Hoeveel van alle dode en nog levende Nederlandse
kunstenaars zouden wereldwijd, of zelfs alleen maar in Nederland, in een museum hangen? Werk van hun hand dan
natuurlijk, niet zij zelf. Ik schat zo in dat dit maar een heel klein
percentage is. Ga maar na. Tegenwoordig studeren er per jaar vele, vele
honderden af aan de kunstacademies. Per jaar dus! Die komen echt niet allemaal
in een museum terecht. Want daar gaat in de loop der tijden een selectie aan
vooraf die o.a. sterk beheerst wordt door trends. Door de waan van de dag en die
van museumdirecteuren en bijbehorende kunstcuratoren. Klein klassiek voorbeeldje?
Frans Hals (1582-1666), wereldberoemd toch? Maar wel helemaal uit na zijn leven
tot hij ineens een soort afgod werd voor de
Franse impressionisten in de tweede helft van de 19e eeuw. En nu? Zie het
Frans Hals Museum in Haarlem.
Daarom zijn een paar enthousiastelingen in Amersfoort een
eigen museum begonnen. Het 'Musiom, huis voor hedendaagse kunst'. Een museum
bedoeld voor kunstenaars geboren rond 1950. Want velen uit die tijd hebben zich
nooit in een hokje laten stoppen, zich nooit aan heersende kunst en
museumdirecteurentrends aangepast. Ze zijn gewoon helemaal hun eigenste gang
gegaan, hebben door de kwaliteit van hun werk een mooie carrière opgebouwd maar
zijn nooit doorgedrongen in het gesubsidieerde museale circuit. Te on-Cobra of te weinig abstract
expressionisme of veel te figuratief. Of geen verwantschap met min of meer
onbegrijpelijke kunstperformances en installaties. Enzovoort. Niet passend dus
in het aankoopbeleid van de grotere musea. Gewoon te eigenwijs en teveel
werkend vanuit hun eigen fantasie, vanuit hun eigen beleving.
Op die manier is een
kunstenaarsgeneratie die juist volwassen werd in de roerige jaren 60 en 70 en
die zich niets aantrok van stromingen nooit museaal aan bod gekomen. Allemaal
individualisten die zich niet lieten vangen in een kunsthokje. Nee, ze waren gewoon
allemaal apart allemaal hun eigen kunststroming. Maar wel op zo'n manier dat een
deel van hen nationaal en ook internationaal bekendheid kreeg. Met als gevolg
dat ze bij heel veel particulieren hangen en staan met hun schilderijen en
beelden. Omdat heel veel 'gewone' kunstliefhebbers wel wat zagen in hun werk. En vergeet ook niet bepaalde
bedrijfscollecties die eigenwijs hun gang gingen met verzamelen.
voorgevel van het Musiom |
deel van de huidige expositie in het Musiom |
samen met een van de kunstenaars, Hans Vanhorck kijkend naar een werk van mij voor de kerncollectie |
Het Musiom (www.musiom.art)
aan de Stadsring 137 in Amersfoort springt nu in dit museale gat. Waarbij ik
mag meespringen. Want vorige week bracht ik er wat schilderijen heen die deel
gaan uitmaken van de kerncollectie. Samen met werk van bijvoorbeeld Hans
Vanhorck, Richard Smeets, Poen de Wijs, Saskia Pfaelzer, Sjer Jacobs, Ad Arma,
Arvee en Jan van Lokhorst. Allemaal kunstenaars met een mooie carrière en vaak
ook nog volop bezig in de kunst. Daar ben ik best een beetje trots op.
Elke drie à vier maanden is er in het Musiom weer een
nieuwe expositie te zien van enkele van de Musiom-kunstenaars aangevuld met een
keus uit die kerncollectie. Wanneer ik aan de beurt ben? Reken maar dat ik dat
hier meld. Tot volgende week.
met Hans Vanhorck voor een schilderij van Richard Smeets |
TOOS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten