Fokke en Sukke hadden 't blijkbaar nog niet helemaal
door. Je moet niet op die Late Rembrandt wachten, je moet er zelf heen. Naar
het Rijksmuseum, naar de pas eind vorig jaar geopende gerestaureerde Philipsvleugel. Met natuurlijk Philips LED-verlichting.
Want Rijksmuseum en Philips gaan wel met hun tijd mee. Eigenlijk wel curieus nu
de Lichtdivisie van Philips te koop staat. En dat terwijl Timmer, de legendarische
president-commissaris in de jaren 90, die lichtdivisie core business vond en eigenlijk
Medical Systems wilde afstoten. En laat Van Houten, de huidige CEO, want zo
heet zo iemand tegenwoordig, nou precies het omgekeerde vinden! Toch iets van
waan van de dag in CEO-world? Maar goed, die Late Rembrandt dus. Daar moest ik
voor m'n goeie fatsoen natuurlijk wel heen. De maandagmorgen, dat leek me
daarbij wel wat gezien alle verontrustende verhalen over de vreselijk grote
drukte.
 |
| op een "rustige" maandagmorgen bij de Late Rembrandt |
Nou, volgens mij maakt 't totaal niet uit wanneer je gaat,
't is en blijft heel druk. Wel met golfbewegingen. Want als er weer een nieuw
tijdsblok is toegelaten, wordt 't duidelijk vloed. Heel verstandig schijnt het
toch te zijn om het weekeinde te mijden.
Dan voorkom je rijen, dringen, ellebogen, liefhebbers die maan spelen bij het
verduisteren van zonnige schilderijen en meer van dat soort menselijke
verschijnselen. Zelf had ik het voordeel van gewoon door te mogen lopen. Want
sinds kort ben ik in het bezit van een pas van de Vereniging Rembrandt.
Een
magische kaart. Geen tijdsblok, geen bijbetaling zoals bij de Museumjaarkaart,
gewoon ermee zwaaien en het Sesam-Open-U effect treedt op in combinatie met
wijkende suppoosten. Maar over die magische pas straks meer. Nu die
tentoonstelling zelf.
Ik ben een groot bewonderaar van Rembrandt. In mijn
bibliotheek in Middelburg staan aardig wat boeken over hem. Op plaatjes heb ik
dus eigenlijk al zijn werk wel gezien. Maar nu hangen er een aantal
schilderijen en etsen die van over de hele wereld zijn gekomen en die ik dus
voor het eerst in het echt kon bekijken. Een absolute smulpartij! Al dat werk
van ongeveer zijn laatste 15 levensjaren bij elkaar bewijst maar weer eens hoe
gedurfd hij toen schilderde. Juist tegen de kunsttrend van die tijd in.
Je aandacht wordt meestal eerst naar de gezichten
getrokken. Dat is natuurlijk ook de bedoeling. Maar daarna ga je die vooral
abstracte achtergronden zien. Met soms een lichte aanduiding van de achter de
personen liggende ruimte. En de rest van de figuur? Pure verfsuggestie. Klodders,
stippen en strepen die kleding vormen. Handen waarvan je weet dat 't handen
zijn. Maar als je goed kijkt? In dat opzicht is het uit Engeland overgekomen
"Zelfportret met twee cirkels", een
schilderij dat ik nog nooit in levende lijve had gezien, wel heel
extreem.
 |
| Zelfportret met twee cirkels |
Kunstexperts hebben de afgelopen eeuwen uitgebreid gediscussieerd over
vragen als "is het nou af of niet" en "wat betekenen die twee
cirkels". Maar ik vind fascinerend wat Rembrandt zich hier permitteert met
die handen met daarin het schilderspalet en kwasten.
Of neem dat overbekende portret van Jan Six. Die mantel
met daarop de pure verfstreken die de tressen suggereren. Of de kraag van die
mantel. Alles in één keer raak!
 |
| Portret van Jan Six |
Dat is echt de hand van de oude meester die uit
ruime ervaring genadeloos goed weet wat hij doet. Of neem ook daarbij weer de
handen met de handschoenen. Vooral heel veel suggestie. Rembrandt wist drommels
goed dat wij als kijker dat plaatje zelf wel verder gaan invullen bij het
aanschouwen .Je moest maar durven in die tijd toen gepolijst werk in de Vlaamse
Barok stijl à la Rubens veel meer in zwang was. Maar vergeet niet dat die Late Rembrandt
nog steeds heel veel liefhebbers had voor zijn werk. Van het binnen- tot het
verre buitenland. Op een 17-de eeuws Facebook zou hij beslist nog ontzettend
veel vrienden hebben gehad met heel veel "likes" bij zijn
schilderijen en etsen.
 |
| nog een "handige" toegift |
Ik zou nog veel meer willen laten zien, ook van de etsen
en tekeningen,maar dan wordt dit stukje een heel lang stuk. Gewoon zelf gaan,
dat is echt het allerbeste. Dit is een absolute, niet te missen topper. Met
mijn Vereniging Rembrandt pas zou ik morgen zo weer heen kunnen. Zonder
toeslag, zonder tijdzone. Hierboven beloofde ik daar nog meer over te vertellen.
Maar die gratis publiciteit voor de Vereniging Rembrandt moet nog even wachten
tot een volgende keer. Ook weer die lengte! Tot volgende week.
TOOS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten