 |
| de bovenstad van Gubbio |
Ik hoorde eens beweren dat als alle vrijwilligers in
Nederland een paar dagen zouden staken heel ons land direct volledig op z'n gat
ligt. Nou zal dat wel niet gaan gebeuren, maar 't is wel een interessante
gedachte. Stel nou eens, op dezelfde manier, dat overal ter wereld alle
stichtingen, foundations, fondaziones, Stiftungen, fundações, of hoe ze ook
maar heten, plotseling met hun bezigheden zouden stoppen. Zouden we dan met z'n
allen niet heel snel wanhopig met de handjes in onze wel of niet kalende
kruinen zitten?
 |
| bij een van de toegangsdeuren naar de expositiezalen |
 |
| levensgezel en Giampietro Rampini bezig met mijn 'Greek tragedy' |
Ik weet in ieder geval zeker dat ik dan nu niet in het
Italiaanse Gubbio zou verkeren. Want daar hebben de stichting 'Grenze(N)loze
Kunst' en de fondazione 'Aion Arte Cultura' voor gezorgd. Dan was er nu geen 'Mostra
Internazionale d'arte e artigianato', geen 'Art meets Craftmanship' in deze
prachtige oude stad in Umbrië, ook bekend door zijn keramisten. En had ik niet
als uitgenodigd kunstenaar de eeuwenoude Sala degli Arconi onder mijn hoede
mogen nemen. Maar stichtingen staken niet. Vorige week kon ik me dus helemaal
uitleven. Met vanzelfsprekend de hulp van mijn 'mano di tutti'. Maar ook met die
van keramist Maestro Giampietro Rampini en een behulpzame medewerker van de
gemeente. Die 't totaal geen probleem vond om ergens in de hoogte mijn lange banners
aan het plafond te bevestigen.
 |
| uitpakken samen met de Nederlandse curator Martin Impelmans |
 |
| scherven brengen geluk, zeker die van keramist Rampini |
 |
| overleg met Rampini over zijn opstelling |
Afgelopen zaterdag
was in het stadhuis aan het prachtige Piazza Grande de opening. Op z'n Italiaans
natuurlijk. Wat dat betekent? Een opening om 18 uur waarbij het getal achttien
natuurlijk best wel rekbaar blijkt. Waarbij de burgemeester en minimaal 4 tot 5
andere verantwoordelijken in het Italiaans 't een en ander mooi dienen te
verwoorden. En waarbij natuurlijk een geschenk wordt overhandigd aan de stad. In
dit geval mijn steendruk 'Fiësta'. Toch een heel leuke eer dat ik dit zelf
mocht doen. Wel in het Engels. Want Italiaans hoort, jammer genoeg, niet tot
mijn actief taalbeheer.
 |
| opening in het middeleeuwse stadhuis |
 |
| overhandiging van mijn steendruk aan de burgemeester |
 |
| het doorknippen van het lint |
 |
| de bezoekers in 'mijn' zaal |
Daarna volgde een optocht door dalende en slingerende middeleeuwse
straatjes en dito trappen naar de expositiezalen. Al waar de burgemeester eerst
nog even het traditionele lint moest doorknippen. Bij 'mijn' zaal nog wel! En
toen mocht de prosecco gaan bruisen. Nou, zeg daar maar eens nee tegen.
Was er dan geen Italiaans diner,Toos ? Ja, allicht was
dat er! Maar dan op zondagavond. In aanwezigheid van heel wat deelnemende
kunstenaars. Ook weer zoiets waar geen nee bij hoort. Want die Italiaanse keuken?
Daar lust ik wel pasta van!
Dus is het absoluut geen straf hier nog een aantal weken
te 'moeten' verblijven. Onder andere om samen te werken met
al genoemde
Giampietro Rampini in zijn keramiekatelier. Een nieuw kunstavontuur waar ik
echt naar uit kijk. Reken dan ook maar op meer Italiaans nieuws de komende tijd
in de 'Corriere della Toos'. Tot volgende week.
TOOS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten