Je hebt heel rijke mensen en dan nog die van de hors category. Zeg maar die 1% de nu al meer
bezit dan de resterende 99% van de wereldbevolking zoals berekeningen laatst aantoonden.
Het type dus dat geld als een volledig abstract begrip kan zien en
waarschijnlijk al in geen jaren hun handen aan een geldbiljet, laat staan een
munt, vuil heeft gemaakt. Ik stel me zo voor dat er altijd wel iemand is die
hun diamanten en platina creditcards in een bundeltje voor ze meedraagt. Want
een Dagobert Duck-achtig zwembad tot de rand gevuld met geld is natuurlijk niet
meer van deze tijd.
Zoals bekend probeert van die 1% een deel alleen nog maar
meer te krijgen. Stel je eens slechte tijden voor!Dan moet je toch wel wat
extra's achter de hand hebben. Maar sommigen willen met hun kapitaal wel iets
constructievers doen. Onder andere op kunstgebied. En dan bedoel ik niet de lui
die 'van kijk mij eens' op
kunstveilingen tientallen, zo niet honderden miljoenen neerleggen voor een
schilderij. Want dat slaat echt helemaal nergens meer op. Nee, dan doel ik op
twee initiatieven in de Franse Provence. In Arles en op het wijnchateau La
Coste bij Aix-en-Provence.
 |
| de oude Romeinse arena in Arles |
Hoe ik daar zo op kom? Ik zit alweer een poosje in Nice
om daar te werken aan een speciaal project. Een heel ander verhaal trouwens dat
nog wel eens komt. Af en toe even mijn atelier uit is dan geen slecht idee.
Vandaar onlangs Arles. Voor Franse begrippen niet echt ver van Nice. Gewoon
twee uurtjes doorrijden en je zit er. Een aangename pleisterplaats die de oude
Romeinen al op hun landkaarten intekenden. En natuurlijk ook de stad waar onze
eigenste Vincent van Gogh heel wat eeuwen later inspiratie opdeed voor een reeks
prachtige schilderijen.
 |
| Van Gogh, dat bekende café in Arles |
 |
| Van Gogh, Arles onder de sterrenhemel |
Maar daarvoor kwam ik niet. Ik wilde iets anders zien. Het
nieuwe kunstinitiatief waar door een superrijke familie meer dan 100 miljoen euro
tegenaan wordt gegooid. De familie
Hoffman van de Zwitserse farmaceutische gigant Hoffmann-La Roche. Zo'n tak van
industrie waarin miljarden worden verdiend. Miljarden die, voorzichtig
uitgedrukt, regelmatig ter discussie staan. En terecht!
Ooit werd Luc Hoffmann (1923-2016)verliefd op de Camargue
streek waarin Arles ligt. Met als gevolg dat, heel kort door de bocht geformuleerd,
zijn dochter Maja Hoffmann nu de Luma Foundation beheert. Een kunststichting
die een aantal jaren geleden een uitgebreid en oud en vervallen complex van de
SNCF, de Franse NS, in Arles kocht. Om er iets kunstigs mee te gaan doen.
 |
| het oude SNCF complex in de overgang naar een groot kunstcentrum |
En bij dat iets hoorde een soort toren van Babel, te
ontwerpen door Frank Gehry. De wereldberoemde architect die, al weer wat
jaartjes geleden, de in vergetelheid weggezonken Spaanse provinciestad Bilbao opnieuw
op de kaart zette met een iconische museum voor moderne kunst.
 |
| het beroemde bouwwerk van Gehry in Bilbao |
Voor Arles is
dat niet persé noodzakelijk maar die nog niet affe nieuwe kunstkathedraal van
Gehry wilde ik wel eens met eigen ogen komen aanschouwen.
Nou, modern is ie absoluut. Zeker voor dat ouwe Arles.
Hoe zou Van Gogh dit hebben gevonden, vroeg ik me af. Zou hij er een schilderij
aan hebben gewaagd? Geen idee! Maar persoonlijk vind ik het niet echt erg dat het
bouwsel behoorlijk buiten de stadskern ligt. Stel je voor dat die toren naast het
Romeinse amfitheater was komen te liggen! Geen echt lekkere combinatie.
Overigens doet dat niets af aan het feit dat het een geweldig multidisciplinair
kunstcentrum gaat worden waar beeldende kunst, architectuur, design en
kunstonderzoek gecombineerd gaan worden. Nu al is de gigantisch grote, prachtig
gerenoveerde treinreparatiehal open. Net als een aantal opgeknapte remises. Als
alles echt helemaal officieel klaar is in 2019 ga ik zeker weer.
 |
| de grote, gerenoveerde en omgebouwde treinhal, nu expositieruimte |
Op z'n minst ook interessant was dat ik de naam Beatrix
Ruf tegenkwam in het begeleidend kunstteam voor de stichting. Je weet wel, de ex-directeur
van het Amsterdams Stedelijk Museum. Smadelijk vertrokken vanwege ondergrondse
schnabbelpraktijken. Maar ja, als je rond moet komen van zo'n armzalig directeurssalarisje?
Da's geen echte vetpot. Overigens past dat dan wel weer aardig in het beeld dat
Hoffmann-La Roche ooit door de Europese Commissie een boete van € 462 miljoen
opgelegd kreeg. Iets met geheime kartelvorming in de farmaceutische wereld. Dus
die 100 miljoen voor dit nieuwe kunstcentrum? Er zijn ergere zaken om je druk
over te maken. Toch?
En waar dat 2x Frank Gehry op 1 dag uit de titel op
slaat? Op het al genoemde Chateau La Coste zo'n 20 km boven Aix-en-Provence. Lees
maar over 7 dagen. Tot volgende week.
TOOS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten