 |
| lekker aan het tekenen op een terrasje in de oude stad |
Bij het verschijnen van dit blog zit ik al weer in
Nederland. Eigenlijk had die septembermaand in Nice voor mij best zo'n 40 dagen
mogen tellen. Zoals ik vorige week al schreef, 't is daar voor mij toch een
beetje leven als God (die natuurlijk een vrouw is) in Frankrijk. Lekker werken,
lekker genieten van het weer, lekker genieten van die prachtige stad en lekker
nadenken over mijn kunst.
Maar ja, onze huidige, in 1582 door de Roomse kerk
ingevoerde Gregoriaans kalender heeft anders beslist. September mag maar 30
dagen tellen. En daardoor riep de 1ste zondag van de maand oktober mij
onverbiddelijk terug voor de Kunst en Cultuurroute in Middelburg. Met daarbij
trouwens ook nog allerlei broodnodige voorbereidingen in verband met mijn
deelname aan de Kunst10daagse in het Noord-Hollandse Bergen. Maar dat hoort nu
eenmaal bij het leven van de kunstenaar zoals ik dat gekozen heb.
Over die toekomstige kunstactiviteiten ga ik natuurlijk te
zijner tijd op deze plek berichten. Maar voor nu leek 't me wel leuk om van
Nice afscheid te nemen met wat foto's en bijbehorende tekstjes. Bij deze.
Een aantal jaren geleden ontsierden vieze betonnen
gebouwen en busstations de plek waar zich nu een ontzettend groot
fonteinoppervlak bevindt met in het verlengde daarvan een park met
speelmogelijkheden voor de jeugd. Nu is 't of dit nooit anders is geweest. Een
geweldige aanwinst met hier en daar ook nog de nodige buitenkunst.
Waarom de Côte d'Azur de naam heeft van azuurblauw te
zijn? Lijkt me duidelijk!
Bij mij om de hoek. Zeg eerlijk, mooi of mooi?
Ook op het kiezelstrand van Nice, verwacht er geen zand,
kun je heerlijk genieten. Zomaar een plaatje van iemand.
De oude stad levert heel wat fotogenieke plekjes op.
En dan nog net even een laatste terrasje op de kop van
mijn Palais de Venise voordat ik richting vliegveld moet. Tot volgende week.
TOOS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten