 |
| het Kasteel van Rhoon |
Toen ik jaren geleden voor het eerst in de Verenigde
Staten rond toerde, verbaasde 't me ten zeerste dat bij nat weer ineens overal bij
de ingang van warenhuizen en winkels van die borden te voorschijn kwamen met de
tekst 'Caution, wet floor'.
Voorzichtig, natte vloer. Dat kon je toch gewoon zelf wel zien! Maar ja, stel
nou eens dat erbij afwezigheid van zo'n bord iemand zomaar zou uitglijden en
zich bezeren. Dan zou je als eigenaar best een proces aan je broek of rok
kunnen krijgen wegens nalatigheid. 'Typisch Amerikaans' dacht ik toen. Tot ik
nu in Nederland ook steeds meer van die stomme waarschuwingsborden zie
verschijnen. Zou 't dan toch waar zijn? Dat alles wat in Amerika gebeurt
uiteindelijk ook overwaait naar Europa? Nu maar hopen dat dit niet geldt voor
het verschijnsel 'Trump'.
Wat dit met kunst heeft te maken? Dat is simpel. Want
waarom zie je nou nergens bij musea en galerieën bordjes met 'Beware of the art virus'. Pas op voor
het kunstvirus. Want dat kunstvirus is pas écht gevaarlijk! Raak je er in zo'n
kunstzinnige omgeving eenmaal door besmet, dan blijf je daar je hele leven lang
last van houden. Met alle bijbehorende diep ingrijpende gevolgen. Kijk, ik ben
er gewoon mee geboren, ik weet niet anders. Maar levensgezel heeft die
besmetting pas ruim na zijn 30ste opgelopen en is er dus nooit meer van af gekomen.
Geen medicijn of therapie helpt. Hoe zich dat dan uit? Dat laat ik hier maar
achterwege, dat zijn weer heel veel andere verhalen. Reken er in ieder geval
maar op dat 't je leven heel sterk gaat bepalen.
Voor dit verhaal is nu alleen van belang dat het kunstvirus
ook besmettelijke eigenschappen heeft. Het kan makkelijk op anderen, die daar
bevattelijk voor zijn, worden overgedragen. En daarmee komt dan dat Kasteel van
Rhoon uit de titel, liggend in de plaats Rhoon bij Rotterdam, ineens in beeld.
 |
| met mijn auto bij het kasteel om werk te brengen |
Ooit heeft namelijk levensgezel in zijn enthousiasme een
collega en tevens vriend besmet met het kunstvirus. Die op zijn beurt stak zijn
vrouw er weer mee aan. Martin en Wilma, zoals ze heten, begonnen ook kunst te
verzamelen. En niet alleen dat. Ze startten een aantal jaren geleden zelfs een
eigen kunstinitiatief in hun woonplaats Ridderkerk. Imspa Productions (www.imspa.com). Als spin off werd daaruit ook nog een stichting geboren. De Stichting
Grenze(N)Loze Kunst. Met weer als gevolg daarvan veel buitenlandse contacten,
vooral in Italië. Want Martin kan zich daar, als halve Italiaan, taalkundig heel
goed redden. Daardoor heb ik als eens in het Castello in Norcia (Umbrië)
geëxposeerd en zijn een paar van mijn schilderijen door half Italië op rondreis
geweest.
Nu hebben Martin en Wilma hun voorlopige magnum opus tot stand gebracht. De Triangle
of Life. Een kunstevenement dat deze weken plaatsvindt in zowel Ridderkerk
als de wijde omgeving ervan. Op allerlei locaties met kunstenaars uit allerlei
landen. Een van die locaties is dus dat Kasteel van Rhoon. Een prachtig oud
landhuis waar je én heel lekker kunt eten én ook van kunst kunt genieten. Op de
gigantisch grote zolders die helemaal als galerie zijn ingericht. Daar hangt
van mij de komende weken een groot drieluik van 2 bij 3 meter en het schilderij
'She' dat de voorkant van de uitnodigingskaart voor de expositie siert.
 |
| de uitnodigingskaart |
Afgelopen zondag 6 mei was de vernissage van die
expositie die nog loopt tot 27 mei. Meer informatie hierover is te vinden op
mijn website www.toosvanholstein.nl. Het
gemeentehuis van Ridderkerk is overigens ook een van de locaties voor 'Triangle of life' en ook daar hangt werk
van mij.
 |
| de opening |
 |
| met Martin en Wilma voor mijn grote drieluik 'Specchio' |
Zo zie je maar waar besmetting met het kunstvirus toe kan
leiden. Trouwens, wat mij betreft mag 't vrijelijk rondwaren en steeds meer
mensen besmetten. Dat is ten slotte alleen maar goed voor de kunst en de
kunstenaars. Tot volgende week.
TOOS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten