Ik ben een groot liefhebber van de middeleeuwse gotiek.
En dan vooral van de kathedralen uit die tijd. Als er ergens zo'n machtig
gebouw boven een stad uittorent , moét ik er gewoonweg heen. In het noordelijk
deel van Frankrijk kan ik mijn hart dan ook helemaal ophalen. Echt ongelooflijk
wat de bouwmeesters van die tijd, zo ongeveer vanaf het jaar 1200, gepresteerd hebben.
Gewoon bouwmeesters dus, want de architecten moesten nog worden uitgevonden. Ambachtslieden,
vaak van vader op zoon, met een heel goed oog voor verhouding en esthetiek.
Toen, in die van christendom doordrenkte tijden, bouwden ze gewoon de hoogte in
ter ere van hun God. En natuurlijk ook, maar dan wat bedekter, van die van de
plaatselijke kerkbestuurders en gegoede burgerij die het van groot belang
vonden dat hun toren toch hoger was dan die van concurrenten. God regeerde in
plaats van het grote geld. Alhoewel? Over die wereld heeft Ken Follett een paar interessante boeken
geschreven, Pilaren van de Aarde (Pillars of the Earth) en Brug naar de Hemel
(World without End). Aanraders wat mij betreft.
Maar goed, die kathedralen dus. Toen ik laatst in
Straatsburg moest zijn, reden we langs een hele mooie. Die van Metz. Die zie je
vanaf de autoroute al overduidelijk liggen. Moderne architecten en politieke
stedenbouwers zouden 't nu in dat taaltje van hun hebben over "een stedelijk icoon" of "een
statement" of "een architecturale sculptuur om je stad mee op de
kaart te zetten". Gewoon voor het
algemeen belang natuurlijk, dat spreekt voor zich! Interessant is daarom dat
een paar jaar geleden Metz er zo'n modern "statement" bij kreeg. Een
dépendance van het Pompidou in Parijs. Het Pompidou-Metz. Tja, en als ik dan
toch in de buurt ben!
Dat Pompidou-Metz staat er inderdaad als zo'n architecturale
sculptuur. Zo'n vreemde vorm waar
architecten zich, dankzij alle moderne bouwtechnieken, helemaal op kunnen uitleven.
Bij nieuwe musea is dat zelfs een absolute noodzaak. Kijk maar naar wat er op
onze wereld de laatste tientallen jaren aan waanzinnig gevormde kunstgebouwen
is bijgekomen. Niet altijd even esthetisch vind ik, wel interessant. Dat geldt
ook in Metz.
Naast de expositiezalen was er één ruimte die ik extra
interessant vond. Een grote uitbouw met een gigantisch raam dat vanuit dit
moderne "icoon" direct uitzicht biedt op dat middeleeuwse icoon, de
kathedraal. Een mooie vondst, die directe link van nieuw naar oud.
Maar ook in die Cathédrale Saint-Étienne de Metz heb je dat. Want daar zie je niet alleen nog
gebrandschilderde ramen uit de 14de eeuw, maar ook de indrukwekkende ramen die
Marc Chagall ontwierp in de jaren 1958-1960. Als de zon daar doorheen schijnt,
wordt je gewoon overweldigt door de kleurenpracht ervan. Echt een kunststuk. En
een link van oud naar nieuw. Toch mooi,
die verbondenheid tussen dat oudste en nieuwste icoon van Metz. Wel kwam de
vraag in me op wat een middeleeuwer zou vinden van het Pompidou-Metz als die nu
plotsklaps in Metz zou worden gedropt. Maar
ik moet mezelf het antwoord schuldig blijven. Dat weet ik niet. Tot volgende
week.
YouTube http://bit.ly/ij4Pag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten