dinsdag 14 januari 2014

Waarom de burgemeester van Norcia mij kuste

Afgelopen donderdag landde ik op Schiphol na een bezoek aan Laos en Cambodja. En direct al op de vrijdag werd ik, met de nodige jetlag in mijn lichaam, in Ridderkerk gekust door de burgemeester van het Italiaanse Norcia. In de wereld van de kunst is niets onmogelijk, dat blijkt maar weer. Eerst een aantal weken lang de cultuur van Zuidoost-Azië en direct daarop een Italiaanse burgervader die in Ridderkerk cultureel komt doen als gevolg van, onder andere, mijn kunst.


Vorig jaar namelijk, eind februari, deed ik mee aan een groepstentoonstelling in de stad Norcia. In Umbrië. Ik heb daarvan toen in een paar afleveringen van dit blog verslag gedaan. Die expositie daar, in het Castellino in het hart van de middeleeuwse stad, was tot stand gebracht door een goeie, Ridderkerkse vriend van mijn levensgezel. Via zijn bedrijf Imspa Productions en de Stichting Grenze(n)loze Kunst. Vier vrouwelijke kunstenaars uit zijn woonplaats met mijn persoontje als vreemde, Middelburgse eend in de bijt konden toen hun kunst tonen in Norcia. Een stad beroemd vanwege haar culinaire aantrekkelijkheden, zoals speciale worstsoorten, ham en truffels.
Nu vindt de tegententoonstelling plaats in het gemeentehuis van Ridderkerk. Vijf Italiaanse kunstenaars uit Umbrië zijn er te zien, in combinatie met telkens één werk van de vijf Nederlandse kunstenaars van vorig jaar in Norcia. Dus ook met een schilderij van mij.


Vandaar de titel  van deze expositie: "Incontro" (ontmoeting). En vandaar een zware Norciaanse delegatie bij de opening in Ridderkerk. Een opening met de Italiaanse consul in Nederland en de twee burgemeesters van Ridderkerk en Norcia.  Met daarna natuurlijk volgens goede Italiaanse traditie een uitgebreid diner gelardeerd met allerlei heerlijkheden uit Norcia, met groepsfoto's en met toespraken. Niet echt bevorderlijk trouwens voor de verwerking van mijn jetlag. Pas om half een 's nachts weer buitenstaan en dan nog naar Middelburg moeten! Maar je moet wat over hebben voor de kunst. Daar stond dan wel tegenover dat ik bij het afscheid op z'n Italiaans uitgebreid door de burgemeester van Norcia werd omhelsd met drie van die Italiaanse luchtzoenen. Kijk, dat maakt natuurlijk weer veel goed.


En mijn verhalen over en foto's van Laos en Cambodja dan? Die gaan de komende tijd zeker aan bod komen. Maar die burgemeester moest toch eerst even. Hoeveel Nederlanders kunnen ten slotte zeggen dat ze door een Italiaanse burgemeester zijn gekust? Vast niet heel veel. Tot volgende week.

TOOS

Geen opmerkingen: