Sint Nicolaas

Lang geleden leerden we op school bij de Nederlandse geschiedenis dat de Batavieren een paar duizend jaar geleden via de Rijn ons land binnen kwamen. Het zij zo. Maar dat Sint Nicolaas, onze enige algemeen aanvaarde kerkvader, vorige week via de Maas ons land binnenkwam bij die grote havenstad Roermond? Nee, dat had ik nooit kunnen bedenken. Maar goed, ook dat zij zo. Hij voelde zich waarschijnlijk wel direct thuis, daar in Roermond. Want ze hebben er ten slotte nog steeds hun eigen bisschop.

Door die intocht van Sinterklaas moest ik denken aan Jacques de Voragine. Vermoedelijk heel weinig Nederlanders zullen die associatie hebben gehad. Dus is het, denk ik, wel goed dat even uit te leggen. Galerie Qvadrige in Nice waarmee ik al jarenlang samenwerk, geeft in delen de zogenaamde Legenda Aurea (La Légende Dorée, De Gouden Legende) uit. Dat is een beroemd middeleeuws boek waarin heel veel heiligenlevens beschreven staan. Het werd in de 13de eeuw geschreven door, je raadt 't al, die Jacques de Voragine, een Italiaanse monnik die later nog aartsbisschop van Genua werd. Voor Qvadrige heb ik een paar van die heiligenlevens geïllustreerd met steendrukken. Zie de foto's. En, je raadt 't alweer, daarbij zat ook Saint Nicolas, onze eigenste Sinterklaas. Vandaar dus die associatie.

Voor die steendrukken heb ik me natuurlijk verdiept in het leven van bisschop Nicolaos van het Turkse Myra. Die man kon er wat van! In de schoenen van de drie dochters van een arme man wierp hij buidels met goud zonder zelf aanwezig te zijn. Zo hoefden die meisjes niet verkocht te worden als slavinnen. Drie vermoorde studenten die, in stukken gesneden, in pekelvleesvaten waren verstopt, wekte hij weer tot leven. Een moeder vergat door de inwijdingsdienst van Nicolaos tot bisschop dat ze haar baby voor een wasbeurt in een tobbe water op het vuur had achtergelaten. Maar onze nieuwe bisschop zorgde er natuurlijk voor dat het water niet aan de kook raakte en gewoon lauw bleef. Zulke mooie sprookjesverhalen leveren vanzelfsprekend wel inspiratie op.

Ook door die aankomst van Sinterklaas bedacht ik me dat 't wel interessant is om die vier steendrukken tijdens de komende Kunst en Cultuurroute te tonen. In Middelburg dus, op zondag 2 december in mijn atelier aan de Korendijk 56. Tot volgende week.

TOOS

www.toos.biz

www.toosvanholstein.nl

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag

GLOW

Afgelopen week moest ik voor een kunstklus in Antwerpen zijn. Op zo'n dag dat ik toch niet meer aan  schilderen toekom, probeer ik meestal een aantal buitenhuiselijke zaken met elkaar te combineren. Het liefst natuurlijk het nuttige  met het aangename. Tegelijkertijd krijgen mijn olieverfschilderijen  dan ook nog eens hun benodigde droogtijd voor ik er weer verder mee kan gaan.

  

Het aangename bevond zich dit keer in Eindhoven. Want als je toch in Antwerpen bent, is Eindhoven eigenlijk niet meer zo ver. Ooit gehoord van  "Glow"? Nee? Dat kan. Maar toch bestaat het al een aantal jaren. Alleen had ik zelf ook nog steeds niet de mogelijkheid gehad deze manifestatie te bekijken. Licht, licht en nog eens licht, daar draait 't om. Eindhoven is ten slotte dank zij Philips niet voor niets al heel lang de Lichtstad van Nederland. Vanuit dat imago is "Glow" ontstaan. Een week lang wordt de binnenstad uitgelicht met allerlei prachtige, grootse en ingewikkelde lichtprojecties. Het is echt ongelooflijk wat met licht tegenwoordig mogelijk is. Zowel in het groot als in het kleinschalige.  Knappe bèta-koppen  ontwikkelen de technieken. Kunstenaars zien de mogelijkheden. En tijdens "Glow" komen honderdduizenden de resultaten bewonderen. Jong en oud, kinderwagens en rolstoelen, alle lagen van de bevolking, alles beweegt zich in een grote stroom langs de kilometers lange  route waar de straatverlichting uit of gedempt is. Dan merk je ook dat er overal heel veel paaltjes staan die je in het donker maar moeilijk ziet terwijl je geboeid om je heen kijkt. Ik voel mijn scheenbeen af en toe nog!

En vind je die route nog niet genoeg, dan gaat er een pendelbus naar Strijp-S. Het oude Philipsterrein dat zich uitstrekt achter het PSV-stadion. Daar zijn de oude fabrieksgebouwen omgebouwd tot lofts en kantoren. Daar klopt ook het designhart van Eindhoven. Ik schreef er laatst al iets over in verband met de Dutch Design Week. Waar vroeger het NatLab zat, het natuurkundig laboratorium van Philips, konden nu de lichtkunstenaars zich uitleven met hun ontwerpen. 't Was er een stuk minder druk, maar het was er niet minder interessant om. Hou 't maar eens in de gaten voor volgend jaar rond deze tijd. "Glow", absoluut de moeite waard voor iedereen. Tot volgende week.

TOOS

www.toos.biz

www.toosvanholstein.nl

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag

Wasquehal II

Is er dan een Wasquehal I? Jazeker! Vorig jaar december schreef ik hier over een bezoek aan Wasquehal, een voorstad van het Noord Franse Lille. Liefhebbers van mijn werk die daar wonen, wilden graag een opdracht geven voor een schilderij in hun eetkamer. Nou, dat vond ik dus helemaal net erg. Maar voor zo'n opdracht wil ik altijd wel graag de ruimte zien waarvoor het werk is bestemd. Dan kan ik bij het schilderen rekening houden met de grootte van de wand, de kleuren, de inrichting en natuurlijk de opdrachtgevers zelf. Met andere woorden, met de totale  ambiance. We hebben toen afspraken gemaakt waarbij voor mij altijd belangrijk is dat ik in alle vrijheid mijn gang kan gaan. Maar daar staat voort de opdrachtgever ook alle vrijheid tegenover om nee te mogen zeggen wanneer het schilderij niet aan de verwachting voldoet. Dat is natuurlijk wel zo eerlijk. En als dat mogelijk is wil ik er ook het liefst in alle rust aan kunnen werken. Zonder tijdsdruk. Vandaar dus ook de tussenliggende periode van december 2011 tot november 2012. Met mijn manier van werken bak ik mijn olieverven ten slotte

niet als warme broodjes.

Zo'n afspraak is natuurlijk best spannend. Want stel dat ik dan ik inderdaad dat "nee" krijg te horen! Gelukkig is dat in de loop van vele jaren nog maar een keertje voorgekomen. Dus dat geeft wel vertrouwen. Maar ik heb hoe dan ook bij het afleveren van zo'n opdracht toch wel altijd opnieuw de kriebels. Zo ook nu dus tijdens de tocht naar Wasquehal.

Maar de champagne, ik zat ten slotte in Noord Frankrijk, kon al heel snel ontkurkt worden. Ik had weer in de roos geschoten! L'heritage, de titel van het schilderij, was helemaal naar de zin. Een drieluik dat van rechts naar links voor mij het ontstaan van de wereld symboliseert. Vanuit de chaos naar de mens en de natuur en de verbondenheid waar we als mensen niet zonder kunnen.

Ik heb toch wel een heel mooi beroep als kunstenaar.  Mensen blij kunnen maken, van champagne, goeie wijn en een heerlijke Franse maaltijd mogen genieten en nog een lief die mij 's avonds laat weer veilig door Frankrijk, België en de Westerscheldetunnel naar Middelburg loodst. Tot volgende week.

TOOS.

Abonnee worden bij dit blog? Kijk maar even in de linkerkolom bij Submit.

www.toos.biz

www.toosvanholstein.nl

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag

Onvoltooid Verleden Tijd

Mijn vorige weekeinde was, wat je noemt, lekker vol gepropt met allerlei afspraken en evenementen. Over de opening van mijn tentoonstelling op vrijdag 26 oktober bij galerie de Leeuwenhoeve in Goirle en de Dutch Design Week in Eindhoven schreef ik al. Maar van de reünie met oude academiegenoten in Tilburg deed ik nog geen melding. Het toeval wilde dat die reünie was gepland op zaterdag 27 oktober. En als je de topografie van Nederland nog een beetje in je hoofd hebt zitten, weet je dat Goirle en Tilburg op een , zij het enigszins grote, steenworp afstand van elkaar liggen. Mooier kan bijna niet, zou je zeggen.

Maar dat kon 't dus wel. Want toen ik op die zaterdagmorgen het station van Tilburg uitliep, botste ik bijna direct tegen een affiche aan. Met, en dat is toch beslist niet onaardig, daarop de affiche van mijn expositie in Goirle. Een prima gelegenheid dus om daarvan, in gezelschap van een oude academievriendin, een foto te maken (zie hierboven).

Zo'n reünie met mijn vroegere kunststudiegenoten is toch wel iets heel speciaals. Hoe is 't hen vergaan in de kunstwereld? Wie heeft zich op het kunstonderwijs gestort, wie is echt actief in de kunstwereld met bijbehorend galerie en museumcircuit? Wie woont nog in Nederland, wie zitten in het buitenland? Wie leven er nog? Want ook dat bleek niet bij iedereen meer het geval. Het werd een heel intense dag met ontzettend leuke contacten. Bij sommigen kon ik gewoon weer doorgaan met waar we meer dan 40 jaar geleden gebleven waren. Heel bijzonder!

En dan natuurlijk de foto's. Eén daarvan vind ik beslist de moeite waard om te laten zien. Van zo'n "wild" academiefeest waarop ik ergens rond de 18 moet zijn geweest en waarvan sommigen zeiden "ben jij dat?". Ja, inderdaad, dat was ik, daar midden op die foto, samen met een studiegenoot die deze mij onbekende foto had meegenomen. Zoiets maakt toch wel heel veel herinneringen los.  

Trouwens, wat andere foto's betreft, ik had in de blogaflevering van vorige week beloofd aan te zullen geven wanneer er van de vernissage bij de Leeuwenhoeve een diashow op mijn website te zien zou zijn. Nu dus! Klik maar op http://www.toosvanholstein.nl/goirle2012/goirle2012.html .

Dan krijg je een goede indruk van de galerieruimten, de opening zelf en mijn schilderijen en beelden daar. Tot volgende week.

TOOS

www.toos.biz

www.toosvanholstein.nl

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag

Wist je dat het makkelijk is dit blog te volgen? Gewoon je e-mailadres intikken in het vakje bovenaan in de linkerkolom. Of gewoon lid worden door je in dezelfde kolom aan te melden.