Het leven is te kort!

In het leven van een kunstenaar kun je tegenwoordig echt niet meer alleen volstaan met het uitoefenen van je vak en ook, zoals bij mij, het voldoen aan een zeer sterke levensbehoefte. Want naast mijn schilderen en beelden maken komt er nog heel wat meer kijken.

Bijvoorbeeld het gebruik van al die huidige communicatiemiddelen. Wat dat betreft leven we echt in een revolutionaire tijd. De tijd van de digitale revolutie. Email, Facebook, Twitter, Linkedin, blogs, fotosites waarop we al onze foto’s kunnen dumpen, Marktplaats, smartphones, the cloud. En bovenal natuurlijk ook internetsites! Die laatste, daar kun je als kunstenaar helemaal niet meer zonder. En dan heb ik er nog wel twee! Eentje, www.toosvanholstein.nl,  al sinds vele jaren actief en de relatief nieuwe www.toos.biz. De eerste heeft vooral te maken met mijn schilderijen, beelden en verdere aanverwante artikelen, de tweede sinds mijn grote expositie in fort Rammekens vorig jaar met mijn zogenaamde TOOS-kunst.

 Maar zulke sites moeten natuurlijk wel worden onderhouden en geactualiseerd. Dat kost energie en ook tijd. Tijd die me soms iets teveel door de vingers glipt. Er is rondom de kunst namelijk zoveel leuks en interessants te doen in dit leven. Het was eigenlijk alweer te lang geleden dat ik er toe kwam nieuwe olieverven op die eerste site te zetten. Maar dat is dus nu gebeurd. Tegelijkertijd was dit ook een prima gelegenheid om het uiterlijk van de Nederlandse openingspagina na een aantal jaren eens wat aan te passen.

Een paar van die nieuwe werken illustreren vanzelfsprekend deze blogaflevering. Want plaatjes spreken voor zich. Die hebben geen verdere praatjes nodig. En kijk voor de andere maar eens onder de knop “Nieuwe schilderijen” op www.toosvanholstein.nl.  

 Tot volgende week.

TOOS.

 www.toos.biz

www.toosvanholstein.nl

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag

Een dijk van een wijf

Artemisia Gentileschi dus! Twee weken geleden kondigde ik het aan. Ik ging naar Parijs voor een tentoonstelling over één van mijn kunstheldinnen uit vroeger eeuwen. Nou, daar heb ik geen spijt van. Ik had jaren geleden al eens een paar schilderijen van haar in ‘t echt gezien in Napels. Maar zoveel bij elkaar als nu? Nee, dat nog niet. ’t Was genieten, daar in het Musée Paillol.

Ik vertelde die twee weken geleden al wel iets over Artemisia’s  turbulente leven. Een verkrachting op 18-jarige leeftijd door toenmalige leermeester Agostino Tassi, een gebeurtenis die haar zou blijven achtervolgen. Ze werd gezien als een vrouw met een smet terwijl ze daaraan totaal geen schuld had. Haar graf werd zelfs nog besmeurd met teksten over nymfomanie en overspel. Dan moet je heel sterk in het leven staan om een succesvol kunstenaar te worden in een tijd dat dit voor vrouwen bijna onmogelijk was.

Vermoedelijk heeft ze daarom ook heel wat schilderijen gemaakt met krachtige vrouwen als onderwerp.      

 Cleopatra die een eind aan haar leven maakt door zich door een giftige slang te laten bijten (tweede foto). Of  de joodse Judith die de Assyrische legeraanvoerder Holofernes onthoofdt. Ik toonde haar prachtige schilderij daarover al, maar er is nog een tweede waarin zijn hoofd al keurig in een mandje ligt (derde foto). Of Jaël die de Israël onderdrukkende generaal Sisera uit Kanaän een tentharing door zijn slaap hamert (vierde foto). Hoezo gewelddadige computerspelletjes tegenwoordig! Lees het Oude Testament maar eens.

Overigens is dat ook zoiets speciaals bij Artemisia. In haar tijd stond het genre van de historische schilderijen met afbeeldingen over de Griekse mythologie en het Oude Testament het meest in aanzien. En je raadt ’t al, dat was voorbehouden aan de mannen. Want vrouwen mochten in die tijd, en trouwens ook nog heel lang daarna, geen mannelijke naaktmodellen gebruiken. Stel je voor, foei! Dat de mannen vrouwelijke naaktmodellen gebruikten was natuurlijk geen probleem. Toch had je die man als model vaak nodig om een goed historisch schilderij te maken. Geen probleem dus voor Artemisia.

 Maar heel vaak gaf ze toch die speciale vrouwen weer. Zoals bijvoorbeeld ook Maria Magdalena, de door Jezus bekeerde zondares (vijfde foto). In die tijden een heel belangrijk vrouwelijk icoon. Even voor de lezers van “De Da Vinci Code” van Dan Brown, zonder haar was dat, wetenschappelijk gezien volstrekt onbetrouwbare maar toch heel spannende boek niet mogelijk geweest.

Veel meer over Artemisia staat in een artikel van mij op mijn site onder de link http://www.toosvanholstein.nl/artikelen/artikel02.html . En over kunststad Parijs en wat ik daar allemaal verder heb gezien, valt ook nog heel wat te vertellen. Maar dat komt nog wel.

Tot volgende week.

TOOS.

 www.toos.biz

www.toosvanholstein.nl

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag

Verkiezing Kunstenaar van het Jaar

Sinds 1 juli kan ’t weer, stemmen voor de Kunstenaar van het Jaar. Dat is al voor het 10^de achtereenvolgende jaar. En het mooie is, ik ben ook weer genomineerd!! Toch niet onaardig, al zeg ik ’t zelf. Daarom heb ik boven dit stukje maar een feestelijk schilderij van mijn hand gezet. Want zoiets mag toch best lichtelijk worden gevierd. Het zegt ten slotte iets over mijn positie als beeldend kunstenaar. Ik wil me zeer beslist niet meten met kunstenaars als de oude Armando, fotografe Rineke Dijkstra (die nu exposeert in het beroemde Museum of Modern Art in New York), Marlene Dumas (die op veilingen boven de miljoen Euro zit met haar schilderijen), kunstenaar/societystar Ans Markus of good old schilder/schrijver Jan Cremer, die ook op de lijst staan. Maar het streelt me natuurlijk wel.

 Even wat meer uitleg over die verkiezing. Sinds 2003 wordt door de Stichting Kunstweek een verkiezing gehouden voor de Kunstenaar van het Jaar. Die steeds populairder wordende verkiezing verloopt vooral via internet. Alweer een aantal jaren zorgt een groot kunstpanel voor een voorselectie van genomineerden. In dat panel zitten zo’n 100 museumdirecteuren, kunstcritici, kunstkenners, leraren van academies en kunstverzamelaars. Een representatieve doorsnee dus van de kunstwereld in ons land. Elk voor zich mogen zij 20 kunstenaars opgeven. En dan wordt het tellen. Welke namen zijn het vaakst opgegeven. Daardoor blijven er uiteindelijk 90 beeldende kunstenaars over die op de genomineerdenlijst komen te staan. Die lijst is vanaf 1 juli publiek geworden op de site www.kunstweek.nl/verkiezing2012/ . En op die alfabetische lijst val ik dus onder de H.

Aan de lijst zijn nog allerlei toeters en bellen verbonden, maar dat zie je vanzelf als je er heen gaat via de link hierboven. Uiteindelijk blijven er via deze eerste publieke stemmingsronde 20 van de 90 genomineerden over. Wat daarna volgt leg ik tegen die tijd wel uit.

Ik zou het natuurlijk best leuk vinden om bij die 20 te zitten! Tot half september kan er worden gestemd. Tot volgende week.

TOOS.

 www.toos.biz

www.toosvanholstein.nl

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag

Hoe je plots besluit naar Parijs te gaan

 Kort geleden viel mijn oog op een NRC-artikel over een heel speciale expositie in Parijs. Over Artemisia Gentileschi (1593-1653)! Ik wist ’t meteen. Daar moest en zou ik heen. Want Artemisia is voor mij één van de iconen uit de geschiedenis van de kunst. Nooit van gehoord? Tja, zo is dat met veel vrouwelijke kunstenaars uit het verleden gegaan. Daaruit weggeschreven door  mannen die kunstboeken publiceerden over alleen maar mannen.  Overdreven? Goed, even twee voorbeelden die zeer illustratief zijn voor de rest.

In de USA wordt al heel lang “Wereldgeschiedenis van de kunst”van ene Janson op de universiteiten als standaardwerk gebruikt. Pas in de 5^de druk (1995) kwam daarin voor het eerst aandacht voor vrouwen. Zelf gebruikte ik op de academie “Eeuwige schoonheid” van Gombrich. En nu één keer raden. Inderdaad, er werd geen vrouwelijke kunstenaar in genoemd! Terwijl in “Kunstenaarslevens”, in de 16^de eeuw geschreven door Vasari, wel degelijk vrouwen voorkwamen. Toen wel!

Die vrouwen werden pas weer aan de vergetelheid ontrukt toen in de jaren 70 van de vorige eeuw door de emancipatie de vrouwenstudies op universiteiten tot ontwikkeling kwamen. Nu kennen we ze weer, vrouwen die in hun tijd niet onderdeden voor de mannen. En Artemisia is één van hen (zie haar zelfportret hierboven). Ik schreef al eens over haar in mijn “Kunststukjes” waarover ik een paar weken geleden verhaalde. Klik maar op http://www.toosvanholstein.nl/artikelen/artikel02.html en http://www.toosvanholstein.nl/artikelen/artikel06.html.  Dan kun je je hart ophalen aan spannende verhalen, anekdotes en achtergrondverklaringen over “De vrouw in de Kunst” in de loop der eeuwen.

Artemisia spant voor mij de kroon. Ga maar na. Dochter van een schilder in Rome, werkzaam in zijn atelier, zeer getalenteerd, verkracht door een compagnon van haar vader en daarna door de magistraten gemarteld om na te gaan of ze wel de waarheid sprak (haar vingers, haar werktuigen dus, werden in klemschroeven gezet). Later op voorspraak van de grote Michelangelo de eerste vrouw die in Florence werd toegelaten tot het mannelijk bolwerk van de Kunstacademie. Vervolgens een carrière die voerde langs allerlei vorstenhuizen. Schilderijen over sterke vrouwen met heel veel dramatiek, heiligen, portretten en nog veel meer. Maar dat komt binnenkort wel.

Voor die vrouw ga ik dus binnenkort naar Parijs. Naar het Musée Maillol waar nu een grote tentoonstelling is over haar. Ik verheug me erop.

Tot volgende week.

TOOS.

www.toos.biz
www.toosvanholstein.nl
YouTube  http://bit.ly/ij4Pag

Dertien en het oog van de kunstenaar

In de Verenigde Staten kun je er lang naar zoeken. De dertiende verdieping in een hoog gebouw. Dat is een spookverdieping, overal is die overgeslagen. Je zit òf op de 12^de òf op de 14^de. Bijgeloof schijnt men zoiets te noemen. Zo heb ik me laten vertellen dat je vroeger in de Nederlandse ziekenhuizen ook geen kamer 13 had. Of wat te denken van vrijdag de dertiende?  Dan zou de kans op ongelukken groter zijn. Volgende week vrijdag valt dat weer eens te testen. Ik ben benieuwd! Overigens heb ik eens ergens gelezen dat dit wetenschappelijk gezien nog nooit statistisch overtuigend is aangetoond.

Dit is weer zo’n typisch TOOSiaans begin waarvan niet duidelijk waar het nou heen moet. Dat is simpel. Het was alweer flink wat maanden geleden dat ik zo’n gratis down te loaden TOOS-doodle publiceerde. Dat schoot ineens afgelopen week door me heen. Dus aan de slag met m’n iPad. En wat blijkt? Het is de 13^de sinds ik er vorig jaar mee begon. Heb ik nu een reden om die 13^de maar over te slaan en gelijk de 14^de te doen? Nee dus! Maar het is wel een reden er iets anders dan anders van te maken. Waarom niet eens “Het Oog van de Kunstenaar” als onderwerp? Ik weet zo langzamerhand uit eigen ervaring wel dat zo’n oog anders kijkt, andere zaken ziet, de wereld om zich heen vaak anders ervaart dan veel anderen. Kleuren, vormen, composities, zo’n kunstenaarsoog geeft er geheel eigen interpretaties aan en vormt zodoende een geheel eigen wereld.

Maar goed, die 13^de  staat dus boven aan dit stukje en is te downloaden en uit printen vanaf mijn website www.toos.biz  via de knop TOOS-doodles. Daar staan ook nog de voorafgaande twaalf. Het leek me wel leuk hier ter verfraaiing nog eens de allereerste er bij te zetten. Met ook nog één van mijn twee filmpjes over het maken van die doodles. Filmpjes die trouwens ook op mijn YouTube-kanaal http://bit.ly/ij4Pag staan.

Maak de verzameling maar compleet, want ooit …..! Tot volgende week.

TOOS.

www.toos.biz

www.toosvanholstein.nl

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag