"Italië, het land waar je bij wijze van spreken op
elke straathoek wordt geconfronteerd met hun cultuur uit het middeleeuwse en
nog veel verdere verleden." Een eigen citaat uit mijn blog van een paar
weken geleden. En goed voor recycling nu ik nog wat Italiaans kunststof bij
elkaar veeg in een soortement afsluitend tekstueel fotoverslag. Praatjes bij
plaatjes dus. Want in die streken mooie foto's schieten? Geen probleem. Wat is er bijvoorbeeld Italiaanser
dan onderstaande foto?
Een middeleeuws straatje in een plaats met de prachtige
naam Buonconvento met daarin 'de Roomse Kerk' centraal. De kerk die, zeer voorzichtig
uitgedrukt, via nogal eens aanvechtbare methoden puissant rijk werd in de loop
der eeuwen. Met als gevolg , hoe je dat dan ook beoordeelt, heel veel prachtige
kunst, wonderbare architectuur en aangename pleinen. Zoals hieronder in Pienza.
Ooit een eenvoudig dorp, maar in de 15e eeuw monumentaal
uitgebouwd door ene Paus Pius II. Alleen vanwege het simpele feit dat hij daar
was geboren. Pienza verdiende daardoor wel
een behoorlijke update, vond ie. En
't mocht ook nog wat kosten. Groots denken of grootheidswaanzin? Nu kun je er
in ieder geval toeristisch heel goed vertoeven. Een plek om in zonnige stilte even
weg te mijmeren en de omringende ambiance in gedachten te vergelijken met de
volstrekt scheefgegroeide toeristenkermis van Pisa. Mijn God, wat is dat een
zooi geworden!
Omdat we er onderweg toch langsreden, stelde levensgezel
voor om nog wat oude herinneringen op te
halen op de Piazza dei Miracoli. Daar waar die toren nogal scheef hangt. Dat
hadden we dus niet moeten doen. Mooie herinneringen werden er instantaan bezoedeld
door gigantische horden aan toeristen. Die ook nog, om er zichtbaar bovenuit
uit te komen, overal op paaltjes klommen voor de ULTIEME foto. 'Kijk eens hoe
ik die scheve toren van Pisa sta tegen te houden!' Duizenden keren per dag. En
de rest interesseert ze geen moer. We zijn er weg gevlucht.
Nee, geef me dan maar de relatieve rust op het plein bij
de kathedraal van Lucca. Ook al weer zo'n heerlijke middeleeuwse stad. En in
1858 de geboorteplaats van Puccini, de beroemde operacomponist. 't Is maar dat
je het weet!
Echt weer zo'n piazza met een wit-zwarte gothische
kathedraal waar ze in Italië het patent op hebben. Heerlijk om daar een
terrasje te pakken. Net zoals in Volterra waar de wit-zwarte muur van de
kathedraal een perfecte achtergrond vormt voor hedendaagse kunst.
Een stad vol kunst trouwens. In allerlei uitingen.
Rosso Fiorentino, Kruisafname |
Vooral het schilderij op de laatste foto was een echte
surprise. Want wist ik veel dat deze beroemde 'Kruisafname' (1521) door Rosso
Fiorentino in de 'Pinacoteca e Museo Civico' van Volterra
hing!
Het werk wordt in de kunstgeschiedenis beschouwd als het begin van het
zogenaamde Maniërisme. Eigenlijk het vervolg op de schildersstijl in de Renaissance.
Het plaatje kende ik natuurlijk uit de boeken maar nu stond ik er onverwacht in
levende lijve voor. Net zoals even later voor een prachtige 'Annunciatie' van
Lucca Signorelli (1445-1523).
Die kunstenaar liep daarna als een rode draad door de reis.
Want in Orvieto kwam ik 'm weer tegen in de kathedraal. Met prachtige fresco's.
Een aantal weken geleden schreef ik al daarover. Maar toen bleek ie ook nog te
hangen in de Palazzi Papali naast de kathedraal.
Luca Signorelli, Maria Magdalena |
Met een 'Maria Magdalena', één
van de belangrijkste heiligen in de katholieke kerk. En indirect trouwens nog
een hoofdpersoon in 'De DaVinci Code'. Dat wereldwijd bekende boek van Dan
Brown. Die Signorelli kon trouwens best een aardig potje schilderen, vind je niet?
Ook in dat Orvieto was de kunst weer niet weg te slaan van de
straathoeken.
En wat te denken van deze beelden die ik al dwalend tegenkwam in een
niet meer als zodanig gebruikte middeleeuwse kerk?
Of van de fresco overblijfselen waarop ik weer ergens anders
stuitte?
Logisch toch dat ze in Italië niet alles kunnen restaureren en
keurig bewaren? Er is gewoon te veel.
Tot volgende week.
TOOS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten