Beslist knap als iemand een verband weet te leggen tussen
de Biennale Internazionale Dell'Arte Contemporanea 2003 in Florence (lees mijn
blog van vorige week), de eerste lichting iPad uit 2010 en het Van Gogh Museum dit
jaar. Maar voor mij is dat een fluitje van een cent. Lees maar.
In november 2010 logeerde ik een aantal dagen in Phoenix
(Arizona) bij Jeff Rose, eigenaar van de nu niet meer bestaande Creekside
Gallery. Ik heb regelmatig bij hem geëxposeerd, maar dat is een ander verhaal.
Nu gaat 't om een toen net uitgebracht apparaat. "Toos, dat moet je zien,
echt iets voor jou". Dus in zijn ruim bemeten auto, 't is natuurlijk wel
Amerika, op naar zo'n ongelooflijk grote Amerikaanse elektronicazaak. En wat
lag daar? De iPad versie 1, in Nederland nog niet eens te koop. Ik was gelijk
verkocht. Pure magie! Tekenen en schilderen met je vinger op een scherm!Logisch
dat ik in Nederland landde met zo'n iPad in mijn bagage. Daarna heb ik er heel
wat TOOS-doodles mee gemaakt en gepubliceerd. Kijk maar naar de filmpjes https://youtu.be/6p-vqugh4L8 en https://youtu.be/y7UC5NtBMz0 op mijn YouTube-kanaal.
Die techniek was echt heel nieuw, ik kende nog geen
kunstenaars die dat ook deden. Tot ik ergens in 2011 las dat ook de
wereldberoemde Engelse kunstenaar David Hockney zich ermee bezig hield. Bevond
ik me als Zeeuws kunstenaartje toch maar even in goed gezelschap! Want ik
bewonder Hockney al heel lang. Vanwege zijn durf om figuratief te schilderen toen
dat volstrekt not done was, vanwege
zijn openlijk beleefde homoseksualiteit, toen ook not done in het Britse
koninkrijk , en vanwege zijn originele wetenschappelijk kijk op het
perspectief. In 2003 had ik hem zelfs nog een handtekening weten te
ontfutselen. In Florence.
 |
| handtekening van Hockney |
Nu komt die Biennale uit de inleiding, waaraan ik zelf
deelnam, om de hoek kijken. Hockney zou er, zo wist ik, komen voor een lezing
en om de Award "Lorenzo il
Magnifico"for Lifetime Achievement in ontvangst te nemen.
 |
| Hockney in Florence 2003 |
Dus had ik zijn
'China Diary' van mijn boekenplank geplukt en meegenomen. Een boek over zijn reis
door China. Daar moest natuurlijk zijn signatuur in komen. Dat bleek geen enkel
probleem, hij was de vriendelijkheid zelve.
En nu is er dan de tentoonstelling 'Hockney- Van Gogh:
The Joy of Nature' in het Van Gogh Museum. Logisch dus dat ik ben gaan kijken
wat Hockney allemaal had bekokstoofd sinds hij zich een aantal jaren geleden in
een kunstzinnige draai op het Engelse landschap had gestort. Zowel met echt
schilderen als met die schermpjes van iPhone of iPad. Zelf doe ik dat
vingerverven zonder vieze vingers te krijgen nog maar af en toe omdat ik
daarbij toch de echte verf mis. Ook
blijven zulke afbeeldingen voor mijn gevoel te 'plat'. Ik mis de diepte en
reflectie van de verfhuid die ontstaat bij het laag op laag schilderen. Dat
viel me nu ook weer op bij de tot wel heel grote proporties opgeblazen
iPad-schilderijen van Hockney. Er zit dan vast nog wel een heel technisch team
achter om zo'n sterk vergroot kunstwerk pixelvrij te houden, maar er ontbreekt voor
mijn gevoel toch iets. 't Blijft een tikkie doods ondanks alle frisse
kleurenpracht.
 |
| enkele iPad-schilderijen van Hockney |
Dan zie ik toch liever zijn 'echte' schilderijen waarbij
hij, geïnspireerd door Vincent, vaak met strepen en stippen werkt. En dan
gelijk ook maar weer in het groot. Dat overdondert absoluut. Veelluiken die een
hele muur beslaan, kleuren die er af spatten, ontzettend veel schetsen van
hetzelfde formaat naast en boven elkaar. Je ogen komen staafjes en kegeltjes te
kort. De paar schilderijen die er van Van Gogh hangen, worden helemaal
weggedrukt door het Hockney-geweld. En dat is jammer. Want toen ik dat geweld
even weg filterde uit mijn ooghoeken en inzoomde op die veel kleinere werken
van Vincent vond ik die toch meer echt zinderen.
Stel nou eens dat Van Gogh nu zou leven en zijn
landschappen kon creëren met dezelfde middelen die Hockney vandaag de dag ter
beschikking heeft. Hoe zou dan deze expositie eruit hebben gezien? Vast nog
veel imposanter en interessanter dan nu al het geval is. En wie van de twee zou
dan de duurste nog levende kunstenaar zijn? Nu is dat in ieder geval Hockney
met een record van 79 miljoen euro voor onderstaand schilderij.
Hoeveel zou eigenlijk die handtekening van hem in mijn
'China Diary' waard zijn? Tot volgende week.
TOOS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten