Een eindigende traditie?

 Nee, natuurlijk niet die van Sinterklaas en Zwarte Piet. Die zit zo diep geworteld in onze cultuur, die blijft nog heel lang. Ook met Zwarte Piet erbij. Daarin geloof ik heilig. Ik bedoel hier de traditie van de nieuwjaarssteendruk van Rudolf Broulim. Die is een ietsje minder bekend dan die van onze Sint Nicolaas, maar toch óók heel leuk. Zeker voor degenen die er mee te maken hebben. Waaronder ik dus.

Regelmatige lezers van dit blog "TOOS&ART" weten 't, ik werk al een aantal jaren samen met Rudolf Broulim in zijn steendrukatelier te Ekeren aan de noordkant van Antwerpen. Heel wat steendrukken heb ik daar gemaakt in samenwerking met deze zeer ervaren meestersteendrukker van de oude garde. Niet alleen litho's voor mijzelf maar ook voor zeer gelimiteerde Franse uitgaven van de Ilias en Odyssee van Homerus en de Légende dorée. En ook dat nieuwjaarssteendrukje dus. Dat is een mooi gebaar van Rudolf voor "zijn kunstenaars". Waarbonder bijvoorbeeld Jan Decleir. Bij ons vooral bekend als acteur in films als Mira, Karakter en Kruistocht in spijkerbroek. Maar in België ook als beeldend kunstenaar. Wij krijgen dan ieder een stukje ter grootte van een ansichtkaart ter beschikking op een grote steen om daar een eigen ontwerp op te maken. In de loop van december  wordt dat in 't zwart 100x doorgedraaid op de steendrukpers. Zo krijg ik dan honderd originele kunstwerkjes van eigen hand cadeau waarmee ik aan het begin van het nieuwe jaar vrienden en goeie relaties blij kan maken.

Ik heb hier voor de nieuwsgierigen nog een filmpje ingebouwd over het ontstaan van zo'n steendruk  (ook te zien op YouTube met de link http://youtu.be/FllnbULjCqY).

Maar aan alles komt een eind. Want Rudolf gaat er mee stoppen. Op zijn leeftijd, met een lang werkzaam leven achter zich, heeft hij dat ook beslist verdiend. Maar jammer genoeg heeft hij geen opvolger. Steeds minder kunstenaars werken met die prachtige lithotechniek, waardoor er met het steendrukken hooguit nog droog brood is te verdienen. Veel steendrukpersen worden nu zelfs verkocht aan kunstacademies in China, waar de lithografie juist in opkomst is. Natuurlijk blijven er, verspreid over Europa, nog wel wat ateliers over met nieuwe bevlogen steendrukkers aan het hoofd. Maar de oude garde die het vak werkelijk tot in de vingertoppen beheerst, sterft langzaam aan uit.

Overigens, we hebben in ons land in Valkenswaard  nog wel het zeer interessante Nederlands Steendrukmuseum. Onder de bezielende leiding van directeur Frank van Oortmersen en zijn team wordt daar met speciale exposities en demonstraties "de steendruk" in al zijn facetten meer dan levend gehouden. Echt de moeite waard (www.steendrukmuseum.nl).

Een paar dagen geleden zat ik in Ekeren dus waarschijnlijk voor het laatst gebogen over een steen om daar op mijn eigen stukje mijn nieuwjaarsafbeelding te maken. Hoe die eruit ziet? Dat blijft nog geheim. En wie 'm gaan krijgen? Ook dat blijft natuurlijk nog geheim tot ergens in januari. Wel kan ik al vast verraden dat ie dit keer een heel speciaal doel heeft. Maar welk doel? Inderdaad, ook dat blijft nog geheim. Tot volgende week.

TOOS

www.toosvanholstein.nl

www.toos.biz

YouTube http://bit.ly/ij4Pag

Gloeien in de kou, kan dat?

 Ja, inderdaad, dat kan. Of beter gezegd, dat kon. In Eindhoven, bij de lichtmanifestatie GLOW. Die is nu namelijk al weer afgelopen. Maar toen ik er afgelopen week was, kon je, ondanks de kou,  geestelijk helemaal  warm worden van alle prachtige lichtshows en objecten die langs een route van zo'n vijf kilometer te bewonderen waren.

Vorig jaar zag ik dat GLOW pas voor de eerste keer. Want al ben ik dan een oud-Eindhovense, GLOW startte pas toen ik al een aantal jaren de Lichtstad voor Middelburg had verruild. Die eerste keer was gelijk zo aantrekkelijk dat ik er nu ook beslist weer bij wilde zijn. Wat tegenwoordig allemaal  met licht wordt gedaan is bijna ongelooflijk. In het theater was me dat de laatste jaren al opgevallen. Maar wat er tegenwoordig aan lichtgegoochel buiten kan, is echt innovatie van de bovenste plank. 't Is alsof er elk jaar weer de prachtigste technieken en ideeën bijkomen, waar lichtkunstenaars van over de hele wereld gebruik van maken. 't Was trouwens overduidelijk dat ik niet de enige was die dit in Eindhoven met eigen ogen wilde waarnemen.

Op de zondagavond dat ik rondliep, waren er waarschijnlijk meer bezoekers bij de reeks lichtshows in het PSV-stadion dan er bij een voetbalwedstrijd in één keer in kunnen. En nog veel meer liepen er dus door de binnenstad. In ook een tikje minder ophitserige sfeer dan bij voetbal vaak het geval is. Echt een feest voor iedereen, in alle gemoedelijkheid zonder onvertogen woorden. Ondanks die gigantische drukte over de hele route. Voor al die kleintjes die normaal gesproken al in bed hadden moeten liggen maar nu lekker lang op mochten blijven, was het natuurlijk helemaal feest. Met die wondere lichtwereld er nog als feeëriek extraatje bij.

Een half miljoen bezoekers, dat is de schatting voor afgelopen week. Niet onaardig voor een stad met zo'n 220.000 inwoners. Kleine bijkomstigheid: elke avond een voor autoverkeer afgesloten centrum. En dan nog was het door de drukte vaak moeilijk om een goed plekje te vinden waar je alles mooi kon overzien voor het maken van verantwoorde foto's.

Ik heb er maar een flink aantal hier geplaatst om een beetje een indruk te geven. Verder heb ik een kort sfeerfilmpje van twee minuten op YouTube gezet (link  http://youtu.be/t640mKjq614 )en hieronder ook ingesloten.

Zet GLOW al vast maar in je agenda voor ergens volgend jaar november. Echt de moeite waard.

Duurt dat te lang, dan kun je van 6 december tot 19 januari in Amsterdam terecht. Daar willen ze blijkbaar toch concurreren met dat innovatieve, zuidelijke gebied beneden de Moerdijk. Dus gooien ze er maar gelijk een vaarroute over de grachten en de Amstel tegen aan in combinatie met een looproute door de oude binnenstad. Het Amsterdam Light Festival. Lichtvermaak dus tijdens de donkere dagen rond Kerst. Tot volgende week.

TOOS

www.toosvanholstein.nl

www.toos.biz

YouTube http://bit.ly/ij4Pag

Waar kunst in goede aarde valt

Waar zou dat anders kunnen dan in een galerie met de naam Artterre. De inspirerende naam van een mooie galerie in Eefde, een plaats die voor Westerlingen  over de IJssel heen ligt. Niet in Overijssel trouwens, wat natuurlijk logischer zou zijn, maar in de Achterhoek van Gelderland. Tussen de twee prachtige oude Hanzesteden Deventer en Zutphen in.

Schilderijen van mij hangen nu in die Galerie Artterre, Salon d'Art (http://www.artterre.nl/). En dat ze in goede aarde vallen bleek wel bij de opening van de expositie. Echt weer zo'n feestje met een goed glas wijn, nieuwe kopers, oude kopers, fans en leuke gesprekken. Wat wil je nog meer als kunstenaar. Bijgaande foto's getuigen ervan.

 Dit is overigens niet voor de eerste keer. Ik werk namelijk al heel lang samen met Artterre en leading lady Anneke Denée.  Lang geleden begon onze samenwerking in Voorthuizen waar de galerie toen nog was gevestigd. Omdat ze daar uit hun jasje groeiden en van de gemeente niet op zondag open mochten zijn, verhuisde de galerie naar een overweldigend pand in Eefde. Dat bleek een gouden greep gezien het succes. Maar persoonlijke omstandigheden leidden ertoe dat de galerie stopte in 2002. Toch was het bloed van Anneke zodanig heftig geïnfecteerd met het kunstvirus dat ze een nieuwe start nooit uitsloot. Die kwam er dan ook. Drie jaar geleden opende Galerie Artterre, nu met de toevoeging Salon d'Art, opnieuw haar poorten op het landgoed De Veldbloem, net buiten Eefde. Daar werd een deel van het grote schurencomplex omgebouwd tot een mooie galerieruimte waar perfecte gastvrouw Anneke opnieuw met succes de kunstscepter zwaait. En waar ik dus om de paar jaar mijn nieuwste werken kan tonen. Want twee jaar geleden was dat ook al het geval. Tot 22 december duurt deze nieuwe expositie waarbij de poorten van het landgoed elke zondag voor het publiek openzwaaien.

Trouwens, over goede kunstaarde gesproken. Over niet al te lange tijd, in 2015, krijgt de Achterhoek er nog een kunstattractie bij. In het op een steenworp afstand van Eefde gelegen Gorssel opent dan het nieuwe Museum voor Realistische Kunst haar deuren. Een heel groot deel van de voormalige kunstcollectie van ex-kunstmecenas Dirk Scheringa, de mislukte bankier van de ex-DSB bank,  wordt dan weer publiekelijk getoond in het verbouwde, voormalige gemeentehuis van Gorssel . Een initiatief van de nieuwe kunstmecenas Hans Melchers, een man die niet om een paar eurocenten verlegen zit. Toeristisch en kunstzinnig gezien bepaald niet slecht voor de omgeving en dus ook niet voor Galerie Artterre. Tot volgende week.

TOOS

www.toosvanholstein.nl

www.toos.biz

YouTube http://bit.ly/ij4Pag

Hoe vat je Venetië in foto's?

Hoe pak je in foto's de sfeer, de ambiance, het gevoel dat een stad je geeft? Dat is een kunst op zich. Zeker bij zo'n unieke stad als Venetië. In schilderijen lukt me dat voor mijn eigen gevoel  best aardig. Ik heb in de loop der jaren ook al flink wat olieverven gemaakt met de Dogenstad als onderwerp. Zoveel zelfs dat daarvoor op mijn website een aparte link staat:

 http://www.toosvanholstein.nl/venetiemozaiek1.html

In mijn atelier fantaseer ik mijn eigen beeld. Ik probeer dan iets te creëren dat de kijker direct ervaart als Venetiaans, maar dat als werkelijkheid nergens in de stad is terug te vinden. Ook voor een inwoner niet die alle calles, fondamentas, sottoportos, canales, enz. kent. Het is gewoon mijn eigen gedroomde La Serenissima. Hierbij een voorbeeld daarvan.

 Bij foto's is dat natuurlijk compleet anders. Daarin pak je wel de werkelijkheid. Een momentane werkelijkheid overigens, want die werkelijkheid verandert natuurlijk voortdurend. Het weer, lichtinval, reflectie op al dat water, verlichting, de ochtend, de avond, het toeval, dat alles speelt  daarbij een grote rol. Daarom is 't juist ook weer heel spannend  om met een camera rond te lopen en dat moment te vatten. Iets totaal verschillends dus vergeleken met  in mijn atelier een aantal maanden aan een schilderij werken.

Na thuiskomst  wacht dan natuurlijk nog het selecteren van die plaatjes met daaraan gekoppeld het in elkaar draaien van een fotoboek. Echt zo'n mooie verworvenheid van deze tijd, dat laatste. Achter je computer een fotoboek samenstellen, op knopje "verzend" klikken en wachten tot het uiteindelijk door de brievenbus naar binnen valt.

Dit keer heb ik voor mijzelf een lekker dik boek gemaakt vanwege een niet te versmaden aanbieding. Nadeel was alleen dat het niet op internet werd gezet met een tijdelijke link erheen. Een optie die er regelmatig wel bij hoort en voor nieuwsgierige vrienden best prettig is. Nu dus echter niet. Maar dan kent internet weer andere mogelijkheden. Gewoon met die foto's een filmpje maken voor YouTube. Met nog wat extra  toeters en bellen die een fotoboek niet biedt. Zo gezegd zo gedaan. Daarna nog muziek eronder uit "De vier Jaargetijden" van Antonio Vivaldi,  zo'n beetje de huiscomponist van Venetië in de eerste helft van de 18de eeuw, en klikken op "upload". Simple comme bonjour. 't Kost wel wat tijd, maar dan kan ik ook laten zien waarom Venetië mij zo fascineert.

Het filmpje is voor de luiaards onder ons hier al ingebouwd. Op mijn eigen kanaal op YouTube staat het onder de link http://youtu.be/tN4sWp3y6JU . Veel plezier ermee.

Tot volgende week.

TOOS

www.toosvanholstein.nl

www.toos.biz

YouTube http://bit.ly/ij4Pag