Van BinnenUit naar Joe Bonamassa

Een cryptische titel? Ach, dat valt best wel mee! Want vorig jaar had ik in het luxe woonconcept complex BinnenUit in Heinkenszand een tentoonstelling. Dat was met mijn Buitenkunst bij Palladio. De speciaalzaak van Corné en Francine Tempelaars, die daar voor Zuid-West Nederland en verre omstreken het kwaliteits-segment buitenmeubelen vertegenwoordigen.

 Klanten van Palladio waren weg van mijn muziekwerken op alu-dibond, het plaatmateriaal dat ik gebruik als drager voor die Buitenkunst. Maar ze zochten eigenlijk een specifiek olieverfschilderij op linnen voor binnen. Daar kwam een opdracht uit voort. Maar voor zo'n opdracht maak ik graag altijd wat uitgebreider kennis met de opdrachtgever en vind ik het ook heel fijn de ruimte te zien waar het werk moet komen te hangen. Zo zat ik dus op een middag vorig jaar in het appartement van mijn klant in Nijmegen te kijken naar een dvd van een concert van Joe Bonamassa. Want al pratend met elkaar kwamen we tot de conclusie dat het een "bluesschilderij" zou worden met daarop slechts één gitarist. En die New Yorker Joe Bonamassa, waarvan ik nog niet eerder had gehoord, bleek één van zijn favorieten te zijn.

Met dat schilderij (zie foto) is het helemaal goed gekomen. Want wat is er nu mooier voor een kunstenaar dan dat de opdrachtgever 't kippenvel krijgt bij de eerste aanblik van het kunstwerk! Een beter compliment is eigenlijk niet denkbaar.

Maar intussen was die naam van Joe Bonamassa natuurlijk wel bij mij blijven hangen. Dus toen ik vorig jaar op internet voorbij zag komen dat hij in de Heineken Music Hall een concert zou geven, waren de kaartjes snel besteld. Daarvan heb ik totaal geen spijt. Afgelopen week was dat optreden in een uitverkochte zaal. Wat een blues-rockgitarist en ook zanger! Zo ongelooflijk goed, zo ongelooflijk veelzijdig, zo ongelooflijk zuiver. Ik ben een grote fan van Eric Clapton en ik hou van de vindingrijkheid van Jimy Hendrix. Maar die 35-jarige Bonamassa mag nu ook in dat rijtje. Wat wil je ook als je als 12-jarig jochie al in het voorprogramma van B.B King staat! Als hij weer eens een keertje naar Nederland komt, ga ik zeker proberen opnieuw van de partij te zijn.

Een cryptische titel dus? Nee hoor, eigenlijk heel logisch. En omdat ik in mijn kunstenaarscarrière al flink wat "muziekschilderijen" heb  gemaakt, moet daar eigenlijk maar eens een filmpje van komen. Zo komt van 't een dus 't ander. Tot volgende week.

TOOS

www.toosvanholstein.nl

www.toos.biz

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag

TOOS op stap met Dante in zijn Divina Commedia

In de kunst beweeg  ik mij nogal eens op onverwacht kronkelige paden waarvan het eind soms  plots weer blijkt aan te sluiten op het begin. Een soort cirkel dus, maar op z'n Toosiaans verre van rond. Ik kwam op dit beeld door de opening afgelopen week van een expositie met o.a. werk van mij in het Italiaans Consulaat in Nice. Maar dit soort vaagpraat verdient natuurlijk verduidelijking.



Alweer een aantal jaren geleden zette Jean Paul Aureglia, eigenaar van Galerie Qvadrige in Nice, mij op de weg van Italiaanse middeleeuwer Dante Alighieri. Daardoor zwierf ik met Dante in zijn Divina Commedia achtereenvolgens door Hel, Voorgeborchte en Hemel. Niet letterlijk natuurlijk, maar wel geestelijk.  Dat 13de eeuwse meesterwerk kende ik vanzelfsprekend al uit de kunstgeschiedenis. Maar Jean Paul wilde mij er kunstwerken bij laten maken. Voor een nieuwe uitgave, een livre d'art in zeer gelimiteerde oplage, geïllustreerd door een beperkt aantal kunstenaars. Later heb ik dat vaker gedaan, bij andere beroemde literaire werken uit het verleden. Maar voor alles in het leven is er een eerste keer. Zo ook hier. Dus verdiepte ik mij meer dan ik ooit gedaan had in die Goddelijke Komedie. Het eerste resultaat bestond uit vier zeefdrukken. Gemaakt in een atelier in de binnenlanden achter Nice. Zeefdrukken vol met symboliek. Bekijk de bijgevoegde foto's maar eens. Die symboliek ga ik hier nu verder niet uitleggen. Want dan wordt dit stukje een stuk, een héééél lang stuk. Maar dat kronkelpad, hoe zit dat nou eigenlijk?

 

Allereerst gaf Dante mij voor die zeefdrukken veel  inspiratie. Maar een schilderijententoonstelling in Nice, daar waar het begon, kon natuurlijk niet uitblijven. Verder speelde hij een rol in mijn expositie "De Mens op Weg" in 2004 in de Martinikerk in Franeker en voor "Men on his Way" in 2006 in hartje Londen. Er kwam een speciale tentoonstelling  in het prachtige Musée Goya in Castres (Frankrijk) met alle kunstillustraties van alle kunstenaars die meewerkten aan dat project rond de Divina Commedia. Illustraties die zich nu trouwens ook in de grote bibliotheek van Alexandrië in Egypte bevinden.

 

En afgelopen week is dus die tentoonstelling uit het Musée Goya als een soort reizend kunstcircus neergestreken in het Italiaanse Consulaat in Nice. 

 

 

Met natuurlijk alle bijbehorende openingsplechtigheden. En met Dante dus weer terug in Nice! Maar dan heb ik Nibbixwoud in Noord-Holland nog niet genoemd. Nibbixwoud? Ja, dat gaat deze zomer voor mij nog een Dante-rol spelen. Terwijl hij ook nog sporen zal nalaten bij mijn grote solo "Helden" in Franeker.

 Nice, Franeker, Londen, Castres, Alexandrië, Nibbixwoud, Nice. Zeg maar eens dat dit geen kronkelpad is! Tot volgende week.

TOOS

www.toosvanholstein.nl

www.toos.biz

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag

Van zuidelijke naar noordelijke sferen

Ik ga vandaag even een paar weken terug in de tijd. Want ja, bij zo'n wekelijks blog schiet er soms noodgedwongen wel eens iets bij in als andere zaken voorrang vragen. Zoals dus dat Italiaanse truffelcentrum Norcia en de expositie daar in het Museo Castellino met ook werk van mij. Lees er de twee laatste blogafleveringen maar op na.

Maar die paar weken terug was ik nog druk bezig in een heel ander, vlakker, groener, waterrijker en truffelloos gebied van Europa, met ook een heel andere taal. Friesland namelijk! Ik schreef al eerder over mijn tentoonstelling die er daar zit aan te komen in de middeleeuwse Martinikerk in Franeker. Om er  straks, en dat is eind april, mijn werk goed tot uiting te laten komen, moest er nog wat meetwerk worden verricht. Hoeveel strekkende meters muur hebben de vakken tussen de prachtig grote en oude  grafstenen die er tegenaan staan? Hoeveel werken van welke formaten kan ik daar op een esthetisch verantwoorde manier ophangen? 

Ook wilde ik nog rubbings maken op een paar van de grafstenen die in het koor in de vloer zijn verwerkt. Prachtig toch, als je dan van de koster in alle vertrouwen zo'n ouderwets grote sleutel krijgt van de toegangspoort en je gang kunt gaan. In alle rust en in alle stilte in zo'n cisterciënzer bouwwerk van eeuwen geleden. In een behoorlijke kou ook trouwens, zo in de winter! Maar geen gotische kerk natuurlijk zonder een oud café direct om de hoek. Om de bloedstroming weer op gang te krijgen.

En daarna nog op naar Elfstedenstad Workum, naar Galerie Kesk-Art (http://www.kesk-art.com). Waar Sophie en Klaas Elzinga vorig jaar hun galerie startten in een prachtig 17de eeuws patriciërspand, waar politieke goeroe Hans Wiegel de opening toen verrichtte en waar ik een eigen zaal kreeg voor mijn schilderijen. Dat laatste is dit jaar ook weer het geval. Maar dan natuurlijk wel met vers werk. Sjouwen dus en helpen met ophangen. 

De start van het nieuwe kunstjaar bij Kesk-Art is intussen geweest. Echt de moeite waard, dat Workum met zijn oude sfeer, het Jopie Huisman Museum en natuurlijk Kesk-Art. Bij de middeleeuwse kerk daar stikt het trouwens ook van de horeca! Tot volgende week.

TOOS

www.toosvanholstein.nl

www.toos.biz

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag

Italiaanse Paradox

Vorige week schreef ik in dit blog al over een tentoonstelling in Norcia (Italië) waaraan ik deelnam, samen met enkele andere kunstenaars. Dat Norcia ligt weer in Umbria, de bergachtige streek ten zuiden van het rijke Toscane. Van oudsher een armer gebied dan Toscane maar daarom niet minder rijk aan cultuur. Denk alleen maar aan Assisi. Overdonderend  met al z'n middeleeuwse cultuur omdat, en dit is beslist te kort samengevat,  de heilige Franciscus van Assisi  goed met dieren kon praten. Zo zegt althans het verhaal.

Daarbuiten echter stikt 't ook van de prachtigste oude stadjes,  Spoleto bijvoorbeeld , met al hun kerken, kloosters, kastelen en paleizen. Maar  ook met winkels vol uitstallingen van de lekkerste etenswaren. Want daar zijn Italianen gek op. Hun keuken wordt niet voor niks over de hele wereld geroemd.

En daar stuit ik voor mijn gevoel steeds weer op die grote paradox. Want hoe kan een volk dat wortelt in zo'n oude  cultuur en dat houdt van mooie en lekkere dingen, in een land waar je om de haverklap de prachtigste kunst tegenkomt, nu weer opnieuw zo'n  figuur als Berlusconi politiek belangrijk maken. Ik snap dat dus gewoon niet.

 Maar goed, Norcia dus. Ter illustratie bij deze aflevering wat foto's van de etenswaren waarom Norcia bekend staat. De norcineria, salami maar ook allerlei andere soorten worst. En de zwarte truffel natuurlijk. Daarvan liet ik vorige week al een plaatje zien. € 600 tot € 800 per kilo. Een leuke bijverdienste dus om truffels te vinden. Honden met een goeie truffelneus, die dat "zwarte goud" opsporen in de bossen in de grond onder eikenbomen, worden dan ook regelmatig gestolen. Zo heb ik mij ten minste laten vertellen.

Ondanks de kou in Norcia, 't ligt op 700 m hoogte in het Apenijnse gebergte, was het de afgelopen paar weekeinden tijdens de grote truffelbeurs  goed druk bij de vele stands  in de straten en op het grote plein. 

Daar waar ook op de achtergrond  het museum  staat met daarin tijdelijk mijn werk. Onder de zegenende arm van de rond het jaar 480 geboren Benedictus. Toch knap dat ze, ondanks het gebrek aan een burgerlijke stand destijds, nog wisten waar dat was gebeurd. Want op die plek staat nu, achter hem, zijn eigen kerk. Met in de crypte de exacte geboorteplek. Tot volgende week.

TOOS

www.toosvanholstein.nl

www.toos.biz

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag