samen met karen Armstrong en mijn geschenk aan haar |
'God dobbelt niet' zei ooit Albert Einstein in de
discussie over een wetenschappelijke controverse tussen zijn
relativiteitstheorie en de quantummechanica. Maar toeval bestaat wel, zeg ik
dan, en soms kun je dat nog een handje helpen ook. Want wat wilde dat toeval?
Een paar weken geleden schreef ik over de Four Freedoms
Awards die in Middelburg uitgereikt gingen worden op 16 mei. En dat vooral
vanwege het boekje dat ik in 2016 maakte voor de ontvangers van die Awards in
dat jaar. Een boekje in een oplage van slechts dertig exemplaren. Met daarin tien
citaten van vorige laureaten, alle geïllustreerd met originele tekeningen. Niks
geen reproducties, nee, elke keer weer opnieuw getekend. Eén van die citaten, 'I no longer think that any principle or
opinion is worth anything if it makes you unkind or intolerant', was van
Karen Armstrong.
Ooit non geweest, maar nu een over de hele wereld bekende
Britse schrijfster die 't als haar levensopdracht ziet om te schrijven en
filosoferen over de grote religies die in de loop van duizenden jaren over ons
gekomen zijn. Met de voor maar ook vele nadelen van dien. En wat wil nu het
toeval? Karen, die zelf in 2008 de Award voor Godsdienstvrijheid kreeg, kwam naar
Middelburg. Om daar diezelfde Award onder toeziend oog van Willem-Alexander,
Maxima en Beatrix uit te reiken aan de laureaat van dit jaar, bisschop Paride
Taban uit Zuid-Soedan.
Dus dacht ik 'waarom dat toeval rond Karen Armstrong niet
een handje geholpen'? Want na de uitreiking hield zij een lezing waarvoor ook
ik was uitgenodigd. Het gevolg? Na die speech mocht ik haar op het podium mijn
boekje 'Quotes by laureates of the Four Freedoms Awards 1982-2016, chosen and
illustrated by Toos van Holstein' overhandigen. Best een eer zogezegd!
Ze bleek een heel aardige, toegankelijke vrouw te zijn
met wie het zeer prettig praten was. Over religie natuurlijk. Daarbij bleken we
ook nog eens heel aardig op één lijn te zitten in onze opvattingen. Zelf ben ik,
net als zij, katholiek opgevoed maar heb ik niets meer met de kerk. Of dat
betekent dat ik nu geheel zonder een vaag soort religieus gevoel zou zitten?
Nee, die conclusie zou te ver gaan. Modern neurologisch hersenonderzoek suggereert
trouwens dat er ergens een soort religieus centrum in ons brein zou zitten. Wat
bij de een dan weer makkelijker te triggeren schijnt te zijn dan bij de ander.
Mijn plan was om hier vandaag iets te schrijven over een korte
vakantie van mij in Italië. Maar deze toevallige gebeurtenis was te speciaal om
er geen voorrang aan te geven. Italië dus over zeven nachtjes slapen. Tot
volgende week.
TOOS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten