Aan dat spelletje moest ik denken toen ik de foto hier
links maakte. Dat was aan de kop van de oude haven in Marseille. Trouwe lezers
van dit blog weten dat ik daar een poosje geleden was omdat Marseille dit jaar Culturele
Hoofdstad van Europa is.
De dag voor het maken van deze foto had ik in het nieuwe
museum MuCEM een oude film gezien van het leven aan de haven vanaf ongeveer
dezelfde plek. Toen die oude haven dus ook nog een echte zeehaven was en niet
alleen een verzamelplaats voor jachten en zeilboten zoals nu. En op de dag zelf dat ik de foto maakte, zag
ik in het ook al nieuwe regionale museum een paar schilderijen met ook al weer
die plek als onderwerp. Die moeten in mijn blog, dacht ik toen al, als ik mijn
fotoboek en filmpje over Marseille klaar heb. Om dan twee processen heel goed te laten zien.
Allereerst de gigantisch veranderingen ter plekke, maar ook hoe kunstenaars hun eigen werkelijkheid
creëren onder het mom van "ik zie, ik zie wat jij niet ziet".
Bekijk die schilderijen maar eens. Zo'n heerlijk
romantische weergave van een simpele vissershaven en die bijna lege, veel
grotere haven met een paar stoomschepen. En vergelijk dat eens met de
gigantische drukte in dat oude filmpje. Want een deel daarvan heb ik in het
museum zelf gefilmd en opgenomen in mijn video over Marseille die nu op YouTube
staat met de link http://youtu.be/TGJlp84iesw .
Overigens is dat filmpje ook hieronder in deze aflevering ingebouwd.
Verder
staat hier nog de link http://bit.ly/12ZwVrh
naar het fotoboek dat ik van mijn bezoek maakte. Dat boek is hiermee de komende
paar weken op internet te bekijken. Wat zouden we tegenwoordig toch zonder
internet moeten! In Amerika en de data opslag bij de NSA via het PRISM- programma
zal deze opmerking, hoop ik, geen al te
grote ongerustheid veroorzaken. Tot volgende week.
TOOS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten