Exposeren in Venetië is altijd een bijzonder avontuur. Echt
heel anders dan anders. Eerst komt die lange brug, de Ponte della Libertad,
vanaf het vaste land bij Mestre naar die lagunestad. Aan het eind daarvan draai
je naar rechts naar de kleine haven waar het zo'n echt Italiaanse,ongeorganiseerde
rotzooi lijkt. Lijkt! Want een Italiaanse ordening is heel anders dan de
Nederlandse. Maar orde is er wel degelijk. Daarmee heb ik wel enige ervaring,
maar het blijft toch altijd weer wennen. Mijn levensgezel zegt altijd
"Italianen kunnen niet organiseren, maar wel als de beste improviseren".
Zelf weet hij ook dat dit een wel erg stellige uitdrukking is, maar het klinkt best
lekker en bevat beslist een kern van waarheid.
 |
| aan de haven in Venetië |
Hoe dan ook, allerlei soorten transportboten liggen daar
's morgens vaak dubbeldik aan de kade en vrachtauto's,groot en klein, rijden af en
aan. Want in de Dogenstad gaat alle vervoer per boot of per voet. Auto's in
Venetië? Volstrekt onmogelijk. Wij mogen dan met allerlei regels proberen
stadscentra autovrij te maken, in Venetië heb je daar echt geen regels voor
nodig. Het is gewoonweg volstrekt onmogelijk. Dat geeft die stad ook juist zo'n
bijzonder karakter. Ik vermoed dat heel veel inwoners ook helemaal geen
rijbewijs hebben. Dingen op wielen? Ja, steekkarren op geruisloze luchtbanden voor
vervoer, de autopeds van de kinderen en de koffers op lawaaiwielen van die vele,
vele en nog meer toeristen.
 |
| met de transportboot door de kanalen |
Maar uitweiden over al die Venetiaanse toestanden? Nee,
nu nog maar even niet. Dat komt binnenkort wel eens een keertje. Nu zit ik nog
midden in Venetië met moeie voetjes van het vele lopen en een moe hoofd van
alle indrukken en avonturen van de afgelopen dagen.
Ik houd 't dus maar gewoon bij een fotoreportage over het
uitladen van de auto en het inladen in de transportboot. Overigens met behulp
van een paar Nederlandse vrienden die toch al enige tijd in Venetië vertoefden.
Over het vervoer door de kanalen, over het uitladen bij de Campo San Lorenzo
waar de expositie is. Over het opbouwen van mijn deel van de tentoonstelling, over
de opening met violist en mannenkoor. En over curator en organisator Efthalia Rentetzi
en de medekunstenaars uit Noorwegen, IJsland, Ierland, de Verenigde Staten en
Australië.
En over een maand? Dan gaan we het omgekeerd doen! Tot
volgende week.
TOOS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten