Al weer drie jaar geleden was ik voor het laatst in
Venetië. Dus werd het vanwege mijn verslaving aan die stad beslist tijd voor
een herhalingsbezoek. Zeker ook omdat er drie jaar geleden geen Biënnale was.
En enig denkwerk maakt dan snel duidelijk dat die er dit jaar dus wel is. Voorwaar
een extra reden voor het boeken van een ticket naar de mooiste stad van de
wereld. Want dat is La Serenissima, de bijnaam van Venetië, in mijn ogen.
Telkens opnieuw als ik er ben, geniet ik weer met volle teugen. Maar daarover
en over mijn speciale band met de dogenstad een volgende keer.
Nu eerst Leonardo da Vinci. Een poos geleden schreef ik
al over hem omdat hij toen weer eens in het nieuws was. En wat wilde het
toeval? In de Gallerie dell'Accademia, het mooiste museum van Venetië voor oude
kunst, is een expositie met heel veel tekeningen van deze homo universalis. Die kans kon ik mij niet laten ontgaan. Dus van
te voren al kaartjes on line gereserveerd en de dag na aankomst 's morgens
gelijk naar de Gallerie. Met de vaporetto natuurlijk, naast de benenwagen het
belangrijkste openbare vervoermiddel van de stad. Heerlijk om weer over het
Canal Grande te varen.
Zoveel tekeningen van da Vinci had ik nog nooit bij
elkaar gezien. Verbazingwekkend wat er na zo'n zes eeuwen allemaal nog is
overgebleven. Want die krabbels,
schetsen en wat meer uitgewerkte ontwerpen waren in feite vooral voorstudies. Maar wat een kracht, wat een
kunde, wat een artistiek vermogen! Elk stukje leeg papier gebruikte hij. Met
tekst, vaak in spiegelschrift, en tekeningen door elkaar heen. Opvallend hoe ongelooflijk klein en nauwkeurig sommige
tekeningen zijn! Leonardo moet er letterlijk met zijn neus bovenop hebben
gezeten. Zou ie soms wat bijziend zijn geweest? Hoe kun je anders zo tekenen? Zou
daar ooit onderzoek naar zijn gepleegd?
Absoluut direct al een hoogtepunt van mijn bezoek aan
Venetië. Vooral ook door de aanwezigheid van de zogenaamde Vetruviusman,
gemaakt rond 1490. Wie kent die tekening niet? Eén van de iconen van de
Renaissancekunst. En die kunst kwam weer voort uit de herontdekking destijds
van de oude Romeinse cultuur. Die Vetruvius had tegen het jaar 0 een boek
geschreven over o.a. architectuur en de geometrische verhoudingen binnen het
menselijk lichaam. Daarvan, en van eigen onderzoek en metingen, maakte da Vinci
weer gebruik voor zijn beroemde tekening. Oog in oog daarmee geeft toch een
gevoel van sensatie.
En als je daarna de Gallerie dell'Accademia weer uitkomt
en gelijk tussen de prachtige middeleeuwse architectuur van Venetië staat, dan
kan zo'n dag dus op geen enkele manier meer stuk. Tot volgende week.
TOOS
YouTube http://bit.ly/ij4Pag
2 opmerkingen:
Ik ga er binnenkort heen en weet wat ik bezoeken moet.
De mythe rond Dan Vinci bestaat al lang niet meer, de man was in zijn tijd niets bijzonders Bertrand Gille, 'Ingenieure der Renaissance', Wien, 1968 (Les ingenieurs de la Renaissance, Paris, 1964)
Een reactie posten