Kreatief met Kaart

Bij mij lopen heel vaak meerdere  gedachtegangen en handelingslijntjes door elkaar heen. Vorige week schreef ik hier over mijn nieuwjaarssteendrukje. Maar die kan ik dus slechts aan een beperkt aantal mensen  versturen. Daardoor kwam bij mij een ideetje op. Maak gewoon een ander origineel kunstwerkje, een nieuwjaars  TOOS-doodle die wel aan iedereen verzonden kan worden. Door zo'n associatie waarvan je eigenlijk nooit goed weet hoe die uit je onderbewuste te voorschijn komt, dacht ik daarbij ineens aan een tv-programma uit de jaren 90. Kreatief met Kurk, nog steeds te vinden op YouTube. Die serie met Arjan Ederveen en Tosca Niterink heeft tegenwoordig een echte cultstatus.  Daarmee was gelijk de titel van deze aflevering geboren maar ook een andere creatief idee. Waarom niet die nieuwjaars TOOS-doodle aan iedereen beschikbaar stellen op zo'n manier dat je er weer je eigen kaart van kunt maken. Dus zonder de tekst zoals hier boven en van een handzaam formaat.

Mijn nieuwe iPad3 en een nieuw tekenprogrammaatje leenden zich uitstekend voor dit "schilderijtje" in eindejaars sfeer. Op YouTube staan trouwens een paar filmpjes  over het maken van zo'n TOOS-doodle. Hier heb ik er een ingebouwd.

Een andere is nog te vinden onder de link http://bit.ly/VRVoX7

Deze nieuwjaarskaart staat nu zonder tekst  op mijn website www.toos.biz  onder de TOOS-doodles. Met A5-afmetingen, die van een grote wenskaart, en gratis te downloaden. Daarna gewoon wat fotoshoppen  voor bijvoorbeeld een persoonlijke boodschap en je hebt een absoluut originele kunstkaart die per e-mail kan worden verstuurd. En na uitprinten ook per post. Tot volgende week.

TOOS

www.toos.biz

www.toosvanholstein.nl

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag

Een gelimiteerde nieuwjaarswens

Betekent die titel dat ik slechts een beperkt aantal mensen in het nieuwe jaar alle goeds toewens? Absoluut niet. Maar  ik kan er gewoon niks aan doen dat ik maar een beperkte groep over een paar weken een heel speciale nieuwjaarswens kan toesturen. En dat is de schuld van Rudolf Broulim. Wacht even, dat is helemaal fout uitgedrukt. Het is juist dankzij Rudolf dat ik bijna 100 vrienden, klanten en bewonderaars van mijn werk kan verblijden met een speciale kaart. Voor de meeste lezers spreek/schrijf ik nu waarschijnlijk in raadsels. De verklaring dus!

Die naam Rudolf Broulim zal trouwe  TOOS&ART-volgers met een goed geheugen misschien niet helemaal onbekend voorkomen. Hij is de meesterdrukker in Antwerpen zonder wie ik de afgelopen jaren niet mijn steendrukken zou hebben kunnen maken. De steendrukken bij bijvoorbeeld de Griekse  Ilias van Homerus of de Germaanse sagen uit  de IJslandse Edda of de heiligenlevens uit de middeleeuwse  Légende Dorée. Lees oude afleveringen van dit blog er nog maar eens op na. En kijk maar eens naar mijn YouTube video over het maken van een steendruk.

 Rudolf houdt er een prachtige traditie op na. Zo tegen het einde van het jaar geeft hij de kunstenaars die hem na aan het hart liggen de gelegenheid een unieke eenkleurige steendruk te maken. Gewoon met z'n allen op een eigen stukje van een grote steen. Hoe die van mij eruit komt te zien? Ik hoop dat bijgaande foto's niet te veel onthullen maar wel nieuwsgierig maken.

Rudolf  drukt dat mozaïek aan kunstwerken dan in een oplage van 100 op zijn grote lithopers. Zo is dus die  100 uit het begin verklaard. Maar mij zet hij zo voor een probleem. Wie ga ik zo'n origineel steendrukje sturen? Begin volgend jaar wordt dat duidelijk. Zo kan ik gelijk ook PostNL een beetje helpen in haar huidige, moeilijke bestaan.  Want kan er een wereld bestaan zonder Tante Post? Tot volgende week.

 TOOS

www.toos.biz

www.toosvanholstein.nl

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag

Diep purper en ouwe knarren

Afgelopen tijd had ik een paar keer te maken met ouwe knarren van allerlei pluimage die een link hebben met die kleur purper uit de titel. Aardige ouwe knarren overigens en ook kunstenaars  in hun eigen discipline. Want laten we wel wezen, Sint Nicolaas past toch heel goed in die categorie met z'n eeuwenlange toneelervaring. En dat purper? Was in lang vervlogen tijden die kleur niet voorbehouden aan de mantels van keizers, koningen en de belangrijkste managers van de Rooms-katholieke en Orthodoxe kerk? Dus die kleur is onze bisschoppelijke kindervriend zeker niet vreemd.

 Maar die andere ouwe knarren, wie waren dat dan? In de eerste plaats de onverwoestbare ouwe rockers van Deep Purple! Vorige week traden ze op in de Heineken Music Hall in Amsterdam en ik was daar samen met heel veel anderen om naar ze te kijken en te luisteren. Dat werd naast een muzikaal feest  ook een feest van herkenning. Want die band heeft sinds de oprichting in 1968 aardig wat rock-klassiekers voortgebracht.

 Dat wil op voorhand natuurlijk nog niet zeggen dat ze in een live uitvoering nog steeds goed klinken. Maar die zogenaamde oudjes beheersen hun vak nog steeds op een geweldige manier. In het voorprogramma trad één of andere Nederlandse  geluidsrijstebrijband op van drie jonkies die nog maar eens heel goed naar hun grote voorgangers moeten gaan luisteren. Het bleek maar weer eens  dat, net als in de beeldende kunst, aan goed muziek-kunstenaarsschap vakmanschap vooraf dient te gaan. Hoe was die oude Grolsch reclame ook al weer? Vakmanschap, meesterschap?  Ik heb wel eens  het gevoel dat dit  in onze hype maatschappij  regelmatig  uit het oog wordt verloren. En vakmanschap leer je toch in het algemeen door heel veel oefenen. Dat bleek dus maar weer eens op dat concert daar in Amsterdam.

En dan zag ik laatst nog zo'n ouwe knar die ik heel erg waardeer om zijn inventiviteit en vakmanschap. Freek de Jonge dus. Die verdient al heel lang die kleur purper, zeker ook weer voor zijn nieuwste programma "Circus Kribbe". In onze maatschappij ben je tegenwoordig al snel afgeschreven. Probeer als 55-plusser maar eens opnieuw aan de bak te komen als je werkeloos raakt! Maar met die "oudjes" van hierboven  voor ogen maken we als samenleving  dus gewoon een ongelooflijk stomme fout.

Leve dus de ouwe knarren! Eén ding is daarbij trouwens wel zeker, van Sinterklaas zijn we gelukkig voorlopig nog niet af. Tot volgende week.

TOOS

www.toos.biz

www.toosvanholstein.nl

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag

Nederlandse stedenoorlog anno nu

Ooit genoten van een oorlog? Ik wel de laatste tijd. Van een heftige stedenoorlog, in Nederland nog wel. Niet dat men elkaar de kop inslaat en over en weer beschietingen uitvoert, dat zeker niet. Maar wel wordt er flink gesmeten met grote buidels vol harde munt. En de oorzaak? Het jaar 2018. Dan mogen Nederland en Malta de Culturele Hoofdsteden van Europa leveren. Daarvan hebben we er namelijk twee in Europa, elk jaar weer en elk jaar andere.

 

Maar Culturele Hoofdstad word je natuurlijk niet zomaar. Daarvoor moet heftig gestreden worden. Dat wilden Leeuwarden, Utrecht, Den Haag, Eindhoven en Maastricht dus wel. Met elk vele tientallen  miljoenen,met commissies, ideeën, concepten, bidboeken. En nieuwe kunstgebouwen, zoals in Den Haag een nieuw cultuurpaleis voor 181 miljoen (zie de artist impression hierboven) . Reken maar dat zoiets sterke regionale onderbuikgevoelens los maakt. Positief en negatief. Zo zit cultuur het ene moment in het financiële verdomhoekje en is het een linkse grachtengordelhobby volgens die geblondeerde politicus. En zo slaan ze elkaar bijkans de hersens in om een jaar lang cultuur in al haar facetten de hoofdrol te mogen geven.  Begrijp je dat ik dat niet begrijp maar er als kunstenaar wel van geniet?

Heel toevallig in samenhang hiermee kreeg ik een poosje geleden het verzoek  om voor een Nederlandse club in Zuid-Frankrijk een lezing te houden. Over, je raadt ’t nooit, Marseille Culturele Hoofdstad van Europa 2013. Want Marseille voert die titel namelijk volgend jaar.

Maar eerst nog over Nederland. Net afgelopen week bepaalde een internationale jury dat Den Haag, ondanks dat cultuurpaleis, moest afvallen. Evenals Utrecht.  Leeuwarden, Eindhoven (zie affiche) en Maastricht mogen dus voorlopig nog proberen hun miljoenen in goede ideeën om te zetten. Maar uiteindelijk blijft er toch, eind volgend jaar, maar één over.

Zo ging dat dus ook met Marseille. Het is echt gigantisch wat daar allemaal al is gebeurd en nog staat te gebeuren. Meer dan 600 miljoen is er geïnvesteerd in culturele infrastructuur, zoals een aantal nieuwe musea. Ik heb nog maar een spectaculair plaatje bijgevoegd.

Over een paar weken, als ik mijn lezing in Les Arcs in de Provence heb gehouden, vertel ik daar wel meer over. Het is echt indrukwekkend. Tot volgende week.

TOOS

www.toos.biz

www.toosvanholstein.nl

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag

Sint Nicolaas

Lang geleden leerden we op school bij de Nederlandse geschiedenis dat de Batavieren een paar duizend jaar geleden via de Rijn ons land binnen kwamen. Het zij zo. Maar dat Sint Nicolaas, onze enige algemeen aanvaarde kerkvader, vorige week via de Maas ons land binnenkwam bij die grote havenstad Roermond? Nee, dat had ik nooit kunnen bedenken. Maar goed, ook dat zij zo. Hij voelde zich waarschijnlijk wel direct thuis, daar in Roermond. Want ze hebben er ten slotte nog steeds hun eigen bisschop.

Door die intocht van Sinterklaas moest ik denken aan Jacques de Voragine. Vermoedelijk heel weinig Nederlanders zullen die associatie hebben gehad. Dus is het, denk ik, wel goed dat even uit te leggen. Galerie Qvadrige in Nice waarmee ik al jarenlang samenwerk, geeft in delen de zogenaamde Legenda Aurea (La Légende Dorée, De Gouden Legende) uit. Dat is een beroemd middeleeuws boek waarin heel veel heiligenlevens beschreven staan. Het werd in de 13de eeuw geschreven door, je raadt 't al, die Jacques de Voragine, een Italiaanse monnik die later nog aartsbisschop van Genua werd. Voor Qvadrige heb ik een paar van die heiligenlevens geïllustreerd met steendrukken. Zie de foto's. En, je raadt 't alweer, daarbij zat ook Saint Nicolas, onze eigenste Sinterklaas. Vandaar dus die associatie.

Voor die steendrukken heb ik me natuurlijk verdiept in het leven van bisschop Nicolaos van het Turkse Myra. Die man kon er wat van! In de schoenen van de drie dochters van een arme man wierp hij buidels met goud zonder zelf aanwezig te zijn. Zo hoefden die meisjes niet verkocht te worden als slavinnen. Drie vermoorde studenten die, in stukken gesneden, in pekelvleesvaten waren verstopt, wekte hij weer tot leven. Een moeder vergat door de inwijdingsdienst van Nicolaos tot bisschop dat ze haar baby voor een wasbeurt in een tobbe water op het vuur had achtergelaten. Maar onze nieuwe bisschop zorgde er natuurlijk voor dat het water niet aan de kook raakte en gewoon lauw bleef. Zulke mooie sprookjesverhalen leveren vanzelfsprekend wel inspiratie op.

Ook door die aankomst van Sinterklaas bedacht ik me dat 't wel interessant is om die vier steendrukken tijdens de komende Kunst en Cultuurroute te tonen. In Middelburg dus, op zondag 2 december in mijn atelier aan de Korendijk 56. Tot volgende week.

TOOS

www.toos.biz

www.toosvanholstein.nl

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag

GLOW

Afgelopen week moest ik voor een kunstklus in Antwerpen zijn. Op zo'n dag dat ik toch niet meer aan  schilderen toekom, probeer ik meestal een aantal buitenhuiselijke zaken met elkaar te combineren. Het liefst natuurlijk het nuttige  met het aangename. Tegelijkertijd krijgen mijn olieverfschilderijen  dan ook nog eens hun benodigde droogtijd voor ik er weer verder mee kan gaan.

  

Het aangename bevond zich dit keer in Eindhoven. Want als je toch in Antwerpen bent, is Eindhoven eigenlijk niet meer zo ver. Ooit gehoord van  "Glow"? Nee? Dat kan. Maar toch bestaat het al een aantal jaren. Alleen had ik zelf ook nog steeds niet de mogelijkheid gehad deze manifestatie te bekijken. Licht, licht en nog eens licht, daar draait 't om. Eindhoven is ten slotte dank zij Philips niet voor niets al heel lang de Lichtstad van Nederland. Vanuit dat imago is "Glow" ontstaan. Een week lang wordt de binnenstad uitgelicht met allerlei prachtige, grootse en ingewikkelde lichtprojecties. Het is echt ongelooflijk wat met licht tegenwoordig mogelijk is. Zowel in het groot als in het kleinschalige.  Knappe bèta-koppen  ontwikkelen de technieken. Kunstenaars zien de mogelijkheden. En tijdens "Glow" komen honderdduizenden de resultaten bewonderen. Jong en oud, kinderwagens en rolstoelen, alle lagen van de bevolking, alles beweegt zich in een grote stroom langs de kilometers lange  route waar de straatverlichting uit of gedempt is. Dan merk je ook dat er overal heel veel paaltjes staan die je in het donker maar moeilijk ziet terwijl je geboeid om je heen kijkt. Ik voel mijn scheenbeen af en toe nog!

En vind je die route nog niet genoeg, dan gaat er een pendelbus naar Strijp-S. Het oude Philipsterrein dat zich uitstrekt achter het PSV-stadion. Daar zijn de oude fabrieksgebouwen omgebouwd tot lofts en kantoren. Daar klopt ook het designhart van Eindhoven. Ik schreef er laatst al iets over in verband met de Dutch Design Week. Waar vroeger het NatLab zat, het natuurkundig laboratorium van Philips, konden nu de lichtkunstenaars zich uitleven met hun ontwerpen. 't Was er een stuk minder druk, maar het was er niet minder interessant om. Hou 't maar eens in de gaten voor volgend jaar rond deze tijd. "Glow", absoluut de moeite waard voor iedereen. Tot volgende week.

TOOS

www.toos.biz

www.toosvanholstein.nl

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag

Wasquehal II

Is er dan een Wasquehal I? Jazeker! Vorig jaar december schreef ik hier over een bezoek aan Wasquehal, een voorstad van het Noord Franse Lille. Liefhebbers van mijn werk die daar wonen, wilden graag een opdracht geven voor een schilderij in hun eetkamer. Nou, dat vond ik dus helemaal net erg. Maar voor zo'n opdracht wil ik altijd wel graag de ruimte zien waarvoor het werk is bestemd. Dan kan ik bij het schilderen rekening houden met de grootte van de wand, de kleuren, de inrichting en natuurlijk de opdrachtgevers zelf. Met andere woorden, met de totale  ambiance. We hebben toen afspraken gemaakt waarbij voor mij altijd belangrijk is dat ik in alle vrijheid mijn gang kan gaan. Maar daar staat voort de opdrachtgever ook alle vrijheid tegenover om nee te mogen zeggen wanneer het schilderij niet aan de verwachting voldoet. Dat is natuurlijk wel zo eerlijk. En als dat mogelijk is wil ik er ook het liefst in alle rust aan kunnen werken. Zonder tijdsdruk. Vandaar dus ook de tussenliggende periode van december 2011 tot november 2012. Met mijn manier van werken bak ik mijn olieverven ten slotte

niet als warme broodjes.

Zo'n afspraak is natuurlijk best spannend. Want stel dat ik dan ik inderdaad dat "nee" krijg te horen! Gelukkig is dat in de loop van vele jaren nog maar een keertje voorgekomen. Dus dat geeft wel vertrouwen. Maar ik heb hoe dan ook bij het afleveren van zo'n opdracht toch wel altijd opnieuw de kriebels. Zo ook nu dus tijdens de tocht naar Wasquehal.

Maar de champagne, ik zat ten slotte in Noord Frankrijk, kon al heel snel ontkurkt worden. Ik had weer in de roos geschoten! L'heritage, de titel van het schilderij, was helemaal naar de zin. Een drieluik dat van rechts naar links voor mij het ontstaan van de wereld symboliseert. Vanuit de chaos naar de mens en de natuur en de verbondenheid waar we als mensen niet zonder kunnen.

Ik heb toch wel een heel mooi beroep als kunstenaar.  Mensen blij kunnen maken, van champagne, goeie wijn en een heerlijke Franse maaltijd mogen genieten en nog een lief die mij 's avonds laat weer veilig door Frankrijk, België en de Westerscheldetunnel naar Middelburg loodst. Tot volgende week.

TOOS.

Abonnee worden bij dit blog? Kijk maar even in de linkerkolom bij Submit.

www.toos.biz

www.toosvanholstein.nl

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag

Onvoltooid Verleden Tijd

Mijn vorige weekeinde was, wat je noemt, lekker vol gepropt met allerlei afspraken en evenementen. Over de opening van mijn tentoonstelling op vrijdag 26 oktober bij galerie de Leeuwenhoeve in Goirle en de Dutch Design Week in Eindhoven schreef ik al. Maar van de reünie met oude academiegenoten in Tilburg deed ik nog geen melding. Het toeval wilde dat die reünie was gepland op zaterdag 27 oktober. En als je de topografie van Nederland nog een beetje in je hoofd hebt zitten, weet je dat Goirle en Tilburg op een , zij het enigszins grote, steenworp afstand van elkaar liggen. Mooier kan bijna niet, zou je zeggen.

Maar dat kon 't dus wel. Want toen ik op die zaterdagmorgen het station van Tilburg uitliep, botste ik bijna direct tegen een affiche aan. Met, en dat is toch beslist niet onaardig, daarop de affiche van mijn expositie in Goirle. Een prima gelegenheid dus om daarvan, in gezelschap van een oude academievriendin, een foto te maken (zie hierboven).

Zo'n reünie met mijn vroegere kunststudiegenoten is toch wel iets heel speciaals. Hoe is 't hen vergaan in de kunstwereld? Wie heeft zich op het kunstonderwijs gestort, wie is echt actief in de kunstwereld met bijbehorend galerie en museumcircuit? Wie woont nog in Nederland, wie zitten in het buitenland? Wie leven er nog? Want ook dat bleek niet bij iedereen meer het geval. Het werd een heel intense dag met ontzettend leuke contacten. Bij sommigen kon ik gewoon weer doorgaan met waar we meer dan 40 jaar geleden gebleven waren. Heel bijzonder!

En dan natuurlijk de foto's. Eén daarvan vind ik beslist de moeite waard om te laten zien. Van zo'n "wild" academiefeest waarop ik ergens rond de 18 moet zijn geweest en waarvan sommigen zeiden "ben jij dat?". Ja, inderdaad, dat was ik, daar midden op die foto, samen met een studiegenoot die deze mij onbekende foto had meegenomen. Zoiets maakt toch wel heel veel herinneringen los.  

Trouwens, wat andere foto's betreft, ik had in de blogaflevering van vorige week beloofd aan te zullen geven wanneer er van de vernissage bij de Leeuwenhoeve een diashow op mijn website te zien zou zijn. Nu dus! Klik maar op http://www.toosvanholstein.nl/goirle2012/goirle2012.html .

Dan krijg je een goede indruk van de galerieruimten, de opening zelf en mijn schilderijen en beelden daar. Tot volgende week.

TOOS

www.toos.biz

www.toosvanholstein.nl

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag

Wist je dat het makkelijk is dit blog te volgen? Gewoon je e-mailadres intikken in het vakje bovenaan in de linkerkolom. Of gewoon lid worden door je in dezelfde kolom aan te melden.

Brabantse sferen

Ik hou wel van af en toe een feestje. En de opening van een expositie van mij ervaar ik toch altijd op die manier. Dus afgelopen vrijdag was er zo'n feestje. Bij Galerie de Leeuwenhoeve aan de Abcovenseweg 25 in Goirle (www.deleeuwenhoeve.nl). John Theuws en Erica Dodde zijn daar dit jaar met hun galerie begonnen in een prachtige ruimte. Bijgaande foto's getuigen daar van.

Daarbij komt nog dat een tentoonstelling in Brabant voor mij altijd een speciaal tintje heeft. Ik heb er een grote kunstachterban waardoor zo'n vernissage ook altijd een feest van ontmoetingen wordt. Want naast genodigden van de galerie duiken er dan ineens bekenden van mij op die ik vaak al een poos niet heb kunnen zien en spreken. Zo ook dus nu. Met andere woorden, een heel geanimeerde, zeer goed verzorgde avond in een mooi uitgelichte grote galerieruimte in gezelschap van veel lieve vrienden en nieuwe liefhebbers van mijn werk. En met, al zeg ik 't zelf,  een heel mooie, kleurrijke tentoonstelling. 

Ik ga nog een selectie maken uit de gemaakte foto's voor een diashow op mijn site www.toosvanholstein.nl. Als die klaar is, kom ik dat hier in dit blog natuurlijk wel vertellen.

Omdat ik toch in Brabant was, heb ik er maar gelijk een bezoek aan de Dutch Design Week aan vastgeplakt. Want als 't even kan wil ik dat evenement niet missen. Bijna 1500 vormgevers en ontwerpers van over de hele wereld die hun kunnen laten zien op de oude fabrieksterreinen van Philips in Eindhoven. Dat gebied wordt langzaam maar zeker omgetoverd tot een broeinest van creativiteit in samenhang met modern wonen en uitgaan. "The place to be" voor de cultuurliefhebber.

Als je ziet wat er tegenwoordig allemaal kan met nieuwe materialen en nieuwe, vooral ook digitale technieken! Dat is echt smullen. Niet alleen voor mij maar ook voor de 200.000 bezoekers die er afgelopen week waren. Druk, druk, druk dus. Met een opvallend gemeng publiek. Jong en oud, alle bevolkingsgroepen door elkaar. Design is in, da's duidelijk. En mijn oude woonstad Eindhoven zit daarbij als een spin in het web. Voor de editie van komend jaar ga ik beslist meer tijd uittrekken om al die mogelijke en onmogelijke uitingen van de menselijke fantasie op ontwerpgebied wat uitgebreider te bekijken. Tot volgende week.

TOOS

www.toos.biz

www.toosvanholstein.nl

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag

Gewoon weer effe wennen

't Was natuurlijk wennen, maar het Nederlandse klimaat zit wel zo stevig in mijn lichaam verankerd dat het geen echt probleem opleverde. De gewenning aan een maand lang lekkere  temperaturen en veel zon in Nice blijkt dan toch niet echt verslavend te werken. Want daar verbleef ik dus, in Nice. Om er ontspannen te kunnen schilderen in mijn atelier/appartement in het Palais de Venice.En natuurlijk omdat mijn expositie over de Ilias er gaande was in galerie Qvadrige. Lees enkele voorgaande afleveringen er maar op na.  Maar aan alles komt een eind.

Zoals met mijn iPad zitten op een zonnig  terras tegenover dat oude Palais. In het atelier heb ik namelijk bewust nog steeds geen internetverbinding. Dat leidt alleen maar af, te veel ruis. Maar sinds ik die iPad heb, kan ik het toch niet laten om op dat terras af en toe even een capucino of een pilsje te nemen, afhankelijk van het tijdstip van de dag, en gebruik te maken van hun netwerk. Aan een aardige buurvrouw geven ze namelijk wel hun code.

In die rust van Nice ontstond zo bijvoorbeeld een grote reeks aquarellen die ik in opdracht van de galerie maakte over de Ilias. En ook nog de lezing die ik aan het eind van mijn verblijf hield voor een grote groep leden van de Nederlandse Club aan de Côte d'Azur. Over "De Vrouw in de Kunst", een favoriet onderwerp van mij. Na die lezing kon ik nauwelijks behoorlijk meer zitten gezien alle veren die ik gestoken kreeg in het lichaamsonderdeel dat voor dat zitten toch wel essentieel is. Overigens blijft dat leuk, complimenten krijgen.

Maar uiteindelijk moest er toch worden ingeladen voor de terugreis naar Nederland. Laat 't toen net regenachtig zijn! Die terugreis was trouwens met een omweggetje van een paar honderd kilometer over Straatsburg. Om daar voor de galerie iets af te geven bij PASO. PASO?  Is dat één of ander Europees instituut? Nee hoor, da's gewoon een kunstenaar. Maar wel één die in Frankrijk en Duitsland behoorlijk bekend is. Hij krijgt volgend jaar zelfs zijn eigen museum in de buurt van Straatsburg. De ontvangst was formidabel. Natuurlijk champagne, daarna een copieuze maaltijd met de nodige wijn, een goed bed en 's morgens een lunch mee voor zeker twee dagen.

Nu wacht dus weer de Nederlandse herfst. Maar ook aanstaande vrijdag een opening bij Galerie de Leeuwenhoeve in Goirle. Tot volgende week.

TOOS

www.toos.biz
www.toosvanholstein.nl
YouTube  http://bit.ly/ij4Pag

Hollen en stilstaan

De uitdrukking mag dan wel "het is hollen òf stilstaan" zijn, maar bij mij is het meestal "hollen èn stilstaan". Dat lijkt enigzins tegenstrijdig, maar ik zal een poging doen het uit te leggen.

Zo volgt mijn komende tentoonstelling namelijk al snel op de vorige. "Hollen" dus. Die in Nice is net voorbij maar in Goirle begint alweer een nieuwe op vrijdag 26 oktober. Voor genodigden vanaf 18 uur bij Galerie en Kunsthandel de Leeuwenhoeve aan de Abcovenseweg 25 . Ik schreef in één van mijn vorige stukjes al eens over die galerie. Zie ook hun website www.deleeuwenhoeve.nl . Die opening  op de openbare evenementen bij Facebook zetten doe ik trouwens maar niet. Want de burgemeester van Goirle hetzelfde voor de kiezen laten krijgen als die van Haren? Daarvoor wil ik geen verantwoording nemen.

Deze nieuwe expositie verschilt trouwens van karakter met die bij galerie Qvadrige in Nice. Daar aan de Côte d'Azur was het een thematentoonstelling rond de Ilias van Homerus. Nu is 't er een met "vrij  werk", schilderijen die zijn ontstaan omdat ik bepaalde beelden in mijn hoofd heb die er nu eenmaal  gewoon uit moeten. Niet voor niets is mijn slogan "for me art is travelling the mind"! Daarop slaat dat "stilstaan". Ik mag voor de buitenwereld  dan vaak  druk bezig zijn met allerlei kunstzaken, maar in mijn hersenen  zit ergens een of andere kwab waar indrukken en impulsen rustig kunnen bezinken. En uiteindelijk vindt dat proces dan in mijn atelier zijn weerslag in schilderijen zoals die nu bij de Leeuwenhoeve zijn te zien. Van een paar van die werken heb ik foto's bijgevoegd.

Een interessant aspect  voor mij is ook nog dat ik uit de grote kunstcollectie van galerie-eigenaar John Theuws een  keus mag maken voor een  tentoonstelling in de tentoonstelling . En daar zitten grote namen bij! Heel leuk lijkt me dat, conservatortje spelen.

                

Een interessant aspect voor mijn bloglezers is misschien wel mijn Nieuwsbrief. Al heel lang verstuur ik jaarlijks zo'n  5 tot 7 keer per e-mail een Nieuwsbrief als er een expositie of andersoortige kunstmanifestatie van mij zit aan te komen. Zo ook nu dus bij die tentoonstelling in Goirle. Een kleine duizend adressen staan er in het verzendbestand voor die brief. Als je belangstelling hebt, is het heel makkelijk daar ook bij te komen. Ga naar de Nederlandse openingspagina van www.toosvanholstein.nl , klik op "abonneer" onder het icoontje voor de Nieuwsbrief en de rest wijst zich vanzelf. Mijn recente Nieuwsbrief is daar ook te lezen. Tot volgende week.

TOOS.

 www.toos.biz

www.toosvanholstein.nl

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag

Positief jammer

Voor mij zit de verkiezing van Kunstenaar van het Jaar er op. Want voor de laatste verkiezingsronde zou het kunstpanel mij bij de laatste acht hebben moeten plaatsen en dat is dus niet gebeurd. Van de 25 die waren overgebleven na deafgelopen  publieke verkiezingsronde ben ik door dat panel uiteindelijk op plek 21 gezet.  Kijk maar eens op http://www.kunstweek.nl/verkiezing2012/galerie_hedendaagse_kunstenaars_2013.asp. Daar staan dan gelijk ook de acht overgebleven finalisten. Jammer natuurlijk dat ik niet ben doorgedrongen tot die finale. Maar het is hoe dan ook heel positief dat ik toch maar mooi weer  bij die laatste 25 zit. Hoeveel duizenden kunstenaars zijn er wel niet in Nederland die allemaal proberen ergens aan de bak te komen. Dan zegt 't toch wel iets dat je als kunstenaar bij die 25 zit. Zoals de titel van dit stukje al  weergeeft, "positief jammer".

Anton Corbijn

Degenen die nu in de finale zitten, zijn in alfabetische volgorde Anton Corbijn, Giovani Dalessi, Marlene Dumas, Wessel Huisman, Katinka Lampe, Rik van Iersel, Erwin Olaf en Isabella Werkhoven. Daarvan zijn Corbijn, Dumas en Olaf wel de bekendste. Anton Corbijn al heel lang vanwege  zijn foto's van popartiesten vroeger. Marlene Dumas vanwege haar schilderijen waarvoor op veilingen zeer hoge bedragen worden betaald en die in allerlei bekende musea zijn te zien. En Erwin Olaf door zijn prachtig geënsceneerde  foto's in zowel zijn vrije series als bij zijn reclame opdrachten. De rest is in wat bredere kring niet echt bekend. Alhoewel Rik van Iersel ook al heel wat jaartjes  aan de weg timmert en zijn sporen heeft verdiend.

Giovanni Dalessi

Marlene Dumas

Het leek me interessant hier van allemaal een werk  te plaatsen om te laten zien van wat ze zoal maken. Deze plaatjes heb ik gewoon van de verkiezingslijst op internet geplukt. Die vind je daar bij hun namen om een indruk te krijgen van hun kunst. Tot volgende week.

TOOS.

 www.toos.biz

www.toosvanholstein.nl

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag

Erwin Olaf

Isabella Werkhoven

Rik van Iersel

Katinka Lampe

Wessel Huisman

Genua, een onverwachte verrassing

Genua? Hoezo? Nou, ik verbleef toch voor een langere periode in mijn atelier in Nice vanwege mijn expositie daar. En in het verleden was ik op de autostrada altijd de afslag Genua voorbij gereden als ik vanuit Nice naar “ergens” in Italië ging. Genua, dat was zo’n drukke havenstad die je hoog vanaf de kustweg daar ergens in de diepte zag liggen met van die opvallend grote hijskranen. Wat zou je daar nu moeten doen?

Tot ik me eens wat meer in de geschiedenis van die stad ging verdiepen. Toen werd al heel snel duidelijk dat ik daar wel wat moest doen. Als stadskern de grote middeleeuwse stad, één van de grootste van Europa. Een indrukwekkende oude kathedraal, zoals je ze ook vindt in Milaan of Siena. Prachtige 17^de en 18^de eeuwse paleizen, daar neergezet door zo’n honderd gigantisch rijke families die al eeuwen de macht in Genua verdeelden.

Vanaf de 12^de eeuw hadden ze daar hun geld al verdiend met handel op en rond de Middellandse Zee, Venetië hadden ze zelfs overschaduwd. Later hadden ze ook nog allerlei trucs bedacht om met alleen geld nog veel meer geld te verdienen. Een soort voorlopers van de huidige bankgraaiers dus. Al met al een heel interessante geschiedenis dus, die zich heeft vertaald in een zeer levendige stad vol culturele verrassingen. Die paleizen zijn inderdaad prachtig.

 Zelfs één met een spiegelzaal die het kleine broertje is van die in Versailles. En ze hangen en staan ook nog eens een keer vol met grote collecties kunst. Onze 17^de eeuwse Antwerpse portretschilder Anthony van Dijck heeft er aardig wat beleg op zijn boterham verdiend. Overigens hingen er nog meer Vlamingen naast natuurlijk heel veel Italianen. Niet de absolute top maar wel indrukwekkend.

Genua bruist en biedt veel. We hebben er drie dagen doorgebracht en dat was te kort. Maar wel konden we nog een bezoek brengen aan zeer bijzondere plek, de Cimitero Staglieno. Sinds de 19de eeuw een gigantisch grote begraafplaats die vol staat met allerlei tombes, versierd met levensgrote beelden die eeuwigdurende smart moeten uitbeelden. Een prachtige trekpleister en nog heerlijk rustig ook.

Als ik tijd heb, ga ik beslist een fotoboek van Genua maken met daarin flink wat pagina’s van die begraafplaatsbeelden. Ik geef wel een seintje als het klaar is en op internet staat. 

Tot volgende week  

TOOS.

 www.toos.biz

www.toosvanholstein.nl

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag