dinsdag 26 juli 2016

Schots en scheve Egyptische notities II

Zoals vorige week beloofd nog even een paar van de wat uit de hand gelopen schots en scheve notities over mijn belevenissen en waarnemingen in Egypte een paar maanden geleden.
Kleding
Logisch toch dat ik het straatbeeld van 27 jaar geleden, bij mijn eerste Egyptereis, ging vergelijken met dat van nu? In de media hebben we de laatste jaren ten slotte breed uitgemeten gekregen hoe de voorgeschreven kledingmodus in veel Arabische landen is veranderd. Bij de vrouwen dan. Het hoofddoekjes en boerka item dus. 
En ik kon alleen maar constateren dat dit klopt. De conservatievere Koraninterpretatie had duidelijk terrein gewonnen. Maar wat me tot m'n grote vreugde opviel was dat vooral jonge vrouwen hun hoofdbedekking tot een variabel, kleurig modeverschijnsel maken. 

En niet alleen die hoofddoekjes. Ook de rest van de kleding mag er vaak zijn. Ze fleuren de openbare ruimte helemaal op. Daarmee vergeleken is de islamitische vrouwenmode in Nederland maar saai. De categorie "boerka" is trouwens, hoe dan ook, duidelijker aanwezig dan destijds. Terwijl de categorie "hoofddoekloos" nu meer opvalt omdat er minder representanten zijn.


Toch kon ik me niet aan de indruk onttrekken dat veel jongere vrouwen in de grote stad knabbelen aan de rand van wat wel en niet sociaal correct is. Maar is dat ook niet eigen aan de jeugd en te gelijkertijd een vereiste om een maatschappij verder te brengen?
Reclame
Vooral bij de grote reclameborden viel me het schizofrene in de Egyptische maatschappij op. Want wat ontbreekt er nou juist in die grote billboards hieronder?




Juist ja, die hoofddoek. En ik heb die plaatjes er echt niet op uitgezocht. Vreemd nietwaar, die tegenstelling? Zelfs Minnie van Mickey Mouse mag op een openbare muurversiering een opwaaiend zomerjurkje hebben. Zou de inspiratie daarvoor gevonden in die iconische foto van Marilyn Monroe?


En dan deze etalages in een drukke winkelstraat in Caïro!



Blonde jongetjes en meisjes en blonde vrouwen in sexy lingerie. Om zomaar naar te kijken!Het liefst zou ik nog een foto hebben kunnen maken van zo'n soort stel als hieronder voor zo'n soort etalage.


Dat zou dan helemaal voer voor sociologen en psychologen zijn geweest. Lijkt me best een interessante onderzoekskluif.
Vloek van het verleden
 Het stikt in Alexandrië en Caïro van de verwaarloosde flatgebouwen. Waarschijnlijk in geboortestaat aangenaam ogende complexen, maar nu afgebladderd, verveloos, afbrokkelend en met schots en scheve ramen en deuren. 



Armoe? Dat bleek maar een deel van de verklaring. Daar kwamen we achter in een gesprek met de eigenaar van het meer dan een eeuw oude en zeer karakteristieke Windsor Hotel  in Caïro. Een hotel waarmee levensgezel en ik een wel heel speciale binding hebben. Maar dat is dus ook weer zo'n heel ander verhaal.
Windsor Hotel
Gezamenlijk gezeten op het terras tegenover zijn hotel kon hij ons die verwaarlozing wel verklaren. Aan de hand van het woongebouw direct naast het hotel. Een geheel verrommeld gebouw, maar wel staand op grond die miljoenen waard is. Hartje centrum Caïro ten slotte. Met een jaarlijkse huuropbrengst voor de eigenaar van nog geen duizend Egyptische ponden. Even ter informatie, zo'n pond is dus ongeveer 10 eurocent waard. 
op het terras met de eigenaar van het Windsor Hotel
Hoe dat zat? Toen Nasser met een militaire coup in de jaren 50 de macht had overgenomen van Koning Faroek en zich daarna via verkiezingen met een democratisch sausje wilde overgieten, had hij voor de bevolking een aantal heel lekkere snoepjes. Een daarvan was dat huurders van een appartement hun hele leven lang nooit meer huur zouden hoeven te betalen dan ze op dat moment deden. En dat dit tot in eeuwigheid ook voor hun kinderen, kleinkinderen enz. zou gelden als ze maar niet verhuisden. Dat was in een tijd dat er nog 5 Amerikaanse dollars in een Egyptisch pond gingen. Nu zitten er dus zo'n 10 pond in 1 dollar. En dat besluit van zo'n 60 jaar geleden geldt nog steeds. Zij het dat Nassers opvolger Sadat de maatregel later heeft beperkt tot alleen de kinderen. Maar als die dus nog leven en Kruidje-Roer-Me-Niet hebben gespeeld, betalen ze met die Egyptische Ponden wel heel weinig huur. Hun hele leven lang. Wat dat voor het algemeen onderhoud betekent? Dat de eigenaar de huuropbrengst van een heel jaar al kwijt is als hij een simpel klusje moet laten uitvoeren. Tel uit je winst! Ook voor de totale economie. Niet dus de Vloek van de Farao, maar de Vloek van Nasser.
Ik heb zo'n flauw vermoeden dat er op die dure centrumgrond  heel wat gesloopt gaat worden als die kindergeneratie uiteindelijk uitsterft. Tot volgende week.

TOOS

Geen opmerkingen: