Toeval? Geen toeval? Hoe dan ook, bij mijn terugkomst uit
Zuidoost Azië las ik dat Dan Brown op bezoek was in Nederland. Je weet wel, die
Dan Brown van "De Da Vinci Code" en het recente "Inferno",
het meest verkochte boek in Nederland in 2013. En toevallig of niet, in Laos had
ik dus net dat "Inferno" gelezen.
 |
| La Mappa dell' Inferno, Botticelli |
Op zo'n reis neem ik namelijk altijd flink wat leesvoer
mee. 't Is heerlijk om me bij alle nieuwe indrukken in een nog onbekend land af
en toe met een boek even terug te trekken in mijn eigen wereld. Daarbij was
"Inferno" eigenlijk wel verplichte kost. Want De Hel uit de Divina
Commedia van Dante ligt aan de basis van Brown's nieuwste boek. En trouwe
lezers van dit blog weten dat ik via Galerie Qvadrige in Nice betrokken was bij
de illustratie van een nieuwe Franstalige uitgave van Dantes middeleeuwse
meesterwerk. Om "Inferno" kon ik dus niet heen. Ook al omdat Brown
vaak beeldende kunst een grote rol geeft in zijn avontuurlijke verhalen. Denk maar aan de schilderijen van Leonardo da
Vinci in de "Da Vinci Code". In "Inferno" is dat het geval
met een werk van de beroemde Sandro Botticelli (1445-1510). "Kaart van de
Hel", één van de illustraties die Botticelli destijds maakte bij de Divina
Commedia (zie boven en hieronder).
 |
| detail van La Mappa dell' Inferno |
Maar waarom dan die irritatie over "Inferno" in
dat verre Laos? Omdat Dan Brown een deel
van het verhaal zich laat afspelen in Venetië en omdat hij daarbij een
volstrekt onwaarachtig beeld van die stad geeft. Van "mijn" Venetië
nog wel, van die stad waarop ik verliefd ben en waar ik al heel wat keertjes
ben geweest! Even tegengas geven dus.
Zo schrijft hij, als zijn hoofdpersoon Robert Langdon het
station uitkomt, "tientallen
schippers zwaaiden met hun armen en riepen naar de toeristen, in de hoop
passagiers te lokken voor hun watertaxi, gondel, vaporetto of speedboot". Dat beeld heb ik daar dus nog nooit
gezien. En schippers van de vaporetto,
de openbare waterbus van Venetië, die naar toeristen zwaaien? Kom nou toch. Wat
te denken van de "drijvende verkeersopstopping" en "op de een of
andere manier was een filevorming die hem in Boston tot wanhoop zou drijven in
Venetië schilderachtig". Tja, alles in Venetië is schilderachtig, maar
filevorming? Ik verbaas me er juist altijd over dat al dat verkeer op het water
zo soepel langs elkaar heen glijdt. Ondanks die drukte op sommige plaatsen. Het
wemelt van dat soort beschrijvingen die echt voor geen meter kloppen.
Zo heb ik zelf ervaren dat er af en toe zo'n groot
cruiseschip met ik weet niet hoeveel dekken boven elkaar bij het San Marco
plein langs vaart. Echt geen gezicht! Dan lijkt Venetië ineens een soort
Madurodam dat in het niet valt bij zo'n gigant met enkele duizenden passagiers
die zich op de bovenste dekken verdringen om letterlijk over de stad uit te
kijken. Maar dat er "dag en nacht een eindeloze reeks cruiseschepen
voorbij voer"? Dat slaat helemaal, maar dan ook echt helemaal nergens op.
Overigens wordt er al wel heftig geprotesteerd tegen dit gedoe met
cruiseschepen. Volkomen terecht.
Interessant in het boek is ook dat onze Harry Langdon van
het een op het andere moment van het San Marco plein de San Marco basiliek
instapt. Als je ooit de rijen bezoekers buiten die basiliek hebt ervaren, weet
je dat een uur wachttijd heel normaal is. Maar ja, "Inferno" speelt
zich af binnen 48 uur. Een uurtje wachten gaat dan vanzelfsprekend niet.
Jammer van dat soort missers. Dat doet af aan het
verhaal, voor zover dit al geloofwaardig is. Want geloofwaardig is natuurlijk
iets anders dan spannend. Dat laatste is het zeker, 't leest als een
trein. En met alle culturele en
kunstzinnige info die het boek geeft, zij het Dan Brown dan maar vergeven dat
hij "mijn" Venetië onrecht aandoet. Tot volgende week.
YouTube http://bit.ly/ij4Pag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten