Op voetbalgebied mag Ajax al een paar jaar hoger staan
dan Feyenoord, op een heel ander gebied blaast
Rotterdam toch een aardig toontje hoger. Zoals bij de Rotterdam Art Week. Die moet
een beeld geven van de nieuwste ontwikkelingen in de moderne kunst en is een
echt landelijke kunstgebeurtenis. Ga maar na.
Art Rotterdam als internationaal bekende kunstbeurs, de
Raw Art Fair als meer nationaal. Daarnaast nog kleinere beurzen. Openingen van exposities
in Museum Booymans van Beuningen, de Kunsthal en het Nederlands Fotomuseum. Designbeurs
OBJECT, videopresentaties op diverse locaties, technische kunst bij TEC Art,
enz. Heel erg veel dus.
Dat op zich hoeft natuurlijk nog niet positief te zijn.
Want in al die moderne kunstontwikkelingen zit vaak een hoog gehalte aan
gebakken lucht. De toekomst zal moeten uitmaken wat beklijft en wat volledig
wegzakt in verdiende vergetelheid. Maar ik vind, als professioneel kunstenaar,
dat je wel op de hoogte moet blijven van wat er zoal speelt. Natuurlijk heb ik
niet alles kunnen bekijken. Veel te veel! Maar een paar bezoeken geven vaak al
snel een aardig beeld. Of vibraties, om maar eens te spreken met de woorden van
kunstenaar Terpentijn, één van die onsterfelijke creaties van Marten Toonder in
zijn strips van Tom Poes en heer Bommel. Fans hebben nu ongetwijfeld het beeld
van Terpentijn met onafscheidelijke baret en pijp direct al op hun netvlies
staan. Een prachtig kunstenaarskarakter, heel gevoelig voor kunstvibraties,
zowel goede als slechte. Wat Terpentijn ervaren zou hebben weet ik niet, maar ik
ervoer daar in Rotterdam toch meer slechte dan goeie vibraties.
Staat daar in een Engelse galerie een plastic emmer op de
grond eenzaam te zijn. Slechts € 3.000. Daarvoor is ie, oorspronkelijke zwart, nog
wel prachtig geel gespoten. Conceptuele kunst dus. Maar probeerde Marcel
Duchamp in 1917 niet al een door hem gesigneerd urinoir als kunstvoorwerp op
een New Yorkse beurs geplaatst te krijgen?
Nu een in de kunstgeschiedenis wereldberoemde act. Moet ik dan bij zo'n
emmer, bijna 100 jaar later, denken aan moderne kunstontwikkelingen? Ik vraag
me echt af of zo'n galeriehouder nou hikkend van de lach bezig is een goed
plekje voor die emmer op de grond te vinden of er echt bloedserieus mee bezig
is hoe die emmer het beste is uit te lichten.
 |
| vazen van Hella Jongerius |
Natuurlijk was er ook echt vakkundig gemaakte kunst. Maar
vaak zo kil en afstandelijk. Kunst zonder ziel, zonder emotie. En die emotie is voor mij persoonlijk toch wel heel
belangrijk. Verder extreem gephotoshopte foto's, met een eigen wereld erin,
vaktechnisch goed. Maar voor prijzen die echt over de top zijn. Hoe lang zal die
hype nog stand houden? Een paar honderd gelijkvormige vazen van de internationaal
bekende Nederlandse ontwerpster Hella Jongerius.
Voor slechts € 999 per stuk. Maar dan wel met BTW inbegrepen natuurlijk. Knip-
en plakwerk waarmee ik vroeger mijn leerlingen probeerde esthetiek bij te
brengen. Modern? Soms ook schilderijen waarvan ik me afvroeg of die nu bewust
onbeholpen waren gemaakt of dat het echt onbeholpen was.
Ik heb maar wat foto's door dit stukje heen gestrooid die
mijn "Terpentijnse vibraties" moeten illustreren. Overigens gaat dit
natuurlijk over het gevoel dat ik had. Ongetwijfeld liepen er velen rond die
het anders hebben gezien en ervaren. Maar toch moest ik iets te veel denken aan
het sprookje van Andersen over de Kleren van de Keizer. Tot volgende week.
TOOS
YouTube http://bit.ly/ij4Pag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten