Nee, het begin van de titel slaat niet op die filmhit en
bijbehorende Top40-hit "Never on
Sunday" uit 1960, waarin de Griekse filmster en latere minister van cultuur
Melina Merkouri een zeer oud vrouwelijk beroep uitoefende. Behalve dus op
zondag. Het slaat op mijn bezoek aan het Amsterdamse Rijksmuseum afgelopen
zondag dat niet doorging. Ik moest die avond toch in Amsterdam zijn dus waarom
dat gerenoveerde museum niet gelijk meenemen? Nou, niet doen op zondag! Lange rijen
voor gesloten draaideuren vanwege de grote drukte binnen. We besloten meteen die
rijen maar gewoon die rijen te laten. Want van kunst genieten in de directe
omgeving was ook goed mogelijk. In de nu vrij toegankelijke, gerenoveerde
tuinen rond het museum was, zo wist ik, een expositie gaande van Henry Moore
(1898-1986). Wereldberoemd geworden door zijn abstracties van de menselijke
figuur in brons en marmer.
Bij mijn opleiding aan de academie was Moore al niet
meer uit de kunstboeken weg te slaan. En in mij had hij er een nieuwe
bewonderaar bij. Dus dit mocht ik dan ook niet missen. Echt de moeite waard,
net als die tuinen waar je nu heerlijk kunt zitten.
's Avonds werd het trouwens ook weer zitten, daar in
Amsterdam, bij een heel andere vorm van kunst. Waarbij stilzitten overigens
niet meeviel. Flamenco in het Concertgebouw, een niet alledaagse combinatie. Maar
zoals dat daar hoort, wel echte top!
Ik heb wel eens
een "flamencoschilderij" gemaakt, geïnspireerd door een reis in
Andalusië in Zuid Spanje (zie bijgaande foto) met natuurlijk ergens in een warm
theatertje een echte flamenco avond. Nu werd de grote zaal van het
Concertgebouw echter vanzelf wel warm door het gezelschap van Marìa Juncal, één
van de grootste hedendaagse flamencodanseressen van Spanje. Prachtig om die
sfeer weer eens mee te maken. Al die emotie die weergeeft dat het leven en de
liefde toch vooral veel leed veroorzaken. Een lach kan er eigenlijk maar zelden
af. En zoals dat hoort, klonken de begeleidende zangers alsof ze heel veel pijn
leden, over hun hele lijf. Terwijl ze toch best rustig op hun stoeltjes bleven
zitten, op enkele acts na.
Toch dus een inspirerend zondagje in Amsterdam, ook
zonder het Rijksmuseum. En het mooie van zo'n zondag is dat je dan vrij kunt
parkeren. Iets waaraan je doordeweeks in onze hoofdstad al snel een vermogen
kwijt kunt zijn. Overigens, dat Rijksmuseum komt nog wel een keer, maar dan
niet op zondag. Tot volgende week.
TOOS
YouTube http://bit.ly/ij4Pag
2 opmerkingen:
Een mooi blog.
Groet
Laila
Een reactie posten