dinsdag 27 december 2011

Kunststukjes bij donkere dagen


Is ’t een kunststukje om stukjes over kunst te schrijven? Nou, niet echt. Zeker niet als je, zoals ik, al van kleins af aan altijd met kunst bent bezig geweest. Onderwerpen liggen voor het oprapen. Kunst en krisis, de Apocalyps die er volgens de Maya-kalender zit aan te komen. En dan nog dat gevaar van lezende vrouwen. Eigenlijk doe ik in dit blog niet anders. Maar dat zijn altijd kortere stukjes. Gedurende zeven jaar al weer schrijf ik ze ook een stuk langer voor het kwartaalmagazine van de Nederlandse Club aan de Côte d’Azur. Hoezo dat? Nou, ik verkeer regelmatig in Nice in mijn atelier daar. Zodoende dus!

 Hebben de foto’s in deze blogaflevering daarmee toevallig iets te maken? Inderdaad. Maar wat is dan het verband tussen die plaatjes? Een gravure van Collaer (rond 1580) met het 15de eeuwse atelier van Jan van Eyck als onderwerp, een nogal opmerkelijke tekening van onze 17de eeuwse  Rembrandt en het olieverfschilderij “De korenraapsters” van de 19de eeuwse Franse kunstenaar Millet.

Ben je  nieuwsgierig naar de link tussen die werken? Dan is hier de link http://www.toosvanholstein.nl/artikelen/artikel27.html die de nieuwsgierigheid kan bevredigen. Op mijn website http://www.toosvanholstein.nl/ staan namelijk alle Kunsstukjes die in dat Magazine tot nu toe zijn verschenen. Ook dus het laatst gepubliceerde “To innovate or not to innovate, that’s the question”.

Maar er staan nog veel meer!

Mocht je tijd hebben en behoefte voelen je in deze donkere dagen rond Kerst te laten verlichten door verhalen over kunst van vroeger en nu? Je kunt er te kust en te keur. Dan Brown en de DaVinci code, diepte zien, De vrouw in de kunst, De gephotoshopte wereld en nog zo een en ander. Klik maar op http://www.toosvanholstein.nl/artikelen/artikelen.html .
Tot volgende week,
TOOS.

dinsdag 20 december 2011

TOOS-doodle Twaalf

’t Was al weer een poosje geleden, mijn laatste TOOS-doodle. Die dateert nog van voor de blognaamswisseling van “TOOS in Fort Rammekens” in “TOOS&ART”. En omdat dit de 8ste wekelijkse aflevering onder de nieuwe naam is, kun je wel ongeveer nagaan wanneer die laatste is gepubliceerd op mijn website http://www.toos.biz/ .

Nog even ter herinnering. Het leek me leuk om tijdens de expositie “TOOS in Fort Rammekens” af en toe een tekening te maken op mijn iPad en dat via die site voor iedereen vrij downloadbaar ter beschikking te stellen. Een zogenaamde TOOS-doodle. Kunst dus helemaal gratis voor niks en niemandal en nog gesigneerd ook!
Op mijn YouTube-kanaal staan een paar filmpjes over het maken van zo’n TOOS-doodle waarvan ik er één hier heb ingebouwd.

Elf heb ik er op zo’n manier gemaakt tijdens het halve jaar dat fort Rammekens ook een beetje van mij was. Maar het lijkt met toch wel leuk om af en toe, in een ook voor mij onvoorspelbare frequentie, nieuwe te maken. Nu dus bijvoorbeeld. De twaalfde.
 Op de openingspagina van  http://www.toos.biz/  is direct al duidelijk hoe je bij die doodle komt. Ze staan er trouwens allemaal nog. Dus mocht je van je kerstboom een kunstboom willen maken, wat let je dan om ze alle twaalf uit te printen en er in op te hangen. Ik ben benieuwd of er iemand ook zo gek is om dat te doen! Stuur me er dan als bewijs maar een foto van. Wie weet ben ik dan weer zo gek dat op één of andere manier te laten zien.

Is ’t trouwens ook nog een ideetje anderen met behulp van dit blog of de site te wijzen op het bestaan van die TOOS-doodles? Van mij mag ‘t, lijkt me leuk!
Tot volgende week,
TOOS.
 YouTube http://bit.ly/ij4Pag        

dinsdag 13 december 2011

Wasquehal. Wat is dat, Wasquehal? Nou, gewoon Wasquehal!

Wasquehal, een exotisch klinkend woord. En toch is het gewoon een voorstad van Lille in Noord Frankrijk.  Maar wat heeft Wasquehal met mij te maken? Ik ga proberen dat uit te leggen. Halverwege 2010 kreeg ik een éénregelig Engelstalig mailtje uit Frankrijk. ‘’Of ik binnenkort nog een expositie had in Lille of omstreken?’’.  Mijn antwoord was ‘’nee’’ gekoppeld aan de vraag over het waarom van dit mailtje. Hierdoor ontspon zich een mailwisseling met  afzender Gérard die leidde tot een keten van gebeurtenissen. Kort samengevat: Gérard had van mij een schilderij, ooit gekocht op een beurs in Kortrijk bij een galerie uit Knokke en dat werk hing in zijn tweede huis in de badplaats Le Touquet-Paris Plage. Daarbij vond hij dat mijn kunst goed zou kunnen aanslaan in Noord Frankrijk. Nou, wie was ik om dat tegen te spreken! Gérard kende in Le Touquet kunstliefhebber Georges en Georges kende daar weer Jean-Marie Wagner, eigenaar  van Galerie Derrière la Dune. Beide heren zaten dus op een bepaald moment bij Jean-Marie met een boek van mij. En ik zat als gevolg daarvan in januari van dit jaar bij Jean-Marie in de galerie. Resultaat? Afgelopen  mei een vernissage in de grootste galerie van die gerenommeerde badplaats. Want gerenommeerd is die plek zeker sinds begin 20ste eeuw tout chique Paris zich daar per trein heen spoedde. Het leek me wel leuk hier nog even mijn YouTube-filmpje in te bouwen over die opening en de ambiance van Le Touquet  zelf.

Maar dit verhaal moet nog  worden rondgemaakt. Afgelopen zaterdag was ik door Gérard en zijn vrouw Josy uitgenodigd om met hen  in hun nieuwe appartement in Wasquehal het dejeuner te nuttigen. Op z’n Frans betekent dat dus een uitgebreide maaltijd met,  want het is ten slotte Noord Frankrijk, champagne vooraf. In de eetkamer staarden nog lege wanden ons aan (zie foto). En op zo’n wand komt volgend jaar een ‘’Toos’’ te hangen: een drieluik. Er zijn slechtere redenen te bedenken voor een bezoek aan Lille/Wasquehal! 

Tot volgende week,
TOOS.

  

dinsdag 6 december 2011

Linea recta naar de Lineart

Is Gent ver? Tja, dat hangt er natuurlijk vanaf waar je woont. Vanuit Middelburg is het maar een uur rijden en dat vind ik niet ver. Afgezien van een enkele afslagen rijd je bijna linea recta  via de Westerscheldetunnel naar het beursterrein  van Gent. Want daarheen was op 5 december de reis. Mijn Sinterklaasactiviteiten hadden zich al afgespeeld in het weekeinde, waardoor ik me van mijzelf vrijaf mocht gegeven voor een bezoek aan één van de grootste kunstbeurzen die België kent, de Lineart.
Dat is altijd een leuke beurs om rond te lopen omdat je er heel veel, maar ook heel andere galerieën en kunstenaars tegenkomt dan op Nederlandse beurzen. Dit jaar, naast natuurlijk uit België zelf, waren ze er uit Japan en Zuid-Korea, en van dichterbij uit Engeland, Duitsland, Frankrijk en ook Spanje. Sinterklaas zat hier ten slotte ook al zullen die hebben gedacht, want vergeet niet dat ons kinderfeest ook in Vlaanderen populair is.

Ondanks de ontzettend grote diversiteit aan kunst, voor mij één van de interessantste kenmerken van de Lineart, zag ik toch dezelfde tendensen als in Nederland. Veel fotografie, alhoewel wat minder dan op de Amsterdamse Affordable Art Fair waarover ik een poosje geleden schreef. Veel cartoonachtige kunst met felle kleuren. Steeds minder pure abstractie en steeds meer figuratieve elementen. Bij dat laatste is jammer genoeg, vind ik, af en toe toch te zien dat op diverse kunstacademies de basis die je vroeger kreeg met modeltekenen en goed leren kijken nu minder strak onderwezen wordt. Een aantal jaren geleden beschreef een kunstrecensent, die vooral viel op abstract werk, dit eens als “bewust onbeholpen”. Op zich is dat natuurlijk een prachtige taalkundige vondst. Maar ik kreeg soms toch de neiging om dat “on” ook voor “bewust” te zetten. In gesprekken met kunstenaars en galeriehouders is mij trouwens wel gebleken dat ik in die mening niet alleen sta.
Maar ik was hoe dan ook weer blij verrast om te zien wat voor grote variatie de kunstwereld heeft te bieden en hoeveel moois er jaar in jaar uit toch maar weer wordt gecreëerd. Tot volgende week.
TOOS