Saatchi? Wie? Dat leg ik zo uit. Maar door hem moest ik
denken aan het groot, groter, grootst van de Verenigde Staten. Alles is daar altijd groter
en meer. Die ervaring deed ik lang geleden al op bij mijn eerste bezoek aan dat
land. En de Amerikanen waren het helemaal met mij eens. Dat straalden ze ook
aan alle kanten uit. Of dat nog steeds
zo is? Dat is weer een heel ander verhaal.
Hoe dan ook, in New York vond je toen absoluut de meeste
en de hoogste wolkenkrabbers. En op mijn tocht door het Wilde Westen kwam ik de
prachtigste natuur tegen met de meest fascinerende kleuren. Utah, Arizona,
Colorado, Californië, in mijn kleurgevoelige kunstenaarsogen kan daar nog
steeds niks tegenop. De Grand Canyon, nog steeds is die de diepste en de
breedste. Dus geef die Amerikanen maar eens ongelijk. Denk alleen ook maar aan
hun eten. Bestel nooit een menu in een typisch Amerikaans restaurant. Wil je,
goed opgevoed, je bordje netjes leeg eten, dan loop je het gevaar dat bij de
uitgang onze Europese maag al op ontploffen staat. Veel, veel, te veel!
Dat alles kwam in me op toen ik kortgeleden een
schilderij verkocht via het Amerikaanse Saatchi Art. Naar eigen zeggen de
grootste online galerie ter wereld met curators die het werk beoordelen. Ik heb
die bewering niet onderzocht, maar ik geloof 't gelijk. Want bij Saatchi, die
"wie" van hierboven, is ook alles groot. Ik zie de peinzende frons
bij sommigen al op het voorhoofd verschijnen. Hé, ken ik die niet? Nou, dat zou
best wel eens kunnen. Ooit in de jaren 90 de commotie meegekregen over dat
kunstwerk met de haai op sterk water van de Britse kunstenaar Damien Hirst?
die beroemde haai op sterk water van Damien Hirst |
de ook al beroemde schedel van Damien Hirst |
Aangekocht door de Brit Saatchi. Toen een wereldwijd bekende public relations
goeroe met een gigantisch groot reclamebureau. En daarbij een kunstverzamelaar die
heel veel jonge Britse kunstenaars uit die negentiger jaren groot heeft
gemaakt. Onder anderen dus die Damien Hirst, nu zeer waarschijnlijk de rijkste
levende kunstenaar ter wereld. Dezelfde die, ook alweer een aantal jaren
geleden, rijen bezoekers naar het Rijksmuseum trok voor een helemaal met
diamanten ingelegde schedel.
Saatchi begon destijds in Amerika een eigen online
galerie toen het verkopen van kunst via internet in opkomst was. Nu dus de
grootste online galerie ter wereld. Hebben ze alweer gelijk, die Amerikanen!
Een aantal jaren geleden had ik al eens schilderijen van
mij op die site Saatchi Art gezet. Zo van "je weet nooit" en
"nooit geschoten, altijd mis". Af en toe haalde ik er ook wel weer
eens een werk af of zette ik er een nieuwe bij op mijn pagina http://www.saatchiart.com/ToosvanHolstein.
Soms kwamen er volgers en "likes" bij die
schilderijen, maar dat was het dan ook. Tot ineens een maand geleden een
mailtje binnenkwam. Mijn schilderij "Room with a view" was verkocht.
Aan een Amerikaan in Californië, zo bleek. Leuk natuurlijk.
Room with a view, olieverfschilderij, 100 cm-130 cm |
Maar dan begint
het. Papiergedoe, bankgedoe, heel veel gedoe. Want daarvan hebben die Amerikanen,
net zoals bij hun eten, graag ook heel veel. En zorg ervoor dat je naam en die
van je bedrijf goed met elkaar overeenstemmen. Lettertje verkeerd? Alles
opnieuw doen. Wie weet ben je een terrorist!
En dan het opsturen van je schilderij van 100 bij 130 cm
naar de USA. Twee pagina's met verpakkingsvoorschriften. Zoveel lagen plastic,
vochtwerend verpakkingsmateriaal, houten kist met voorgeschreven diktes en zorg
ervoor dat het schilderij daar aan die kant uit de kist kan worden getrokken.
Maar dat lukte allemaal keurig op tijd. Want als je aangeeft dat de kist op die
dag vanaf die tijd klaarstaat, staat de vrachtauto van DHL ook mooi op tijd
voor het atelier. Prima organisatie, zonder meer! Ook de betaling werd uitstekend
geregeld toen alle papieren in orde waren en het kunstwerk in Californië in ontvangst
was genomen.
inpakken van het schilderij |
Building the future, olieverfschilderij, 60 cm-60 cm |
Toen werd ik ook ineens kort geleden nog Artist of the Day bij Saatchi Art. Dat zijn er dan natuurlijk, behalve in een
schrikkeljaar, altijd nog wel 365 in een jaar, maar er zijn ook duizenden
kunstenaar die het nooit worden. Op zich dus best aangenaam. Als gevolg daarvan
werd mijn schilderij "Building the future" ineens via Saatchi's
kanalen op Twitter, Facebook en Pinterest wereldwijd zichtbaar gemaakt. Mooi
meegenomen toch? Tot volgende week.
TOOS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten