Brabantse sferen

Ik hou wel van af en toe een feestje. En de opening van een expositie van mij ervaar ik toch altijd op die manier. Dus afgelopen vrijdag was er zo'n feestje. Bij Galerie de Leeuwenhoeve aan de Abcovenseweg 25 in Goirle (www.deleeuwenhoeve.nl). John Theuws en Erica Dodde zijn daar dit jaar met hun galerie begonnen in een prachtige ruimte. Bijgaande foto's getuigen daar van.

Daarbij komt nog dat een tentoonstelling in Brabant voor mij altijd een speciaal tintje heeft. Ik heb er een grote kunstachterban waardoor zo'n vernissage ook altijd een feest van ontmoetingen wordt. Want naast genodigden van de galerie duiken er dan ineens bekenden van mij op die ik vaak al een poos niet heb kunnen zien en spreken. Zo ook dus nu. Met andere woorden, een heel geanimeerde, zeer goed verzorgde avond in een mooi uitgelichte grote galerieruimte in gezelschap van veel lieve vrienden en nieuwe liefhebbers van mijn werk. En met, al zeg ik 't zelf,  een heel mooie, kleurrijke tentoonstelling. 

Ik ga nog een selectie maken uit de gemaakte foto's voor een diashow op mijn site www.toosvanholstein.nl. Als die klaar is, kom ik dat hier in dit blog natuurlijk wel vertellen.

Omdat ik toch in Brabant was, heb ik er maar gelijk een bezoek aan de Dutch Design Week aan vastgeplakt. Want als 't even kan wil ik dat evenement niet missen. Bijna 1500 vormgevers en ontwerpers van over de hele wereld die hun kunnen laten zien op de oude fabrieksterreinen van Philips in Eindhoven. Dat gebied wordt langzaam maar zeker omgetoverd tot een broeinest van creativiteit in samenhang met modern wonen en uitgaan. "The place to be" voor de cultuurliefhebber.

Als je ziet wat er tegenwoordig allemaal kan met nieuwe materialen en nieuwe, vooral ook digitale technieken! Dat is echt smullen. Niet alleen voor mij maar ook voor de 200.000 bezoekers die er afgelopen week waren. Druk, druk, druk dus. Met een opvallend gemeng publiek. Jong en oud, alle bevolkingsgroepen door elkaar. Design is in, da's duidelijk. En mijn oude woonstad Eindhoven zit daarbij als een spin in het web. Voor de editie van komend jaar ga ik beslist meer tijd uittrekken om al die mogelijke en onmogelijke uitingen van de menselijke fantasie op ontwerpgebied wat uitgebreider te bekijken. Tot volgende week.

TOOS

www.toos.biz

www.toosvanholstein.nl

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag

Gewoon weer effe wennen

't Was natuurlijk wennen, maar het Nederlandse klimaat zit wel zo stevig in mijn lichaam verankerd dat het geen echt probleem opleverde. De gewenning aan een maand lang lekkere  temperaturen en veel zon in Nice blijkt dan toch niet echt verslavend te werken. Want daar verbleef ik dus, in Nice. Om er ontspannen te kunnen schilderen in mijn atelier/appartement in het Palais de Venice.En natuurlijk omdat mijn expositie over de Ilias er gaande was in galerie Qvadrige. Lees enkele voorgaande afleveringen er maar op na.  Maar aan alles komt een eind.

Zoals met mijn iPad zitten op een zonnig  terras tegenover dat oude Palais. In het atelier heb ik namelijk bewust nog steeds geen internetverbinding. Dat leidt alleen maar af, te veel ruis. Maar sinds ik die iPad heb, kan ik het toch niet laten om op dat terras af en toe even een capucino of een pilsje te nemen, afhankelijk van het tijdstip van de dag, en gebruik te maken van hun netwerk. Aan een aardige buurvrouw geven ze namelijk wel hun code.

In die rust van Nice ontstond zo bijvoorbeeld een grote reeks aquarellen die ik in opdracht van de galerie maakte over de Ilias. En ook nog de lezing die ik aan het eind van mijn verblijf hield voor een grote groep leden van de Nederlandse Club aan de Côte d'Azur. Over "De Vrouw in de Kunst", een favoriet onderwerp van mij. Na die lezing kon ik nauwelijks behoorlijk meer zitten gezien alle veren die ik gestoken kreeg in het lichaamsonderdeel dat voor dat zitten toch wel essentieel is. Overigens blijft dat leuk, complimenten krijgen.

Maar uiteindelijk moest er toch worden ingeladen voor de terugreis naar Nederland. Laat 't toen net regenachtig zijn! Die terugreis was trouwens met een omweggetje van een paar honderd kilometer over Straatsburg. Om daar voor de galerie iets af te geven bij PASO. PASO?  Is dat één of ander Europees instituut? Nee hoor, da's gewoon een kunstenaar. Maar wel één die in Frankrijk en Duitsland behoorlijk bekend is. Hij krijgt volgend jaar zelfs zijn eigen museum in de buurt van Straatsburg. De ontvangst was formidabel. Natuurlijk champagne, daarna een copieuze maaltijd met de nodige wijn, een goed bed en 's morgens een lunch mee voor zeker twee dagen.

Nu wacht dus weer de Nederlandse herfst. Maar ook aanstaande vrijdag een opening bij Galerie de Leeuwenhoeve in Goirle. Tot volgende week.

TOOS

www.toos.biz
www.toosvanholstein.nl
YouTube  http://bit.ly/ij4Pag

Hollen en stilstaan

De uitdrukking mag dan wel "het is hollen òf stilstaan" zijn, maar bij mij is het meestal "hollen èn stilstaan". Dat lijkt enigzins tegenstrijdig, maar ik zal een poging doen het uit te leggen.

Zo volgt mijn komende tentoonstelling namelijk al snel op de vorige. "Hollen" dus. Die in Nice is net voorbij maar in Goirle begint alweer een nieuwe op vrijdag 26 oktober. Voor genodigden vanaf 18 uur bij Galerie en Kunsthandel de Leeuwenhoeve aan de Abcovenseweg 25 . Ik schreef in één van mijn vorige stukjes al eens over die galerie. Zie ook hun website www.deleeuwenhoeve.nl . Die opening  op de openbare evenementen bij Facebook zetten doe ik trouwens maar niet. Want de burgemeester van Goirle hetzelfde voor de kiezen laten krijgen als die van Haren? Daarvoor wil ik geen verantwoording nemen.

Deze nieuwe expositie verschilt trouwens van karakter met die bij galerie Qvadrige in Nice. Daar aan de Côte d'Azur was het een thematentoonstelling rond de Ilias van Homerus. Nu is 't er een met "vrij  werk", schilderijen die zijn ontstaan omdat ik bepaalde beelden in mijn hoofd heb die er nu eenmaal  gewoon uit moeten. Niet voor niets is mijn slogan "for me art is travelling the mind"! Daarop slaat dat "stilstaan". Ik mag voor de buitenwereld  dan vaak  druk bezig zijn met allerlei kunstzaken, maar in mijn hersenen  zit ergens een of andere kwab waar indrukken en impulsen rustig kunnen bezinken. En uiteindelijk vindt dat proces dan in mijn atelier zijn weerslag in schilderijen zoals die nu bij de Leeuwenhoeve zijn te zien. Van een paar van die werken heb ik foto's bijgevoegd.

Een interessant aspect  voor mij is ook nog dat ik uit de grote kunstcollectie van galerie-eigenaar John Theuws een  keus mag maken voor een  tentoonstelling in de tentoonstelling . En daar zitten grote namen bij! Heel leuk lijkt me dat, conservatortje spelen.

                

Een interessant aspect voor mijn bloglezers is misschien wel mijn Nieuwsbrief. Al heel lang verstuur ik jaarlijks zo'n  5 tot 7 keer per e-mail een Nieuwsbrief als er een expositie of andersoortige kunstmanifestatie van mij zit aan te komen. Zo ook nu dus bij die tentoonstelling in Goirle. Een kleine duizend adressen staan er in het verzendbestand voor die brief. Als je belangstelling hebt, is het heel makkelijk daar ook bij te komen. Ga naar de Nederlandse openingspagina van www.toosvanholstein.nl , klik op "abonneer" onder het icoontje voor de Nieuwsbrief en de rest wijst zich vanzelf. Mijn recente Nieuwsbrief is daar ook te lezen. Tot volgende week.

TOOS.

 www.toos.biz

www.toosvanholstein.nl

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag

Positief jammer

Voor mij zit de verkiezing van Kunstenaar van het Jaar er op. Want voor de laatste verkiezingsronde zou het kunstpanel mij bij de laatste acht hebben moeten plaatsen en dat is dus niet gebeurd. Van de 25 die waren overgebleven na deafgelopen  publieke verkiezingsronde ben ik door dat panel uiteindelijk op plek 21 gezet.  Kijk maar eens op http://www.kunstweek.nl/verkiezing2012/galerie_hedendaagse_kunstenaars_2013.asp. Daar staan dan gelijk ook de acht overgebleven finalisten. Jammer natuurlijk dat ik niet ben doorgedrongen tot die finale. Maar het is hoe dan ook heel positief dat ik toch maar mooi weer  bij die laatste 25 zit. Hoeveel duizenden kunstenaars zijn er wel niet in Nederland die allemaal proberen ergens aan de bak te komen. Dan zegt 't toch wel iets dat je als kunstenaar bij die 25 zit. Zoals de titel van dit stukje al  weergeeft, "positief jammer".

Anton Corbijn

Degenen die nu in de finale zitten, zijn in alfabetische volgorde Anton Corbijn, Giovani Dalessi, Marlene Dumas, Wessel Huisman, Katinka Lampe, Rik van Iersel, Erwin Olaf en Isabella Werkhoven. Daarvan zijn Corbijn, Dumas en Olaf wel de bekendste. Anton Corbijn al heel lang vanwege  zijn foto's van popartiesten vroeger. Marlene Dumas vanwege haar schilderijen waarvoor op veilingen zeer hoge bedragen worden betaald en die in allerlei bekende musea zijn te zien. En Erwin Olaf door zijn prachtig geënsceneerde  foto's in zowel zijn vrije series als bij zijn reclame opdrachten. De rest is in wat bredere kring niet echt bekend. Alhoewel Rik van Iersel ook al heel wat jaartjes  aan de weg timmert en zijn sporen heeft verdiend.

Giovanni Dalessi

Marlene Dumas

Het leek me interessant hier van allemaal een werk  te plaatsen om te laten zien van wat ze zoal maken. Deze plaatjes heb ik gewoon van de verkiezingslijst op internet geplukt. Die vind je daar bij hun namen om een indruk te krijgen van hun kunst. Tot volgende week.

TOOS.

 www.toos.biz

www.toosvanholstein.nl

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag

Erwin Olaf

Isabella Werkhoven

Rik van Iersel

Katinka Lampe

Wessel Huisman

Genua, een onverwachte verrassing

Genua? Hoezo? Nou, ik verbleef toch voor een langere periode in mijn atelier in Nice vanwege mijn expositie daar. En in het verleden was ik op de autostrada altijd de afslag Genua voorbij gereden als ik vanuit Nice naar “ergens” in Italië ging. Genua, dat was zo’n drukke havenstad die je hoog vanaf de kustweg daar ergens in de diepte zag liggen met van die opvallend grote hijskranen. Wat zou je daar nu moeten doen?

Tot ik me eens wat meer in de geschiedenis van die stad ging verdiepen. Toen werd al heel snel duidelijk dat ik daar wel wat moest doen. Als stadskern de grote middeleeuwse stad, één van de grootste van Europa. Een indrukwekkende oude kathedraal, zoals je ze ook vindt in Milaan of Siena. Prachtige 17^de en 18^de eeuwse paleizen, daar neergezet door zo’n honderd gigantisch rijke families die al eeuwen de macht in Genua verdeelden.

Vanaf de 12^de eeuw hadden ze daar hun geld al verdiend met handel op en rond de Middellandse Zee, Venetië hadden ze zelfs overschaduwd. Later hadden ze ook nog allerlei trucs bedacht om met alleen geld nog veel meer geld te verdienen. Een soort voorlopers van de huidige bankgraaiers dus. Al met al een heel interessante geschiedenis dus, die zich heeft vertaald in een zeer levendige stad vol culturele verrassingen. Die paleizen zijn inderdaad prachtig.

 Zelfs één met een spiegelzaal die het kleine broertje is van die in Versailles. En ze hangen en staan ook nog eens een keer vol met grote collecties kunst. Onze 17^de eeuwse Antwerpse portretschilder Anthony van Dijck heeft er aardig wat beleg op zijn boterham verdiend. Overigens hingen er nog meer Vlamingen naast natuurlijk heel veel Italianen. Niet de absolute top maar wel indrukwekkend.

Genua bruist en biedt veel. We hebben er drie dagen doorgebracht en dat was te kort. Maar wel konden we nog een bezoek brengen aan zeer bijzondere plek, de Cimitero Staglieno. Sinds de 19de eeuw een gigantisch grote begraafplaats die vol staat met allerlei tombes, versierd met levensgrote beelden die eeuwigdurende smart moeten uitbeelden. Een prachtige trekpleister en nog heerlijk rustig ook.

Als ik tijd heb, ga ik beslist een fotoboek van Genua maken met daarin flink wat pagina’s van die begraafplaatsbeelden. Ik geef wel een seintje als het klaar is en op internet staat. 

Tot volgende week  

TOOS.

 www.toos.biz

www.toosvanholstein.nl

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag