het Louvre in Parijs maar eens bij te komen. Een aantal jaren geleden maakte ik er deze foto.

En dat gaat daar dus de hele dag zo door. Eigenlijk complete waanzin! Nu heeft een Russische expert aan de hand van één foto van de Mona Lisa haar aan de praat gekregen. Met een ingewikkeld computerprogramma dat blijkbaar gebaseerd is op AI, artificial intelligence (https://youtu.be/P2uZF-5F1wI ).

Ze praat daarin wel, maar maakt nog geen geluid. Een soort 'talking head'  zonder stem. Gaat dit nu ook een gimmick worden in musea (sorry voor al die Engelse termen, hoe kun je nog zonder)? Ik hoop eigenlijk van niet. Maar ongetwijfeld gaan we door dit soort technieken interessante tijden tegemoet met 100% fakenews.  Gewoon één foto van president Macron en op een volstrekt betrouwbaar medium als Facebook verschijnt een video waarin hij heel natuurlijk in z'n mooiste Frans vertelt dat hij Franse wijn al jaren niet om te drinken vindt. Zoals gezegd, dat worden interessante tijden. Maar laten we in de kunst toch gewoon lekker blijven kijken. Tot volgende week.

TOOS

Alice, mijn eigen Fearless Girl

Alice houdt de wacht in mijn atelier/pakhuis in gezelschap van haar vriendje Little Cerby

Soms vallen er zaken ineens samen op een gezamenlijk plekje. Mijn eigenste nieuwsgierige en voor de duvel niet bange kleine meisje Alice, dat bij mij wel zonder haar Wonderland kan, was nodig aan een nieuwe editie toe. Daarvoor moest ik naar Tenax. Maar dat leg ik zo wel uit.  Vlak daarvoor kreeg ik een e-mail van een vriend.  Over het beeld 'Fearless Girl'. Dat meisje staat sinds 2017 in New York de bekende 'Wall Street Bull'  uit te dagen vlak voor het beroemde en beruchte beursgebouw daar, Maar ze had nu blijkbaar ook in Londen een plekje gekregen. Zijn opmerking daarbij deed mij veel deugd: "Eigenlijk zou dat jouw Alice moeten zijn want die vind ik veel beter". En wie ben ik om dat tegen te spreken. Eerst maar eens die beelden van 'Fearless Girl' in New York en Londen.

 

Fearless Girl en de stier voor de New York Stock Exchange

Fearless Girl in Londen

Een aantal jaren geleden maakte ik mijn eerste Alice. Het meisje dat onbevangen maar wel met een tikje gezonde achterdocht de wereld aanschouwt en niet van plan is om over zich heen te laten lopen. Dat ze niet voor één gat was te vangen, bleek wel toen ik haar in aluminium wilde laten gieten. In de mal bleek namelijk een klein gaatje te zitten en bij het gieten met het vloeibaar aluminium stroomde dat er net zo hard uit als dat 't erin kwam. Met spectaculaire gevolgen! Zie onderstaand filmpje maar dat ook op mijn YouTube-kanaal staat (https://youtu.be/LxzksZxi4oY) en waarin met foto's en video het onstaansproces van Alice wordt weergegeven.

 't Kwam overigens allemaal wel weer goed met haar.

Later kwam ik erachter dat bij het bedrijf Tenax in Veghel beelden in kunststof met allerlei kleuren werden gegoten. Een methode die aanzienlijk goedkoper was dan het gieten in brons of aluminium. Dus heb ik Alice toen maar haar stoute schoentjes uitgetrokken en voor de verandering laarsjes aangedaan. Elke vrouw wil ten slotte wel eens ander schoeisel. Bij Tenax heeft ze er toen de nodige zusjes bij gekregen. Wel telkens in een andere zogenaamde RAL-kleur. Geen zusje is hetzelfde, dat heb ik mijn eerste Alice met de hand op het hart beloofd.

Nu siert ze diverse huizen en houdt ze ook de wacht bij o.a. Galerie Peter Leen XL in Breukelen.

 

Alice houdt ergens in Groningen de boel in de gaten

links staat Alice bij Galerie Peter Leen XL de gebeurtenissen op straat te bekijken

Maar vanwege de verschillende adressen waar ze nu huist, krijgt ze er af en toe weer een nieuw zusje bij. Vandaar dus mijn tocht naar Tenax. Om daar met eigenaar Ronnie van Grunsven overleg te plegen over het gieten zelf en de kleuren van Alice haar nieuwe zusjes. Want bij Tenax kunnen ze nu ook hol gieten. Waardoor Alice makkelijker draagbaar wordt als ze in een koppige bui even niet mee op reis wil naar een nieuw adres. Maar voor dat nieuwe gietproces moest wel de mal wat worden aangepast. En het uitzoeken van een nieuwe kleur jurkje luister natuurlijk ook nauwkeurig voor eigenwijze meisjes.

overleg over Alice met Ronnie

 

welke kleur gaat ze krijgen?

Over een poosje gaan ze hun 'nursery' in Veghel verlaten. Waar ze dan terechtkomen? In eerste instantie in Breukelen. Bij mijn grote expositie 'The 70-Series and More' waarover ik al eerder berichtte. Vanaf zondag 6 oktober kan iedereen daar met hen kennismaken. Tot volgende week.

TOOS

Na een Deel I komt er heel vaak een Deel II

Bovenstaande foto stamt van een paar weken geleden uit het museum Musiom in Amersfoort. Daar hangt nu van mij onder andere dit schilderij dat door de trotse bezitter voor enige tijd aan het museum in bruikleen is gegeven. En trots mag hij zijn want dit werk siert dus ook de omslag van mijn eerste Grote Boek dat al weer wat jaartjes terug verscheen. Meer dan 200 pagina's met foto's van schilderijen van mij en begeleidende teksten.

Wat je niet kunt zien is wat op de rug van dat boek staat: Toos van Holstein I. Dat schept natuurlijk een verplichting naar de vele bezitters van dat boek. Maar ook voor mijzelf. Er moest dus ooit een deel II komen. Net zo groot en net zo dik. En dat ooit is dus nu. Levensgezel en ik zijn dan ook hard bezig om dit te bewerkstelligen. Want, zo is het voornemen, eind september moeten de stapels gedrukte exemplaren de drukkerij verlaten.

 

bezig met deel II

Voordat 't zover is, moeten heel veel ideeën een concrete vorm krijgen. Hoe krijgt de inleiding gestalte? Wie leveren er tekst aan? Welke schilderijen komen erin? Bij die schilderijen moeten korte verhaaltjes komen van mij, zowel in het Nederlands als het Engels. Wat wordt de volgorde van de schilderijen in het boek? Wie gaat het geheel vorm geven? Wanneer is onze deadline, wanneer die van de vormgever en wanneer die van de drukker? Allemaal existentiële vragen die bij mij zorgen voor een vol, druk hoofd en voor een lekker korte aflevering dit keer.

Hoe dan ook, deel II komt er aan! Met als officiële presentatiedatum zondag 6 oktober. Bij de opening van mijn speciale, grote expositie 'The 70-Series and More' in Galerie Peter Leen XL te Breukelen. Tot volgende week.

TOOS