dinsdag 25 december 2012

Kreatief met Kaart



Bij mij lopen heel vaak meerdere  gedachtegangen en handelingslijntjes door elkaar heen. Vorige week schreef ik hier over mijn nieuwjaarssteendrukje. Maar die kan ik dus slechts aan een beperkt aantal mensen  versturen. Daardoor kwam bij mij een ideetje op. Maak gewoon een ander origineel kunstwerkje, een nieuwjaars  TOOS-doodle die wel aan iedereen verzonden kan worden. Door zo'n associatie waarvan je eigenlijk nooit goed weet hoe die uit je onderbewuste te voorschijn komt, dacht ik daarbij ineens aan een tv-programma uit de jaren 90. Kreatief met Kurk, nog steeds te vinden op YouTube. Die serie met Arjan Ederveen en Tosca Niterink heeft tegenwoordig een echte cultstatus.  Daarmee was gelijk de titel van deze aflevering geboren maar ook een andere creatief idee. Waarom niet die nieuwjaars TOOS-doodle aan iedereen beschikbaar stellen op zo'n manier dat je er weer je eigen kaart van kunt maken. Dus zonder de tekst zoals hier boven en van een handzaam formaat.
Mijn nieuwe iPad3 en een nieuw tekenprogrammaatje leenden zich uitstekend voor dit "schilderijtje" in eindejaars sfeer. Op YouTube staan trouwens een paar filmpjes  over het maken van zo'n TOOS-doodle. Hier heb ik er een ingebouwd.

Een andere is nog te vinden onder de link http://bit.ly/VRVoX7

Deze nieuwjaarskaart staat nu zonder tekst  op mijn website www.toos.biz  onder de TOOS-doodles. Met A5-afmetingen, die van een grote wenskaart, en gratis te downloaden. Daarna gewoon wat fotoshoppen  voor bijvoorbeeld een persoonlijke boodschap en je hebt een absoluut originele kunstkaart die per e-mail kan worden verstuurd. En na uitprinten ook per post. Tot volgende week.
TOOS

dinsdag 18 december 2012

Een gelimiteerde nieuwjaarswens


Betekent die titel dat ik slechts een beperkt aantal mensen in het nieuwe jaar alle goeds toewens? Absoluut niet. Maar  ik kan er gewoon niks aan doen dat ik maar een beperkte groep over een paar weken een heel speciale nieuwjaarswens kan toesturen. En dat is de schuld van Rudolf Broulim. Wacht even, dat is helemaal fout uitgedrukt. Het is juist dankzij Rudolf dat ik bijna 100 vrienden, klanten en bewonderaars van mijn werk kan verblijden met een speciale kaart. Voor de meeste lezers spreek/schrijf ik nu waarschijnlijk in raadsels. De verklaring dus!

Die naam Rudolf Broulim zal trouwe  TOOS&ART-volgers met een goed geheugen misschien niet helemaal onbekend voorkomen. Hij is de meesterdrukker in Antwerpen zonder wie ik de afgelopen jaren niet mijn steendrukken zou hebben kunnen maken. De steendrukken bij bijvoorbeeld de Griekse  Ilias van Homerus of de Germaanse sagen uit  de IJslandse Edda of de heiligenlevens uit de middeleeuwse  Légende Dorée. Lees oude afleveringen van dit blog er nog maar eens op na. En kijk maar eens naar mijn YouTube video over het maken van een steendruk.

 Rudolf houdt er een prachtige traditie op na. Zo tegen het einde van het jaar geeft hij de kunstenaars die hem na aan het hart liggen de gelegenheid een unieke eenkleurige steendruk te maken. Gewoon met z'n allen op een eigen stukje van een grote steen. Hoe die van mij eruit komt te zien? Ik hoop dat bijgaande foto's niet te veel onthullen maar wel nieuwsgierig maken.
Rudolf  drukt dat mozaïek aan kunstwerken dan in een oplage van 100 op zijn grote lithopers. Zo is dus die  100 uit het begin verklaard. Maar mij zet hij zo voor een probleem. Wie ga ik zo'n origineel steendrukje sturen? Begin volgend jaar wordt dat duidelijk. Zo kan ik gelijk ook PostNL een beetje helpen in haar huidige, moeilijke bestaan.  Want kan er een wereld bestaan zonder Tante Post? Tot volgende week.
 TOOS

dinsdag 11 december 2012

Diep purper en ouwe knarren


Afgelopen tijd had ik een paar keer te maken met ouwe knarren van allerlei pluimage die een link hebben met die kleur purper uit de titel. Aardige ouwe knarren overigens en ook kunstenaars  in hun eigen discipline. Want laten we wel wezen, Sint Nicolaas past toch heel goed in die categorie met z'n eeuwenlange toneelervaring. En dat purper? Was in lang vervlogen tijden die kleur niet voorbehouden aan de mantels van keizers, koningen en de belangrijkste managers van de Rooms-katholieke en Orthodoxe kerk? Dus die kleur is onze bisschoppelijke kindervriend zeker niet vreemd.
 Maar die andere ouwe knarren, wie waren dat dan? In de eerste plaats de onverwoestbare ouwe rockers van Deep Purple! Vorige week traden ze op in de Heineken Music Hall in Amsterdam en ik was daar samen met heel veel anderen om naar ze te kijken en te luisteren. Dat werd naast een muzikaal feest  ook een feest van herkenning. Want die band heeft sinds de oprichting in 1968 aardig wat rock-klassiekers voortgebracht.

 Dat wil op voorhand natuurlijk nog niet zeggen dat ze in een live uitvoering nog steeds goed klinken. Maar die zogenaamde oudjes beheersen hun vak nog steeds op een geweldige manier. In het voorprogramma trad één of andere Nederlandse  geluidsrijstebrijband op van drie jonkies die nog maar eens heel goed naar hun grote voorgangers moeten gaan luisteren. Het bleek maar weer eens  dat, net als in de beeldende kunst, aan goed muziek-kunstenaarsschap vakmanschap vooraf dient te gaan. Hoe was die oude Grolsch reclame ook al weer? Vakmanschap, meesterschap?  Ik heb wel eens  het gevoel dat dit  in onze hype maatschappij  regelmatig  uit het oog wordt verloren. En vakmanschap leer je toch in het algemeen door heel veel oefenen. Dat bleek dus maar weer eens op dat concert daar in Amsterdam.

En dan zag ik laatst nog zo'n ouwe knar die ik heel erg waardeer om zijn inventiviteit en vakmanschap. Freek de Jonge dus. Die verdient al heel lang die kleur purper, zeker ook weer voor zijn nieuwste programma "Circus Kribbe". In onze maatschappij ben je tegenwoordig al snel afgeschreven. Probeer als 55-plusser maar eens opnieuw aan de bak te komen als je werkeloos raakt! Maar met die "oudjes" van hierboven  voor ogen maken we als samenleving  dus gewoon een ongelooflijk stomme fout.
Leve dus de ouwe knarren! Eén ding is daarbij trouwens wel zeker, van Sinterklaas zijn we gelukkig voorlopig nog niet af. Tot volgende week.
TOOS

dinsdag 4 december 2012

Nederlandse stedenoorlog anno nu


Ooit genoten van een oorlog? Ik wel de laatste tijd. Van een heftige stedenoorlog, in Nederland nog wel. Niet dat men elkaar de kop inslaat en over en weer beschietingen uitvoert, dat zeker niet. Maar wel wordt er flink gesmeten met grote buidels vol harde munt. En de oorzaak? Het jaar 2018. Dan mogen Nederland en Malta de Culturele Hoofdsteden van Europa leveren. Daarvan hebben we er namelijk twee in Europa, elk jaar weer en elk jaar andere.

 
Maar Culturele Hoofdstad word je natuurlijk niet zomaar. Daarvoor moet heftig gestreden worden. Dat wilden Leeuwarden, Utrecht, Den Haag, Eindhoven en Maastricht dus wel. Met elk vele tientallen  miljoenen,met commissies, ideeën, concepten, bidboeken. En nieuwe kunstgebouwen, zoals in Den Haag een nieuw cultuurpaleis voor 181 miljoen (zie de artist impression hierboven) . Reken maar dat zoiets sterke regionale onderbuikgevoelens los maakt. Positief en negatief. Zo zit cultuur het ene moment in het financiële verdomhoekje en is het een linkse grachtengordelhobby volgens die geblondeerde politicus. En zo slaan ze elkaar bijkans de hersens in om een jaar lang cultuur in al haar facetten de hoofdrol te mogen geven.  Begrijp je dat ik dat niet begrijp maar er als kunstenaar wel van geniet?

Heel toevallig in samenhang hiermee kreeg ik een poosje geleden het verzoek  om voor een Nederlandse club in Zuid-Frankrijk een lezing te houden. Over, je raadt ’t nooit, Marseille Culturele Hoofdstad van Europa 2013. Want Marseille voert die titel namelijk volgend jaar.
Maar eerst nog over Nederland. Net afgelopen week bepaalde een internationale jury dat Den Haag, ondanks dat cultuurpaleis, moest afvallen. Evenals Utrecht.  Leeuwarden, Eindhoven (zie affiche) en Maastricht mogen dus voorlopig nog proberen hun miljoenen in goede ideeën om te zetten. Maar uiteindelijk blijft er toch, eind volgend jaar, maar één over.

Zo ging dat dus ook met Marseille. Het is echt gigantisch wat daar allemaal al is gebeurd en nog staat te gebeuren. Meer dan 600 miljoen is er geïnvesteerd in culturele infrastructuur, zoals een aantal nieuwe musea. Ik heb nog maar een spectaculair plaatje bijgevoegd.
Over een paar weken, als ik mijn lezing in Les Arcs in de Provence heb gehouden, vertel ik daar wel meer over. Het is echt indrukwekkend. Tot volgende week.

TOOS